Αγαπητοί φίλοι και μη,
όσοι διαβάζουν καιρό αυτό το blog θα έχουν καταλάβει το χιούμορ μου που βασικό του χαρακτηριστικό είναι οι αναφορές που για όποιον τις καταλαβαίνει του είναι και φυσικό να γελάσει. Όποιος ξεκινάει την ανάγνωση, ίσως ήδη να χαμογελάει από τον τίτλο.
Εγώ πάλι καθόλου. Το εννοώ κυριολεκτικά. Κάτι που ίσως δεν γνωρίζετε για μένα είναι ότι αγαπώ πραγματικά το δάσος της Μαραθιάς. Το πονάω πραγματικά. Και συμβαίνει αρκετά χρόνια πια. Οι μόνοι που με συναγωνίζονται στις επισκέψεις μου στο δάσος είναι όσοι καλοί άνθρωποι έρχονται και φροντίζουν τα ζώα και κάποιες εποχές του χρόνου οι υπάλληλοι του δασαρχείου που κάνουν περιπολίες για την υλοτομία. Ίσως είναι το μόνο μέρος που ξεχνιέμαι και νοιώθω ότι δεν βρίσκομαι στην επαρχία. Αυτό όμως που με επαναφέρει στην πραγματικότητα είναι η καφρίλα των ντόπιων που επισκέπτονται το δάσος και αφήνουν πίσω τα σκουπίδια τους.
Το έχω ξαναπεί. Αν νομίζετε ότι φταίει κάποιος συγκεκριμένα που η Ηλεία είναι στο πάτο θα σας πω ότι φταίμε όλοι, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι. Πως είναι δυνατόν να θέλουμε τουρισμό (όσοι τον θέλουν τέλος πάντων) και το μοναδικό δάσος δίπλα στη θάλασσα το βρομίζουμε σε ελεεινό βαθμό. Και εκεί δε φταίει ούτε ο δήμαρχος,ούτε ο βουλευτής. Αν μη φίλε μου είσαι κάφρος, κάγκουρας και κοπρίτης θα φροντίσεις να κάνεις αισθητή την παρουσία σου σε ένα πανέμορφο μέρος με το χειρότερο τρόπο. Με τη βρωμιά σου. Και στο λέω εγώ που μαζί με άλλους 50-100-200 την έχουμε καθαρίσει το παρελθόν (βλέπε δράσεις του Δικτύου Αφύπνισης Πολιτών) και έχουμε δει και συνεχίζουμε να βλέπουμε πράγματα εξωφρενικά.
Στο δάσος της Μαραθιάς πηγαίνουν οι άνθρωποι για τους εξής λόγους:
- Να κάνουν περίπατο, τρέξιμο, ποδηλασία, ιππασία, κλπ.(άθληση)
- Για κάνουν μπάνιο στη θάλασσα (το Καλοκαίρι)
- Να φροντίσουν τα αδέσποτα
- Για κυνήγι
- Για να κάνουν σεξ
- Για διασκέδαση (καφέ, μπύρε, κλπ)
- Για να πετάξουν σκουπίδια (μπάζα, κλπ.)
- Για άλλους λόγους που δεν μπορώ να φανταστώ
Η μεγαλύτερη καφρίλα προέρχεται από τους τελευταίους.
Πήρα λοιπόν την απόφαση μέσα στη 2η καραντίνα να ξεκινήσω μόνος μου να καθαρίζω το δάσος. Οι εικόνες που βλέπετε είναι το μέρος που καθάρισα (ας είναι καλά αυτό το εργαλείο που με βοηθά να μη σκύβω και να μην έρχομαι σε επαφή με τη βρωμιά) και το αποτέλεσμα του καθαρισμού ήταν αυτή η μεγάλη σακούλα σκουπιδιών που έριξα στον μοναδικό κάδο πριν την καντίνα.
Στην 1η καραντίνα έφτιαξα το loveKourouta και σας ευχαριστώ για τη διάδοσή του. Το hashtag #loveKourouta έχει αναφερθεί χιλιάδες φορές στο Faebook και πιστεύω ότι είναι μια καλή διαφήμιση για την Κουρούτα.
Στη 2η καραντίνα δημιουργώ το #respectForMarathia και προτρέπω όποιον καλό άνθρωπο επισκέπτεται το δάσος για υγιή σκοπό να πάρει μια σακούλα και αν έχει όρεξη να απαλλάξει την ομορφιά από την καφρίλα. Ανεβάστε μια φωτό με το hashtag #respectForMarathia σε Facebook ή Instagram και κάντε για λίγο το σύμπαν να χαμογελάσει.
Το ότι δεν τράβηξα selfie με τα σκουπίδια είναι για να μην κάνετε άσχημους συνειρμούς και με συγκρίνετε με διάφορα σούργελα που φωτογραφίζονται παντού και πάντα.
Και αν τύχει και είσαι ένας από τους κάφρους που περιέγραψα πιο πάνω θα ήθελα να πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα και για σένα. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και τι δεν πρέπει να κάνεις. Δεν είσαι πια μικρό παιδί.
Καλή δύναμη αδέρφια...
