1ο Φεστιβάλ "Καρπούζι Αμαλιάδας": το "Ορθόδοξο"

 Αγαπητοί φίλοι και μη,

θα σας πω μια ιστορία που είναι και η διαδρομή μιας ιδέας που δυστυχώς δεν υλοποιήθηκε στο χρόνο που σχεδιάστηκε κυρίως λόγω έλλειψης υποστήριξης και οικονομικών πόρων.

Στις 12 Ιουνίου του 2014 και μετά από πρόσκλησή μου στο εστιατόριο του Ρεμούντου μαζεύτηκαν οι ιδιοκτήτες (ή υπεύθυνοι) των καταστημάτων εστίασης (καφέ/bar) για να τους παρουσιάσω την ολοκληρωμένη ιδέα μου για την πραγματοποίηση του Φεστιβάλ με την ονομασία "1ο Φεστιβάλ Καρπούζι Αμαλιάδας". 

Η παρουσίαση που έγινε τότε είναι αυτή που ακολουθεί.

Μετά την αδυναμία υποστήριξης από Δήμο Ήλιδας και Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας (ήταν η περίοδος μεταξύ εκλογών τοπικής αυτοδιοίκησης και ανάληψης καθηκόντων από τις νέες αρχές που συνήθως δεν γίνεται τίποτα, ειδικά αν αυτός που διοικεί έχει χάσει τις εκλογές) μετά την παρουσίαση ζητήθηκε χορηγία από τα καταστήματα της Κουρούτας της τάξης των 300€ (σύνολο 3.000€) για να καλυφθούν στοιχειωδώς τα έξοδα του Φεστιβάλ. Στην αρχική αυτή συνάντηση όλα τα μαγαζιά συμφδώνησαν στο ποσό της χορηγίαας. Μετά από κάποιο διάστημα δόθηκε η αίσθηση ότι κάποια μαγαζιά θα έκανα πίσω και επειδή το ποσό ήταν εντελώς οριακό και το ρίσκο μεγάλο εγγαταλήφθηκε η ιδέα της υλοποίησης.

Το πλάνο ήταν ότι όλη η Κουρούτα για ένα ΣΚ θα ζούσε στο ρυθμό του Φεστιβάλ. Όλα τα καταστήματα θα "έντυναν" το προσωπικό τους με το t-shirt του Φεστιβάλ, θα πρόσφεραν coctails και πιάτα βασισμένα στο καρπούζι. 

Για αυτές τις ανάγκες είχαν προσεγγιστεί παραγωγοί και Συσκευαστήρια όπου θα διέθεταν δωρεάν 10 τόνους καρπούζι όπου ένα μέρος θα δινόταν στα μαγαζιά. Την καμπάνια της διαρκούς ενημέρωσης για το Φεστιβάλ θα την επωμιζόταν η μασκότ του Φεστιβάλ, ο κ. Καρπουζάκης, 

Σκηνογράφος θα αναλάμβανε τη δημιουργία ενός χωραφιού καλλιέργειας καρπουζιού στην πλατεία Κουρούτας ενώ θα υπήρχε και μουσική σκηνή με ζωντανή μουσική (είχε κλειστεί να παίξει δωρεάν ένα εξαιρετικό σχήμα). Τέλος, ένα καρναβαλικό γκρουπ από Πάτρα με μεγάλη εμπειρία σε μεγάλες εκδηλώσεις θα αναλάμβανε τη διοργάνωση όλων των θεματικών παιχνιδιών.

Έτσι δημιουργήθηκε και το ακόλουθο πλάνο,

και το πρόγραμμα:

Χώρος

Πλατεία Κουρούτας
Χρονική περίοδος

2 ημέρες (πιλοτικά για φέτος) την εβδομάδα 28/7 – 1/8

 
Ώρες διεξαγωγής

8.00 μ.μ. – 12.00 π.μ.

 
Πρόγραμμα ημέρας

6.30-8.00 Προετοιμασία
8.00-9.00 Παιχνίδια στην άμμο
(2 καρπούζια στην ίδια μασχάλη, καρπούζαθλον, καρπουζιές)
9.00-10.00 Παιχνίδια στην πλατεία

καρπουζοδρομίες για παιδιά, καρπουζωγραφιές για παιδιά, καρπουζονιντζάκια για παιδιά, κουρπουζοκρανιές για παιδιά)

10.00-11.00 Παιχνίδια στην πλατεία

Καρπουζογλυπτική, Καρπουζομπόουλινγκ, Καρπουζοφαγίες, Καρπουζοκουκουτσιές, Καρπουζύγι, Καρπουζοκρίκοι

11.00-12.30 Ζωντανή μουσική / Απονομές

 
Παράλληλες δράσεις

6.30-9.00 τουρνουά beach volley

Δραστηριότητες καταστημάτων

Σερβίρισμα μόνο καρπουζιού ως φρούτο

Κοκτέιλ με βάση το καρπούζι

Σφηνάκια με βάση το καρπούζι

Flyer στα τραπέζια

Αυτοκόλλητα στους σερβιτόρους

T-shirt για όλο το πρσωπικό


ΠΡΟΣΟΧΗ: Τα καταστήματα ως χορηγοί της Γιορτής έχουν την υποχρέωση και δέσμευση να υποστηρίξουν έμπρακτα τη γιορτή και να εφαρμόσουν στην πράξη το σχεδιασμό που έχει συμφωνηθεί εξαρχής.

 
Μασκότ

Η μασκότ την προηγούμενη μέρα έναρξης της γιορτής κάνει βόλτα στα μαγαζιά της Κουρούτας μοιράζοντας flyer

Παιδιά και μεγάλοι φωτογραφίζονται με τη μασκότ κατά τη διάρκεια της γιορτής

 
Εθελοντές

Οι λεγόμενοι καρπουζοεισπράκτορες φροντίζουν για τη συμμετοχή τους κόσμου στα παιχνίδια, για τη διεξαγωγή τους και τις απονομές βραβείων και δώρων.

Επίσης φροντίζουν να μοιράζουν ερωτηματολόγιο (πίσω όψη του flyer) για προτάσεις βελτίωσης της γιορτής που συγκεντρώνουν σε κάλπη κατά τη διάρκεια της γιορτής.

Η ιδέα του Φεστιβάλ ήταν να ενισχυθούν τοπικά brands (π.χ. Κουρούτα, Καρπούζι Αμαλιάδας) και να αποτελέσουν πόλο έλξης επισκεπτών και να προσδώσει μια εξωστρέφεια στην περιοχή παντρεύοντας τον παραγωγικό τομέα με αυτόν του τουρισμού.

Η δημοσίευση που διαβάζετε έχει απλά ως στόχο την καταγραφή μιας προσωπικής ιστορίας κυρίως για λόγους "ιστορικούς" αλλά και υστεροφημίας (με την λογική των αρχαίων).

Προφανώς και ανέτρεξα στο αρχείο μου και μπήκα στον κόπο να σας διηγηθώ αυτή την ιστορία με αφορμή την ανακοίνωση από το Δήμο Ήλιδας για την πραγματοποίηση ενός Φεστιβάλ με το ίδιο ακριβώς όνομα στον ίδιο ακριβώς χώρο. Το αφήνω στην κρίση του καθενός να βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Για την πατρότητα της ιδέας δεν νομίζω ότι χρειάζεται καν να σχολιάσω. 

Απλά υπήρχε μια έτοιμη ιδέα που το μόνο που έλειπε ήταν οι πόροι. Και όπως κάθε φορά που έχω μια ιδέα ποτέ δεν έχω πρόβλημα να τη μοιραστώ για το κοινό καλό και το καλό της πόλης μου. Όπως με την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής που ξεκίνησα το 2011 με το Δίκτυο Αφύπνισης Πολιτών και τώρα τη συνεχίζουν άλλοι έχω αποδείξει έμπρακτα ότι είναι μακρυά από μένα η μιζέρια, τα κλειστά μυαλά και σίγουρα η εκμετάλλευση με στόχο το ατομικό συμφέρον.

Εύχομαι αυτό που θα γίνει να είναι αντάξιο των προσδοκιών που έθεσε η πρωτότυπη ιδέα και να έχει επιτυχία το 1ο Φεστιβάλ "Καρπούζι Αμαλιάδας" και γιατί όχι να αξιοποιηθούν ιδέες που υπάρχουν στο πρωτότυπο πλάνο.

ΥΓ: ένα μεγάλο αναδρομικό ευχαριστώ στην Ναταλία Σ.για τη δημιουργία του λογότυπου.

Θα καθαρίσω μόνος μου

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

όσοι διαβάζουν καιρό αυτό το blog θα έχουν καταλάβει το χιούμορ μου που βασικό του χαρακτηριστικό είναι οι αναφορές που για όποιον τις καταλαβαίνει του είναι και φυσικό  να γελάσει. Όποιος ξεκινάει την ανάγνωση, ίσως ήδη να χαμογελάει από τον τίτλο.

Εγώ πάλι καθόλου. Το εννοώ κυριολεκτικά. Κάτι που ίσως δεν γνωρίζετε για μένα είναι ότι αγαπώ πραγματικά το δάσος της Μαραθιάς. Το πονάω πραγματικά. Και συμβαίνει αρκετά χρόνια πια. Οι μόνοι που με συναγωνίζονται στις επισκέψεις μου στο δάσος είναι όσοι καλοί άνθρωποι έρχονται και φροντίζουν τα ζώα και κάποιες εποχές του χρόνου οι υπάλληλοι του δασαρχείου που κάνουν περιπολίες για την υλοτομία. Ίσως είναι το μόνο μέρος που ξεχνιέμαι και νοιώθω ότι δεν βρίσκομαι στην επαρχία. Αυτό όμως που με επαναφέρει στην πραγματικότητα είναι η καφρίλα των ντόπιων που επισκέπτονται το δάσος και αφήνουν πίσω τα σκουπίδια τους.

Το έχω ξαναπεί. Αν νομίζετε ότι φταίει κάποιος συγκεκριμένα που η Ηλεία είναι στο πάτο θα σας πω ότι φταίμε όλοι, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι. Πως είναι δυνατόν να θέλουμε τουρισμό (όσοι τον θέλουν τέλος πάντων) και το μοναδικό δάσος δίπλα στη θάλασσα το βρομίζουμε σε ελεεινό βαθμό.  Και εκεί δε φταίει ούτε ο δήμαρχος,ούτε ο βουλευτής. Αν μη φίλε μου είσαι κάφρος, κάγκουρας και κοπρίτης θα φροντίσεις να κάνεις αισθητή την παρουσία σου σε ένα πανέμορφο μέρος με το χειρότερο τρόπο. Με τη βρωμιά σου. Και στο λέω εγώ που μαζί με άλλους 50-100-200 την έχουμε καθαρίσει το παρελθόν (βλέπε δράσεις του Δικτύου Αφύπνισης Πολιτών) και έχουμε δει και συνεχίζουμε να βλέπουμε πράγματα εξωφρενικά.

Στο δάσος της Μαραθιάς πηγαίνουν οι άνθρωποι για τους εξής λόγους:

1. Να κάνουν περίπατο, τρέξιμο, ποδηλασία, ιππασία, κλπ.(άθληση)
2. Για κάνουν μπάνιο στη θάλασσα (το Καλοκαίρι)
3. Να φροντίσουν τα αδέσποτα
4. Για κυνήγι
5. Για να κάνουν σεξ
6. Για διασκέδαση (καφέ, μπύρε, κλπ)
7. Για να πετάξουν σκουπίδια (μπάζα, κλπ.)
8. Για άλλους λόγους που δεν μπορώ να φανταστώ

Η μεγαλύτερη καφρίλα προέρχεται από τους τελευταίους.

Πήρα λοιπόν την απόφαση μέσα στη 2η καραντίνα να ξεκινήσω μόνος μου να καθαρίζω το δάσος. Οι εικόνες που βλέπετε είναι το μέρος που καθάρισα (ας είναι καλά αυτό το εργαλείο που με βοηθά να μη σκύβω και να μην έρχομαι σε επαφή με τη βρωμιά) και το αποτέλεσμα του καθαρισμού ήταν αυτή η μεγάλη σακούλα σκουπιδιών που έριξα στον μοναδικό κάδο πριν την καντίνα.

Στην 1η καραντίνα έφτιαξα το loveKourouta και σας ευχαριστώ για τη διάδοσή του. Το hashtag #loveKourouta έχει αναφερθεί χιλιάδες φορές στο Faebook και πιστεύω ότι είναι μια καλή διαφήμιση για την Κουρούτα.

Στη 2η καραντίνα δημιουργώ το #respectForMarathia και προτρέπω όποιον καλό άνθρωπο επισκέπτεται το δάσος για υγιή σκοπό να πάρει μια σακούλα και αν έχει όρεξη να απαλλάξει την ομορφιά από την καφρίλα. Ανεβάστε μια φωτό με το hashtag #respectForMarathia σε Facebook ή Instagram και κάντε για λίγο το σύμπαν να χαμογελάσει.

Το ότι δεν τράβηξα selfie με τα σκουπίδια είναι για να μην κάνετε άσχημους συνειρμούς και με συγκρίνετε με διάφορα σούργελα που φωτογραφίζονται παντού και πάντα.

Και αν τύχει και είσαι ένας από τους κάφρους που περιέγραψα πιο πάνω θα ήθελα να πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα και για σένα. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και τι δεν πρέπει να κάνεις. Δεν είσαι πια μικρό παιδί.

Καλή δύναμη αδέρφια...

Η πόλη σε κίνηση

Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους

Ορίζοντας Γεγονότων - Εταιρεία πολιτιστικών δράσεων & συμβάντων

(2-20 Δεκεμβρίου, Πολυχώρος Πολιτισμού Δήμου Ήλιδας)

Ο πολιτιστικός οργανισμός Ορίζοντας Γεγονότων συναντά ξανά το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, πάνω στην ίδια πρόθεση όπως πάντα: Να υπερβούμε τους εαυτούς μας, να προσφέρουμε στον τόπο -μας- νόημα όπως και το αντίστροφο. Να προσφέρουμε τόπο στο νόημα. Βλέποντας τον δημόσιο χώρο ως μια άλλου τύπου κινηματογραφική αφήγηση, καλλιτέχνες της Ηλείας -και όχι μόνο-, με την εικαστική τους ματιά, καλούνται να πλαισιώσουν και να εμψυχώσουν με δημόσια καλλιτεχνικά έργα την πόλη της Αμαλιάδας.

Η έκθεση παρουσιάζει προτάσεις που δείχνουν τη δυνητική εικόνα της πόλης μέσα από τις εικαστικές -και όχι μόνο- παρεμβάσεις. Μεγάλες τοιχογραφίες, γλυπτά, προβολές βίντεο, χρωματικές επεμβάσεις και άλλα εικαστικά μέσα με σκοπό την ανάδειξη και το ζωντάνεμα του δημόσιου χώρου. Μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες και με σκοπό πάντα τον εικαστικό – δημοκρατικό διάλογο.

Σε “χρόνους ονείρου”. Με σκοπό να “βάλουμε την πόλη σε κίνηση”!

Συμμετέχουν: (Με προτάσεις, κείμενα και έργα τέχνης) 1ο Δημοτικό Σχολείο Αμαλιάδας, Αβραμοπούλου Ιφιγένεια, Αγγέλου Κωνσταντίνος, Αναστασάκος Μανώλης, Αξαόπουλος Κίμων, Αργυρακοπούλου Μαρία, Βαρτανιάν Ελίζα, Γαβριλιάδης Ανδρέας, Γκαρδιακός Σωτήρης, Παναγιώτης Γκρίτζος, Δημητροπούλου Μάρθα, Ευθυμίου Τζίμης, Ζαφειρόπουλος Σπύρος, Ζολώτα Μαριλένα, Καζάζης Γιώργος, Κόικας Σπύρος, Δημήτρης Κόκορης, Λαζάρου Σωτηρία, Λιλικάκης Κοσμάς, Μαραβελάκη Μαρίνα, Μαργαρώνη Λυδία, Μπαμπάσης Τάσος, Πανταζή Δέσποινα, Παπαδημητρίου Παρασκευή, Παππάς Στέργιος, Σπυρούλη Βαρβάρα, Σταγγίδης Αδριανός, Σχίζας Γιάννης, Φώτης Στάθης, Στουπάθης Κωνσταντίνος, Στυλίδης Ιορδάνης, Χανιώτη Αθηνά, Χατζηστεφάνου Άννα Μαρία, Χόρτη Καίτη, Χουρχούλης Γιώργος, Hellner Myrtia, WD (Wild Drawing).

Επιμέλεια έκθεσης: Γιώργος Χουρχούλης

Η συμμετοχή μου στην έκθεση

Active Citizen Intervention Urban Design

[Παρεμβατικός Σχεδιασμός Αστικού Τοπίου]

Ο ενεργός πολίτης/συλλογικότητα παρεμβαίνει στο σχεδιασμό της πόλης που ζει προτείνοντας ένα μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης που κάνει στη ζωή στην πόλη πιο ανθρώπινη δημιουργώντας και ενισχύοντας τους συνεκτικούς δεσμούς του κοινωνικού ιστού.

Ενάντια ή συμπληρωματικά στην αποσπασματικότητα των έργων που συντελούνται από την οποιαδήποτε αρχή, ο ενεργός πολίτης/συλλογικότητα προτείνει λύσεις που διακρίνονται για την λειτουργικότητα και χρηστικότητά τους σε καθημερινή βάση. Παράλληλα δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός στη χρήση καθώς οι παρεμβάσεις «τοποθετούνται» στον ανοικτό και δημόσιο χώρο και λειτουργούν ως δίοδοι που ενοποιούν, συμπληρώνουν και τελικά αποδίδουν μια νέα ταυτότητα στον αστικό ιστό δίνοντας νέες ευκαιρίες για συνάντηση, δράση, ψυχαγωγία, στοχασμό και βελτίωση της ανθρώπινης και κοινωνικής ζωής.

Η ιδέα του Παρεμβατικού Σχεδιασμού Αστικού Τοπίου με τη συμμετοχή των ενεργών πολιτών μπορεί να αποτελέσει μια νέα πρόταση για το πως τα κέντρα λήψης αποφάσεων τοπικά ή κεντρικά μπορούν να λειτουργήσουν υιοθετώντας προτάσεις που συμβάλουν στην βιώσιμη ανάπτυξη και βελτίωση των συνθηκών ζωής και δεν προκύπτουν από τα συνήθη κανάλια διαμόρφωσης πολιτικών σχεδιασμού και ανάπτυξης.

CityID #1

Η ιδέα για τα Υπαίθρια Τραπέζια Επιτραπέζιας Αντισφαίρσης (Ping Pong) γεννήθηκε μετά από ένα ταξίδι μου στο Βερολίνο το 2005 όπου τέτοιες παρεμβάσεις εκεί ήταν κάτι συνηθισμένο και αποδεκτό. 

Έκτοτε η ιδέα έχει κάνει το ταξίδι της και ευελπιστώ ότι το τέλος του ταξιδιού θα είναι μια πόλη (ελπίζω η δική μας) να γεμίσει τραπέζια όπου άνθρωποι όλων των ηλικιών θα αθλούνται και θα διασκεδάζουν χωρίς χωρικό ή χρονικό περιορισμό.

CityID #2

Δίπλα στην Πλατεία Μπελογιάννη αξιοποιείται ένας τοίχος με ένα mural που απεικονίζει το διάσημο σκίτσο του Picasso για το Ν. Μπελογιάννη δημιουργώντας ένα σύγχρονο τοπόσημο με την αντικειμενική και σημειολογική υπόστασή του.

Μέσα από τη ραγδαία ανάπτυξη του αστικού ιστού που συντελείται τα τελευταία χρόνια, μια πόλη που αναζητά την ταυτότητά της αναδεικνύει και αποδέχεται με ένα σύγχρονο τρόπο τη σχέση της με την ιστορία της.

---

Λόγω της έκθεσης κάποια θέματα που είχα σκοπό να ανεβάσω θα πάρουν το χρόνο τους. Με αφορμή την έκθεση η επόμενη ανάρτηση θα έχει τίτλο "Μια πόλη με ταυτότητα"...

Blogger 44

Αγαπητοί φίλοι, φίλες και οι υπόλοιποι (κλεμμένο αλλά ωραίο),

αποφάσισα να επανέλθω στα κοινά γιατί ομολογουμένως μου είχε λείψει. Και όταν λέω κοινά δεν εννοώ τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που έτσι και αλλιώς συνεχίζονται αλλά την οργανωμένη παρέμβαση στα τεκταινόμενα της τοπικής πολιτικής ζωής και ευρύτερα. Και όταν λέμε πολιτική ζωή (θα αναγκαστώ να επαναπροσδιορίσω έννοιες για να είναι πιο εύκολη η συνεννόηση) εννοούμε την ενεργό συμμετοχή με εποικοδομητική κριτική και δράση απέναντι σε κέντρα αποφάσεων που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας ως πολίτες και ως άνθρωποι.

Δοκιμάσαμε πολλές πρωτοβουλίες σε αυτή την πόλη και το αποτέλεσμά τους έχει κριθεί από την τοπική κοινωνία, αλλά από αυτό το βήμα σημασία έχει πως το αποτιμάμε εμείς μετά από χρόνια παύσης. Και κυρίως πως ανταποκρινόμαστε στην κριτική που έχουμε δεχθεί όλα αυτά τα χρόνια όχι από τάσεις εκδίκησης αλλά για μια ακόμα φορά από τάσεις προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο.

Και δεν ήταν λίγες αυτές. Ειδικά οι παρεμβάσεις σε δημοτικά συμβούλια αλλά και στις παραμονές των 2 προηγούμενων δημοτικών εκλογών ήταν πάντοτε μεγάλες και είχαν σημαντικό αντίκτυπο. Όχι τόσο μεγάλο ώστε να προκύψουν πολύ σημαντικά και νέα πράγματα αλλά ούτε τόσο μικρό ώστε να περάσει απαρατήρητο και να μην αφήσει το στίγμα του.

Αναφέρω τις πιο σημαντικές τις οποίες θα μνημονεύω όσο θα γράφω σε αυτό το blog όχι τόσο γιατί υπάρχει ανάγκη να ευλογήσουμε τα γένια μας αλλά γιατί είναι χρέος μας να κουβαλάμε μια παρακαταθήκη δράσεων που είχε και έχει ως χαρακτηριστικό πρόσημο την ανιδιοτέλεια και την προσφορά:

• Δίκτυο Αφύπνισης Πολιτών
  (για όποιον έχει όρεξη να διαβάσει κλικ ΕΔΩ)
• Χάρτα Πολιτών
  (αν συνεχίζεις να έχεις όρεξη για διάβασμα κλικ ΕΔΩ)

Αυτά συνέβησαν τότε. Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι συνθήκες μεταβάλλονται και πρέπει κανείς να αφουγκράζεται την κατάσταση προκειμένου να μπορεί να δρα και να παρεμβαίνει.

Επιστρέφοντας στο παρόν, διακρίνω έναν εφησυχασμό εκκινώντας από τον εαυτό μου και κατ' επέκταση στους ανθρώπους που με περιβάλλουν και νοιώθω ότι αυτό χρήζει ανάλυσης καθώς πολλοί παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν σε μια κατάσταση απραξίας. Αυτό τον εφησυχασμό, αυτή την "ύπνωση" πρόκειται να διερευνήσω ως μονάδα αυτή τη φορά και όχι μέσα από κάποια συλλογικότητα (αν προκύψει κάτι καινούργιο δεν μπορώ να το ξέρω από τώρα).

Είναι γεγονός ότι η ζωή μας επηρεάζεται και καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από αυτούς που μας κυβερνούν είτε σε κεντρικό είτε σε τοπικό επίπεδο και όσο αφήνουμε να μας διαχειρίζονται χωρίς να αντιδρούμε τότε απλά θα είμαστε αποδέκτες αποφάσεων που της κάθε τύπου πλειοψηφίας μικρών ομάδων που μας "εκπροσωπούν" και αποφασίζουν καθημερινά για τις συνθήκες διαβίωσής μας.

Όταν ξεκινούσαμε το Δίκτυο το 2010 δύο φράσεις μου είχαν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση και ήταν πάντα στο μυαλό μου στην 4ετή πορεία που ακολούθησε. "Στην επαρχία οι χωματόδρομοι είναι στα μυαλά των ανθρώπων" και "δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα αν δεν σπάσεις αυγά". Δυστυχώς μετά από 8 χρόνια τίποτα σημαντικό δεν έχει αλλάξει και τις θεωρώ ακόμα εξίσου επίκαιρες. Χωματόδρομος σημαίνει στασιμότητα, μετριότητα, επανάληψη των ίδιων πρακτικών, έλλειψη καινοτομίας, κουτσομπολιό, να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα και όλα τα συναφή. Όπως επίσης το να σπάσεις αυγά για να κάνεις ομελέτα σημαίνει βαθιές τομές, σύγκρουση, αντιπαράθεση που μπορεί να οδηγήσει στο καινούργιο, το διαφορετικό, το ελπιδοφόρο.

Κάνοντας ένα βήμα μπροστά, αποφάσισα στα 44 αποφάσισα να γίνω blogger. Θα υπογράφω ως Blogger 44 (AKA Σπύρος Ζαφειρόπουλος) και έτσι απλά σας καλωσορίζω στο νέο μου blog με όνομα Βόρειο Σέλας. Ένα blog που θα είναι επώνυμο και όχι ανώνυμο για να γλιτώσω την παραφιλολογία του ποιος βρίσκεται από πίσω και δεν έχει το θάρρος να τα πει με το όνομά του κλπ κλπ. Αλλά κυρίως μετά από μια διαδρομή που μετράει πια 17 χρόνια από τότε που επέστρεψα στην γενέτειρα έχω περισσότερη όρεξη από ποτέ για να τα πω με το όνομά μου και με το όνομά τους!

Είναι πολλοί οι λόγοι που με οδήγησαν σε αυτή την απόφαση αλλά για να μην κουράσω περισσότερο από όσο ήδη έχω κουράσει δεν θα τα πω σήμερα όλα.

Θα πω μόνο ότι σε αυτό το blog θα πραγματοποιηθεί έρευνα, θα αναλυθούν γεγονότα, θα ασκηθεί κριτική σε πρόσωπα και θεσμούς και θα επιχειρηθεί να υπάρχει τεκμηρίωση και επιχειρηματολογία κάθε φορά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα είναι ουδέτερο. Δράση και ουδετερότητα δεν πάνε μαζί (είπα κάτι για ομελέτα πιο πριν).

Πριν κλείσω, είμαι σίγουρος για όσους με γνωρίζουν, ότι πλανάται ένα σύνηθες ερώτημα στο μυαλό τους: θα είσαι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές; Αυτή τη φορά δεν θα το αποφύγω. Θα απαντηθεί όμως στην πορεία...

Όσοι καλόπιστοι είναι ευπρόσδεκτοι για διάλογο. Τους κακόπιστους θα τους ανεχθώ λίγο μέχρι να πάρουν το κουβαδάκι τους και να πάνε σε άλλη παραλία!