Έφηβοι: Πολίτες Β' κατηγορίας (Αφρικάνικες παροιμίες #1)

Αγαπητοί φίλοι και μη,

πρόσφατα "έπεσα" πάνω σε μια αφρικάνικη παροιμία: "Το παιδί το οποίο δεν καλωσορίζεται στο χωριό θα το κάψει για να νοιώσει τη ζεστασιά του" (ή κάπως έτσι πάει η μετάφραση/απόδοση) η οποία ενέτεινε την ανάγκη που είχα να γράψω αυτό το κείμενο.

Εδώ και καιρό έχω την αίσθηση ότι γύρω μου δε λειτουργεί τίποτα. Σκουπίδια, ανοργανωσιά, μετριότητα γενικώς και μέτριοι άνθρωποι που έχοντας καβαλήσει καλάμι θέλουν να επιπλέουν στην επικαιρότητα σαν τα κούτσουρα.. Παράλληλα, λόγω επαγγέλματος, συναντώ εφήβους και προσπαθώ πέρα από τη δουλειά να αξιοποιήσω την ευκαιρία και να δω πως σκέφτονται οι νέοι άνθρωποι εν μέσω πανδημίας.

Τους έχω συναντήσει και άλλες φορές τυχαία σε παιδικές χαρές, που ενώ πηγαίνεις ένα πολύ μικρό παιδί, πολλές φορές διαπιστώνεις ότι οι παιδικές χαρές είναι γεμάτες από εφήβους που σε έναν χώρο ακατάλληλους για αυτούς φαίνεται ότι είναι έτοιμοι να διαλύσουν ότι υπάρχει εκεί.

Χρειάζεται κόπο και τρόπο για να τους προσεγγίσεις και στο τέλος να καταφέρεις να συνυπάρξεις αρμονικά ώστε αφενός να τους κάνεις να καταλάβουν ότι αν τα διαλύσουν όλα δε θα μείνει τίποτα για τα μικρά παιδιά (κάποτε όχι πολύ παλιά και οι ίδιοι ήταν μικρά παιδιά) και αφετέρου να μην είσαι ο ξενέρωτος μεγάλος που αρχίζει τις υποδείξεις και τους κανόνες. Δεν έχω παράπονο.Τα βρίσκουμε.

Ξέρω όμως ότι αυτό δεν είναι λύση. Κάποια στιγμή και θα διαλύσουν κάτι και θα γεμίσουν την παιδική χαρά με σκουπίδια έτσι για το χαβαλέ. Αν συζητήσεις μαζί τους το πρώτο πράγμα που θα καταλάβεις είναι ότι τους λείπει ο δικός τους χώρος στην πόλη. Ότι νοιώθουν ότι κανείς δεν τους σκέφτεται ώστε να έχει προβλέψει κάτι που να τους ταιριάζει.

Εδώ φυσικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην τελευταία 25ετία όπου ποτέ δεν έγινε κάτι συστηματικό και οργανωμένο για τη νεολαία της εφηβείας. Ναι, καλό είναι το Δημοτικό Στάδιο αλλά δεν μιλάμε για οργανωμένο αθλητισμό. Μιλάμε για χώρους φιλικούς με δραστηριότητες που μπορείς να κάνεις για να διασκεδάσεις και να ψυχαγωγηθείς.

Τι χρειάζονται; Έναν χώρο μεγάλο, να έχει μια τύπου εξέδρα για να "αράζουν" (τύπου Σκακιέρας), να κάνουν κόλπα με ποδήλατο ή σκέϊτ, μια μπασκέτα να ρίχνουν κάνα σουτάκι και αν βρεις περισσότερους σίγουρα θα ακούσεις και άλλες ιδέες.

Αλήθεια όταν ένας δήμος σκέφτεται να πάει μπροστά πως μπορεί να το πετύχει αν δεν διαβουλευτεί με όλες τις ηλικίες για να ακούσει τους πολίτες τους για τις συνθήκες που θέλουν να ζουν; Πότε έγινε πραγματική διαβούλευση σε αυτή την πόλη και συμμετοχικός σχεδιασμός;

Και τα λέω αυτά, διότι οι μέτριοι, που θα είναι πάλι παρόντες θα αρχίσουν τις υπερβολές δηλ. φούμαρα (νοσοκομείο, πανεπιστήμιο, τρένο, δρόμος, τουρισμός, κλπ.) ενώ στην ουσία μιλάνε για χαλίκι, άσφαλτο και λάμπες χωρίς καμία ουσιαστική πρόταση για πρόοδο και ανάπτυξη.

Ας ακούσουμε τα νέα παιδιά και κυρίως ας τα κάνουμε συμμέτοχα των αποφάσεων για θέματα που τα αφορούν. Πως αλλιώς μπορείς να περιμένεις κάτι από αυτά εκτός από αδιαφορία και αποχή;

 

Ο πιο παλιός, ο παλιός και ο νέος που ήτανε παλιός

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

συνηθίζω να περπατώ μέχρι τη Φραγκαβίλα 2-3 φορές τη βδομάδα. Όχι δεν ψάχνω για παρέα και δεν το γράφω για αυτό.

Το τελευταίο διάστημα η πολύ όμορφη διαδρομή δεν είναι καθόλου όμορφη. Υπάρχουν τόσα σκουπίδια αριστερά και δεξιά του δρόμου (κυρίως πλαστικά μπουκάλια και καφέδες) που πραγματικά είναι να λυπάσαι τόσο για την κατάντια των συμπολιτών σου που δε σέβονται το περιβάλλον και τους άλλους όσο και του δήμου που τα έχει αφήσει όλα στο έλεός τους.

Το ίδιο συμβαίνει αριστερά και δεξιά του δρόμου προς Καρδαμά και πάει λέγοντας. Ειδικά αν αποφασίσουν να "ξαρίσουν" βάτα ή χορτάρια τότε αποκαλύπτεται ένα βουνό από σκουπίδια που παρέμεναν κρυμμένα... Ο δήμος δε βρωμάει απλά, ο δήμος ζέχνει από τα σκουπίδια παντού.

Για το δάσος της Μαραθιάς τα έχω γράψει και παλιότερα.

Δεν ξέρω αν πάντα ήταν έτσι αλλά μου φαίνεται ότι το κακό μεγαλώνει. Τι φταίει για αυτή την παρακμή και την ασυδοσία και το μηδαμινό ενδιαφέρον για το περιβάλλον;

Φταίμε όλοι.

Πως μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση;

Δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξει. Και έχω εστιάσει στους λόγους...

Αν στις επόμενες εκλογές είναι υποψήφιοι οι παλιοί + τους καινούργιους που και αυτοί είναι παλιοί επί της ουσίας υπογράφουμε την καταδίκη μας ως πολίτες για την επόμενη 20ετία. Και δε φταίνε μόνο όσοι οδηγούν την κούρσα. Κυρίως αυτοί που τους ακολουθούν και τους στηρίζουν. Και τι σχέση έχουν αυτά με τα προηγούμενα. ΜΕΓΑΛΗ.

Κανείς από τους "παλιούς"  δεν θέλει να βάλει τάξη. Δεν θέλει σοβαρούς και υπεύθυνους πολίτες. Δεν θέλει δυνατή και ανεξάρτητη Δημοτική Αστυνομία που να βοηθήσει στη θέσπιση κανόνων. Κανείς δεν έχει διάθεση να αναλάβει σοβαρές καμπάνιες στα σχολεία για το περιβάλλον και την ανακύκλωση, τη βιώσιμη κινητικότητα ώστε να δει κάτι να αλλάζει από τις επερχόμενες γενιές μετά από 10 χρόνια.

Δεν μπορούν να δουν τόσο μακρυά διότι δεν τους ενδιαφέρει. Σημασία έχει να πουλήσουμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε όλους παραμονές των εκλογών και να μπαλώσουμε υποχρεώσεις που δημιουργήσαμε όταν εκλεγούμε... Αυτό είναι το μοντέλο της τοπικής αυτοδιοίκησης στο δήμο μας αλλά και ευρύτερα ίσως στην Ηλεία.

Δυστυχώς δεν γίνεται ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά. Προς το παρόν ας απολαύσουμε νερόβραστα αυγά...

ΥΓ: πραγματικά δεν ξέρω πως μπορούμε να βγούμε από μια κατάσταση που χρειάστηκε 25 ολόκληρα χρόνια για να χτιστεί. Ειδικά όταν βλέπω, ανεξαρτήτως δημοτικής αρχής, ότι μαζικά οι συμπολίτες απαξιώνουν την ίδια τους τη ζωή καθημερινά ενώ ονειρεύονται μεγαλεία ανάπτυξης.

ΥΓ2: ποια ανάπτυξη αναρρωτιέμαι... Σε λίγο η Ηλεία πέρα από όλα τα άλλα δεινά (δρόμος, τρένο, πανεπιστήμιο, νοσοκομείο, κλπ.) θα καταντήσει ένας απέραντος σκουπιδότοπος και αυτό θα είναι η οριστική ταφόπλακα...

ΥΓ3: αυτό που είπα πιο πριν το εννοώ βαθύτατα και στις επόμενες δημοτικές εκλογές θα το διατυμπανίζω. Αυτοί που ηγούνται πλέον μυρίζουν ναφθαλίνη. Όσοι θα τους στηρίξετε αυτή τη φορά μόνο και μόνο από προσωπική φιλοδοξία δηλ. ματαιοδοξία θα την ακούσετε κανονικά. Τουλάχιστον από αυτό το βήμα. Καλύτερα να μείνετε σπίτι σας. Πιο πολύ προσφέρετε έτσι στο κοινό καλό.

Να μιλάμε με στοιχεία

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

σ' αυτό τον τόπο όλοι έχουν άποψη για όλα. Και καλά να είσαι στο καφενείο σου και να λες τις αρλούμπες σου μεταξύ φίλων, όταν όμως έχεις αναλάβει να εκπροσωπείς τους συμπολίτες σου σε οποιοδήποτε θεσμικό όργανο πρέπει αν μη τι άλλο να είσαι διαβασμένος.

Όπως έχω ξαναπεί η εποχή του χύμα και της γιούριας έχει παρέλθει και όποιος ακόμα συγκινείται από λόγια γεμάτα ένταση και κούφια επιχειρημάτων δεν θα πρέπει να αναρρωτιέται γιατί ο νομός Ηλείας είναι στο πάτο.

Αν έτυχε να παρακολουθήσετε διαδικτυακά την κοινή συνεδρίαση των δημοτικών συμβουλίων Ήλιδας και Πύργου (για όσους έχασαν το υπερθέαμα μπορούν να το παρακολουθήσουν εδώ) θα διαπιστώσατε πέρα από τον επαρχιώτικο και αρλούμπικο λόγο που διατύπωσαν ορισμένοι απλά για να πουν κάτι αυτό που έλειψε και λείπει πάντα είναι η συγνώμη όλων αυτών που κέρδισαν εκλογές υποσχόμενοι ότι οι Σχολές θα παραμείνουν. Όλων αυτών που στη δική τους θητεία μετρούσαν πρόβατα πάνω από το φράχτη λίγο πριν κοιμηθούν.

Φταίνε μόνιμα οι άλλοι. Ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι βουλευτές κλπ. Ο νομός Ηλείας είναι στον πάτο όχι μόνο γιατί διοικείται από ανίκανους. Μπορεί να είναι ικανοί. Έχουν όμως επιτελεία ανίκανων που τα πληρώνουν χωρίς να έχουν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω από μια διαχείριση που θα την έκανε και ένας απλός απόφοιτος λυκείου. Και φυσικά τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και οι υποσχέσεις για θέματα που δεν περνάνε από το χέρι τους (Πανεπιστήμιο, Νοσοκομείο, δρόμος, κλπ.). Σε αυτό τον τόπο ο καθένας μόνος του και όλοι στο γκρεμό.

Για να επανέλθω στο ζήτημα. Στον Πίνακα πιο πάνω θα δείτε τις 20 Σχολές με τη χαμηλότερη βάση εισαγωγής το 2020.

Θυμίζω ότι η βάση εισαγωγής για Αμαλιάδα και Πύργο το 2020 ήταν 5.075 και 7.025 αντίστοιχα. Η βάση εισαγωγής δείχνει το πόσο περιζήτητη είναι μια σχολή και είναι και μια ένδειξη για το πόσοι φοιτητές τελικά θα σπουδάσουν με στόχο να αποφοιτήσουν.

Προφανώς δεν μπορεί να πάρει κανείς στα σοβαρά ένα Υπουργείο όπου αποφασίζει την αναστολή εισακτέων μόνο για κάποιες Σχολές ενός Πανεπιστημίου χωρίς να ανήκουν σε αυτές με τη χαμηλότερη βάση εισαγωγής. Δεν μπορώ να φανταστώ ποιο ήταν το σκεπτικό αλλά δεν πρόκειται και να προσχωρήσω σε θεωρίες συνωμοσίας ότι κάποιοι έχουν βαλθεί να αφανίσουν τον νομό Ηλείας.

Αυτά είναι ανέκδοτα που χρησιμοποιούν όσοι στερούνται επιχειρημάτων για να αιτιολογήσουν τη θέση τους.

Το λέω δημόσια ότι δεν πιστεύω κανέναν αγώνα που γίνεται με αυτούς τους όρους όχι στο παρά πέντε αλλά στο και πέντε από ανθρώπους που δεν έχουν τη γνώση αλλά ούτε και την πολιτική δύναμη.

Αυτό που θα πρέπει κυρίως να αναρρωτηθούμε είναι το τι είχαμε και τι χάσαμε πραγματικά. Και ποια είναι η πραγματική προτεραιότητα των πανεπιστημιακών σχολών. Οι φοιτητές και το μέλλον τους ή οι τοπικές κοινωνίες; Θα προσπαθήσω να το αναλύσω προσεχώς...

Όλοι μαζί αλλά ο καθένας για την πάρτη του (Τα τελευταία του 2020 - Μέρος 5ο)

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

πολύς ντόρος έχει γίνει εδώ και μεγάλο διάστημα για τη λειτουργία του Νοσοκομείου της Αμαλιάδας αλλά και γενικότερα των υγειονομικών μονάδων του νομού Ηλείας.

Ένα πολύ σοβαρό ζήτημα είναι η πρόσληψη προσωπικού, ιατρών και λοιπού προσωπικού προκειμένου οι μονάδες να είναι στελεχωμένες προκειμένου να μπορούν να παρέχουν υπηρεσίες υγείας προς όλους τους πολίτες της περιοχής.

Οι προσλήψεις για μόνιμο προσωπικό πραγματοποιούνται πάντα μέσα από προκηρύξεις του ΑΣΕΠ (λόγω δουλειάς έχω παρακολουθήσει όλες τις προκηρύξεις την τελευταία 5ετία) και αν δει κάποιος τις προσλήψεις που πραγματοποιήθηκαν στο χώρο της υγείας στο νομό Ηλείας θα διαπιστώσει ότι συγκριτικά με γειτονικούς νομούς, οι προσλήψεις στην Ηλεία είναι ελάχιστες.

Αν κάποιος ψάξει λίγο παραπάνω την τελευταία προκήρυξη (6Κ/2020) θα δει ότι προκηρύχθηκαν 3 θέσεις στην Ηλεία ενώ στη γειτονική Ζάκυνθο και Κεφαλλονιά προκηρύχθηκαν 9 και 9 αντίστοιχα (μπορεί να συγκρίνω ανόμοια μεγέθη όμως είναι ενδεικτικό).

Έχετε δει εδώ και καιρό βουλευτές, δημάρχους, αιρετούς της περιφέρειας, κλπ να διεκδικούν, να ανακοινώνουν και πολλές φορές να υπόσχονται λύσεις που δεν πραγματοποιούνται ποτέ. Λειτουργεί ο καθένας μόνος του και βιάζεται συνήθως να ανακοινώσει κάτι που τις περισσότερες φορές στερείται σοβαρότητας.

Η πραγματική πολιτική δεν είναι μια πράξη εντυπωσιασμού για τα Social Media αλλά αντίθετα ένας σοβαρός αγώνας μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας όπου συγκροτημένα ασκείται πίεση στα κέντρα λήψης αποφάσεων.

Τι είναι το Lobbying

Το πρόγραμμα Lobbying είναι η μόνη οδός για διαπραγματεύσεις – ευημερία – πρόοδο σε επιχειρήσεις και οργανισμούς.

Είναι η άσκηση πίεσης προς το νομοθέτη ώστε να επιτευχθούν επωφελή αποτελέσματα και βιώσιμες λύσεις σε κάθε θέμα που απασχολεί κάθε είδους επιχείρηση – οργανισμό – κλάδο.

Βασίζεται στη στρατηγική ανάπτυξη σχέσεων εμπιστοσύνης, κατανόησης, προόδου.

Αμερικανιές θα μου πει κάποιος που ξέρει για τι πράγμα μιλάω. Ουσία θα πω εγώ.

Ας ξεχάσουμε τη σφοδρή αποτυχία του παρελθόντος (δρόμος, αεροδρόμιο, τρένο, κλπ) και ας εργαστούμε δημιουργώντας ένα δίκτυο από πραγματικούς συμμάχους της Ηλείας για να δούμε κάποια στιγμή πραγματική ανάπτυξη.

Μέχρι τότε όποιος λειτουργεί για πάρτη του είναι εχθρός του τόπου.

ΥΓ: δείτε περί lobbying σε διπλωματική εργασία εδώ

Γίνε και εσύ αντιδήμαρχος, μπορείς (ή ζήσε το μύθο σου στο δήμο Ήλιδας)

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

θα προσπαθήσω να είμαι σύντομος.

Ο απέτυχα ως πρόεδρος του Νομικού Προσώπου του δήμου Ήλιδας "Ο Ηλείος" και παραιτήθηκα για προσωπικούς λόγους αναλαμβάνει αντιδήμαρχος οικονομικών του δήμου (από δω και πέρα αναγκαστικά θα μιλάω έτσι γιατί το να παίζουν με τη νοημοσύνη μας δεν χωράει ούτε ευγένεια ούτε ωραία λόγια).

Και φωτογραφίζομαι με τον απερχόμενο άκρως επιτυχημένο στην ίδια θέση που όλως περιέργως ανέλαβε για ένα χρόνο μόνο. Όμως επειδή στο δήμο εκτός από μαύρο χιούμορ διαθέτουν και ταχύρυθμα προγράμματα εκπαίδευσης που από άσχετο μπορούν να σε κάνουν αντιδήμαρχο οικονομικών σε μια νύχτα μπορείτε να κοιμάστε ήσυχοι. Ο απερχόμενος εκπαίδευσε επαρκώς τον επόμενο οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας.

Μετά μου λέτε ότι είμαι κακός και τους βάζω όλους στο ίδιο τσουβάλι και μιλάω συνεχώς για την παράταξη της 25ετίας. Μήπως κάνω λάθος; Ας μην ξεχνάμε τι έκανε ο προηγούμενος. Ανέθεσε καθήκοντα αντιδημαρχίας έργων σε απόφοιτο νομικής που δεν είχε κολλήσει ούτε ένα ένσημο μέχρι τότε. Και το πιο σκανδαλώδες ήταν ότι του είχε αναθέσει πρωτύτερα καθήκοντα προέδρου του Ραδιοφωνικού Σταθμού ενώ υπηρετούσε φαντάρος.

Μήπως είχε αντιδράσει τότε ο νυν δήμαρχος; Μήπως θα αντιδράσει τώρα ο πρώην; Ας μην γελιόμαστε. Κοινές πρακτικές βγαλμένες από τη βρώμικη πασοκική νοοτροπία της εξυπηρέτησης και του μέσου. Αυτή που έχει απορριφθεί εδώ και δεκαετίες από το ελληνικό εκλογικό σώμα, στην Ηλεία ζει και βασιλεύει ακόμα, με συγκεκριμένους εκπροσώπους.

Δεν τα ξέρω τα παιδιά. Ούτε το τότε που ανέλαβε αντιδήμαρχος έργων ούτε το τωρινό που αναλαμβάνει αντιδήμαρχος οικονομικών. Δεν με ενδιαφέρει να τα γνωρίσω γιατί ήδη είναι γρανάζια ενός διεφθαρμένου συστήματος που έχει αποτύχει παταγωδώς και κρατάει την Ηλεία στον πάτο. Ας αφήσω τις κακίες και λόγω ιδιότητας ως συμβούλου Σταδιοδρομίας (δείτε και τη νέα μου Ιστοσελίδα επ' ευκαιρίας www.orientation.gr, είπαμε δικό μου το μαγαζί ότι θέλω κάνω) ποιος από τους 2 δίνοντας το βιογραφικό του θα μπορούσε να αποκτήσει διευθυντική θέση καλά αμειβόμενη στον ιδιωτικό τομέα; ΚΑΝΕΙΣ

Πως μπορεί λοιπόν ο δήμος να είναι το μαγαζάκι του κάθε δημάρχου και να βγάζει υποχρεώσεις εκλογικές βολεύοντας όποιους νομίζει με μηδενικά προσόντα εις βάρος της τσέπης των πολιτών;

Οπότε, όταν θα έρθει ένα νέο παιδί στο γραφείο μου και μου ζητήσει βοήθεια για την επαγγελματική του σταδιοδρομία, θα μπορώ να του λέω ότι ακόμα και αν δεν τα καταφέρεις πουθενά, μπορείς πάντα να γίνεις αντιδήμαρχος στο δήμο Ήλιδας αρκεί βέβαια να έχεις συγγενή ή βύσμα.

Καληνύχτα.

Πάω να δω Ολυμπιακός-Ατρόμητος

ΥΓ0: Η επιχείρηση "Σκούπα" και η δράση "Αλλάζουμε την πόλη" που ακούστηκαν από επίσημα χείλη της δημοτικής αρχής δεν με κάνουν να γελάω. Με εκνευρίζουν. Μετά από 20+ χρόνια θέλουμε να δώσουμε χάντρες στους "ιθαγενείς" κατοίκους του δήμου Ήλιδας. Κύριοι κοιταχτείτε στον καθρέφτη, διαβάστε το ποίημα και μετά πάρτε με τηλέφωνο να μου πείτε αν τα πιστεύετε και οι ίδιοι. Θα τα πούμε αυτά αναλυτικά και με "Σκούπα" αλλά κυρίως με "Φαράσι".

ΥΓ1: Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να καταστήσω σαφές (μάλλιασε η γλώσσα μου) ότι σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο προσωπικά δεν έχω καμία εκπροσώπηση. Και πλέον δεν εξαιρώ κανέναν. Πέρασε ένας χρόνος και αυτό το δημοτικό συμβούλιο δεν πήρε μυρωδιά από τίποτα. Σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιες φωνές λογικής αλλά διαλέγουν το δρόμο της παραταξιακής γραμμής χωρίς να αντιδρούν σε τίποτα. Και αυτό λέγεται συνενοχή... Θεωρώ ότι η σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου είναι ένα ταξίδι στη δεκαετία του ΄80. Παλιές αντιλήψεις, απουσία οράματος και στρατηγικής και κυρίως παντελής έλλειψη φαντασίας για το καινούργιο και το σύγχρονο εν έτη 2020 (το έχω ξαναγράψει και θα το επαναλαμβάνω διαρκώς).

ΥΓ2: Οι δημοσιεύσεις σε αυτό το blog δεν έχουν στόχο να υποκαταστήσουν θεσμικούς ρόλους όπως αυτός της αντιπολίτευσης της τρέχουσας δημοτικής αρχής ή ακόμα και των ΜΜΕ. Αυτό το ρόλο τον έχουν άλλοι και καλό είναι να τον υπηρετούν για το καλό της δημοκρατίας, της διαφάνειας και του ελέγχου της εκάστοτε εξουσίας. Εδώ παρουσιάζονται θέματα, τρέχοντα και μη, προκειμένου να υπάρχει και μια διαφορετική ανάγνωση της πραγματικότητας με επιχειρηματολογία, αρκετές δόσεις κριτικής και προτάσεις όπου κρίνεται απαραίτητο.

ΥΓ3: Αν πιστεύετε ότι για να ασκεί κάποιος κριτική πρέπει να είναι άγιος τότε μάλλον πρέπει να ελέγξετε την ημερομηνία λήξης στα χάπια που μπορεί να σας χορηγούνται. Όπως όλοι, έτσι κι εγώ είμαι "αμαρτωλός" αλλά δεν ζήτησα ποτέ μέχρι τώρα την ψήφο σας και δεν ανέλαβα να σας εκπροσωπώ. Αυτοί που το έπραξαν γνωρίζουν πολύ καλά ότι πέρα από την αναγνωρισιμότητα και την επαγγελματική καταξίωσή τους μέσα από τη συμμετοχή στα κοινά (τι κατάντια θεέ μου...) υπάρχει κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό που λέγεται ΕΥΘΥΝΗ. Αν είμαι εδώ, φωνή βοώντος εν τη ερήμω για να τους το θυμίζω, προς το παρόν μου αρέσει ο ρόλος και θα συνεχίσω ακάθεκτος.

Αναρχικός πολυθεσίτης

Ασυνεπέστατος στο προσωπικό ραντεβού για το επόμενο κείμενο του blog (είχα πει ότι μετά το "Η πόλη σε κίνηση" θα ακολουθούσε το "Μια πόλη με ταυτότητα" - παρεπιπτόντως όποιος δεν έχει δει την έκθεση στον Πολυχώρο στην Αμαλιάδα μπορεί να το κάνει μέχρι τις 20 Δεκέμβρη) με αφορμή ένα βιβλίο που διαβάζω (Αναρχικός τραπεζίτης του Πεσόα) περιπλανιέμαι εδώ και καιρό σε διάφορες εποικοδομητικές ή αδιέξοδες σκέψεις που με οδήγησαν στα σημερινά γραφόμενα.

Προσωπική εκτίμηση είναι ότι η χώρα περνάει τη μεγαλύτερη σήψη και παρακμή σε πολιτικό επίπεδο της σύγχρονης ιστορίας της και αν ψάξει κανείς τις αιτίες όχι από την τηλεόραση και τα δελτία ειδήσεων αλλά μέσα από μια προσωπική αναζήτηση αλλά και διάλογο με φίλους και γνωστούς θα οδηγηθεί σε παρόμοια συμπεράσματα.

Τα κόμματα έχουν αποτύχει (θα ακολουθήσει ένα κομβικής σημασίας κείμενο στο blog με τίτλο "Είμαστε μια κοινωνία ΠΑΣΟΚ" - όλο εξαγγελίες κάνω, θα το κόψω στην πορεία) και παράλληλα έχουν φροντίσει να επιβαρύνουν και οικονομικά τη χώρα με την πολυσχιδή δράση τους. Αν ήταν επιχειρήσεις είναι σίγουρο ότι θα είχαν βάλει λουκέτο και κάποιοι θα είχαν λογοδοτήσει απέναντι στις δικαστικές αρχές. Όμως τα κόμματα επιζούν, μεταλλάσσονται, αλλάζουν ονόματα και πρόσωπα και προσαρμόζονται σε κάθε νέα πραγματικότητα και όσο και να μας φαίνεται περίεργο αντικατοπτρίζουν την πραγματική και όχι τη φαινομενική τρέχουσα κατάσταση της κοινωνίας μας.

Ο Έλληνας νομίζω ότι είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση που χρήζει ανάλυσης. Προσωπική εκτίμηση και πάλι ότι όσο "αναρχικός" (την έννοια αν την ξέρεις από την τηλεόραση και μόνο θα δυσκολευτούμε να συνεννοηθούμε) είναι στην παρέα και στο καφενείο όπου δεν υπολογίζει κανέναν και "κατεβάζει" κυβερνήσεις για πλάκα άλλο τόσο οπισθοδρομικός και συντηρητικός είναι όταν υποκύπτει σε κάθε είδους εξυπηρέτηση που αφορά τον ίδιο ή την οικογένειά του και σε κάθε υποψία νέου Μεσσία που θα φέρει την αλλαγή σε κάθε εκλογική αναμέτρηση χαρίζει την ψήφο του (μου είπαν ότι γράφω πολύ μεγάλες προτάσεις που τελικά βλέπω ότι δεν μπορώ να αποφύγω - αν πάρετε μια βαθιά ανάσα όπως παίρνω εγώ όταν τις γράφω νομίζω ότι θα καταφέρετε να τις διαβάσετε). 

Σε αυτή τη λογική της αντίδρασης απέναντι στα κόμματα συνολικά συμμετέχει σε διάφορες πρωτοβουλίες π.χ. Αγανακτισμένοι (ήταν η πιο χαρακτηριστική) όπου είναι πολιτικά ή καλύτερα κομματικά "ουδέτερες" αλλά επειδή δεν έχουν τη σωστή δομή και οργάνωση (και άλλα χαρακτηριστικά που χρήζουν ανάλυσης) και αυτές με τις σειρά τους εξαφανίζονται από το προσκήνιο πολύ γρήγορα. Ειδικά στις τοπικές κοινωνίες είναι της μόδας να "κατεβαίνουν" στις εκλογές ανεξάρτητοι και κομματικά ουδέτεροι δήμαρχοι με στόχο μέσα από τον αποπροσανατολισμό της ουδετερότητας να μαζέψουν ψήφους από παντού, λες και η ιδεολογική υπόσταση του καθενός υποψηφίου δεν θα παίξει κανέναν ρόλο στην πορεία της διοίκησης αν εκλεγεί..

Διαβάζοντας το βιβλίο που προανέφερα μπαίνει κάποιος σε μια λογική για το πως μπορεί να προκύψει μια ελεύθερη κοινωνία, απαλλαγμένη από τις κατασκευασμένες από εμάς τους ίδιους κοινωνικές συμβάσεις (υποχρεώσεις, διαπλοκή, διαφθορά, συναλλαγή, κοινωνία ΠΑΣΟΚ, κλπ.) χωρίς μέσα από αυτή τη διαδικασία της εξυγίανσης οι ίδιοι οι εξυγιαντές να μην καταντήσουν οι δικτάτορες που θα την επιβάλλουν. Δύσκολες έννοιες αλλά παράλληλα πηγή προβληματισμού για το πως μπορεί να προκύψει ένας απεξαρτητοποιημένος πολίτης ο οποίος θα μπορεί να επιλέγει με γνώμονα το γενικό καλό και όχι με το στενά ιδιωτικό συμφέρον.

Προτάσεις
Αγαπητέ φίλε ή μη, δεν έχω να σου προτείνω κάτι σπουδαίο πέρα από αυτό που θεωρώ εγώ προφανές. Πες ΌΧΙ στην μικροεξυπηρέτηση του τοπικού άρχοντα που κάνει αυτό που είναι υποχρεωμένος να κάνει όταν π.χ. σου αλλάζει τη λάμπα στο δρόμο σου ή προσλαμβάνει με 8μηνο το παιδί σου που κόπιασες και ξόδεψες να μεγαλώσεις και να σπουδάσεις (τείνω να λαϊκίσω και το κόβω). Έχεις πολύ περισσότερη δύναμη από όσο νομίζεις αφού κάθε εξουσία ισχυροποιείται (και θεσμοθετείται) όσο συνεχίζεις να απαιτείς από αυτήν τα προφανή. Απλά πες περισσότερα ΟΧΙ και λιγότερα ΝΑΙ. Αυτό μπορεί να σε βάλει σε σκέψη και να δεις τα πράγματα αλλιώς. 

συμπλήρωμα #1
Αυτό που παθαίνει κάποιος όταν αποδέχεται τη μικροεξυπηρέτηση είναι ότι αφενός καθίσταται δέσμιος απέναντι σε αυτόν που του την παρέχει και αφετέρου κατά μία έννοια "δεσμεύει" την εκάστοτε διοίκηση σε αυτή τη μικροπολιτική αντί να την πιέσει να υλοποιήσει έργο που θα στοχεύει στο γενικό καλό, δηλ. στην ανάπτυξη και την προοπτική μιας ολόκληρης κοινωνίας.

συμπλήρωμα #2
Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε έχοντας διαβάσει το μισό βιβλίο. Τώρα που το διάβασα όλο και για να υπάρχει σφαιρική αντίληψη για αυτά που πραγματεύεται αξίζει να παρατεθεί μια κριτική για αυτό:

"It is also a fascinating book to read when you think about politics and politicians. It makes you realize how a politician can convince you of something, step by step. He unfolds a reasoning in which each step holds some truth, he asks you to validate each step and one step after the other, he leads you to a path you would never have followed if you’d seen the whole journey on the map right from the start. It’s subtle and frightening and we’ve all heard politicians start with an assertion you cannot refute and then build something totally fallacious from it.

That’s what could happen to the reader here if the constant irony wasn’t a lifeline that reminds you that this reasoning is flawed.

The Anarchist Banker is also a masterful demonstration of how an idea can become the roots of a dictatorship, how radical changes in a society cannot be implemented because it’s impossible to do so everywhere at the same time and successfully. So the new system must be forcefed to the population and only an authoritative system can do it.

I really can’t tell you more about The Anarchist Banker. I highly recommend it as a masterpiece of literature but also as an educational read about all those politicians who want to attract voters through simplistic thinking."

Πηγή: Book Around the Corner

Η πόλη σε κίνηση

Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους

Ορίζοντας Γεγονότων - Εταιρεία πολιτιστικών δράσεων & συμβάντων

(2-20 Δεκεμβρίου, Πολυχώρος Πολιτισμού Δήμου Ήλιδας)

Ο πολιτιστικός οργανισμός Ορίζοντας Γεγονότων συναντά ξανά το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, πάνω στην ίδια πρόθεση όπως πάντα: Να υπερβούμε τους εαυτούς μας, να προσφέρουμε στον τόπο -μας- νόημα όπως και το αντίστροφο. Να προσφέρουμε τόπο στο νόημα. Βλέποντας τον δημόσιο χώρο ως μια άλλου τύπου κινηματογραφική αφήγηση, καλλιτέχνες της Ηλείας -και όχι μόνο-, με την εικαστική τους ματιά, καλούνται να πλαισιώσουν και να εμψυχώσουν με δημόσια καλλιτεχνικά έργα την πόλη της Αμαλιάδας.

Η έκθεση παρουσιάζει προτάσεις που δείχνουν τη δυνητική εικόνα της πόλης μέσα από τις εικαστικές -και όχι μόνο- παρεμβάσεις. Μεγάλες τοιχογραφίες, γλυπτά, προβολές βίντεο, χρωματικές επεμβάσεις και άλλα εικαστικά μέσα με σκοπό την ανάδειξη και το ζωντάνεμα του δημόσιου χώρου. Μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες και με σκοπό πάντα τον εικαστικό – δημοκρατικό διάλογο.

Σε “χρόνους ονείρου”. Με σκοπό να “βάλουμε την πόλη σε κίνηση”!

Συμμετέχουν: (Με προτάσεις, κείμενα και έργα τέχνης) 1ο Δημοτικό Σχολείο Αμαλιάδας, Αβραμοπούλου Ιφιγένεια, Αγγέλου Κωνσταντίνος, Αναστασάκος Μανώλης, Αξαόπουλος Κίμων, Αργυρακοπούλου Μαρία, Βαρτανιάν Ελίζα, Γαβριλιάδης Ανδρέας, Γκαρδιακός Σωτήρης, Παναγιώτης Γκρίτζος, Δημητροπούλου Μάρθα, Ευθυμίου Τζίμης, Ζαφειρόπουλος Σπύρος, Ζολώτα Μαριλένα, Καζάζης Γιώργος, Κόικας Σπύρος, Δημήτρης Κόκορης, Λαζάρου Σωτηρία, Λιλικάκης Κοσμάς, Μαραβελάκη Μαρίνα, Μαργαρώνη Λυδία, Μπαμπάσης Τάσος, Πανταζή Δέσποινα, Παπαδημητρίου Παρασκευή, Παππάς Στέργιος, Σπυρούλη Βαρβάρα, Σταγγίδης Αδριανός, Σχίζας Γιάννης, Φώτης Στάθης, Στουπάθης Κωνσταντίνος, Στυλίδης Ιορδάνης, Χανιώτη Αθηνά, Χατζηστεφάνου Άννα Μαρία, Χόρτη Καίτη, Χουρχούλης Γιώργος, Hellner Myrtia, WD (Wild Drawing).

Επιμέλεια έκθεσης: Γιώργος Χουρχούλης

Η συμμετοχή μου στην έκθεση

Active Citizen Intervention Urban Design

[Παρεμβατικός Σχεδιασμός Αστικού Τοπίου]

Ο ενεργός πολίτης/συλλογικότητα παρεμβαίνει στο σχεδιασμό της πόλης που ζει προτείνοντας ένα μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης που κάνει στη ζωή στην πόλη πιο ανθρώπινη δημιουργώντας και ενισχύοντας τους συνεκτικούς δεσμούς του κοινωνικού ιστού.

Ενάντια ή συμπληρωματικά στην αποσπασματικότητα των έργων που συντελούνται από την οποιαδήποτε αρχή, ο ενεργός πολίτης/συλλογικότητα προτείνει λύσεις που διακρίνονται για την λειτουργικότητα και χρηστικότητά τους σε καθημερινή βάση. Παράλληλα δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός στη χρήση καθώς οι παρεμβάσεις «τοποθετούνται» στον ανοικτό και δημόσιο χώρο και λειτουργούν ως δίοδοι που ενοποιούν, συμπληρώνουν και τελικά αποδίδουν μια νέα ταυτότητα στον αστικό ιστό δίνοντας νέες ευκαιρίες για συνάντηση, δράση, ψυχαγωγία, στοχασμό και βελτίωση της ανθρώπινης και κοινωνικής ζωής.

Η ιδέα του Παρεμβατικού Σχεδιασμού Αστικού Τοπίου με τη συμμετοχή των ενεργών πολιτών μπορεί να αποτελέσει μια νέα πρόταση για το πως τα κέντρα λήψης αποφάσεων τοπικά ή κεντρικά μπορούν να λειτουργήσουν υιοθετώντας προτάσεις που συμβάλουν στην βιώσιμη ανάπτυξη και βελτίωση των συνθηκών ζωής και δεν προκύπτουν από τα συνήθη κανάλια διαμόρφωσης πολιτικών σχεδιασμού και ανάπτυξης.

CityID #1

Η ιδέα για τα Υπαίθρια Τραπέζια Επιτραπέζιας Αντισφαίρσης (Ping Pong) γεννήθηκε μετά από ένα ταξίδι μου στο Βερολίνο το 2005 όπου τέτοιες παρεμβάσεις εκεί ήταν κάτι συνηθισμένο και αποδεκτό. 

Έκτοτε η ιδέα έχει κάνει το ταξίδι της και ευελπιστώ ότι το τέλος του ταξιδιού θα είναι μια πόλη (ελπίζω η δική μας) να γεμίσει τραπέζια όπου άνθρωποι όλων των ηλικιών θα αθλούνται και θα διασκεδάζουν χωρίς χωρικό ή χρονικό περιορισμό.

CityID #2

Δίπλα στην Πλατεία Μπελογιάννη αξιοποιείται ένας τοίχος με ένα mural που απεικονίζει το διάσημο σκίτσο του Picasso για το Ν. Μπελογιάννη δημιουργώντας ένα σύγχρονο τοπόσημο με την αντικειμενική και σημειολογική υπόστασή του.

Μέσα από τη ραγδαία ανάπτυξη του αστικού ιστού που συντελείται τα τελευταία χρόνια, μια πόλη που αναζητά την ταυτότητά της αναδεικνύει και αποδέχεται με ένα σύγχρονο τρόπο τη σχέση της με την ιστορία της.

---

Λόγω της έκθεσης κάποια θέματα που είχα σκοπό να ανεβάσω θα πάρουν το χρόνο τους. Με αφορμή την έκθεση η επόμενη ανάρτηση θα έχει τίτλο "Μια πόλη με ταυτότητα"...

Η φαντασία στην εξουσία

Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει και αυτό το blog...

Κάποια προηγούμενη Παρασκευή είδα προς έκπληξή μου τοιχοκολλημένη αυτή την ανακοίνωση. Έχει ιδιαίτερη αξία να την διαβάσει κανείς προκειμένου να συνειδητοποιήσει μερικά σημαντικά πράγματα για τον τρόπο που λειτουργούν συγκεκριμένα κέντρα λήψης αποφάσεων και δη το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου μου (δήμος Ήλιδας) που δεν σταματά ποτέ να με εκπλήσσει (προφανώς όχι θετικά) και ταυτόχρονα να ενισχύει την πεποίθησή μου ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει δραματικά ανεξαρτήτως ποιος είναι ο δήμαρχος και ποια δημοτική παράταξη έχει τον πρώτο λόγο κυρίως γιατί υπάρχει τρομερό έλλειμμα σε φαντασία στην κάθε μορφή εξουσίας.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος αρχικά θα δανειστώ κάποια λόγια (θα το κάνω και αυτό συχνά πυκνά) που διάβασα το πρωί...

"Η φαντασία μαζί με την έμπνευση μας επιτρέπει να διεργασθούμε τα διάφορα σενάρια και να πάμε κατευθείαν σε λύσεις που η βήμα-βήμα λογική φοβάται να δει. Η φαντασία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη βαθύτερη επιθυμία μας γι΄ αυτό και τα σενάρια που προτείνει είναι ενδεδυμένα με δημιουργικά ψυχικά φορτία (που κατά τη δυσκολία υλοποίησης μας στηρίζουν). Φυσικά, τα φανταστικά σενάρια χρειάζεται να μπουν, πριν την εκτέλεσή τους, στη δοκιμασία της αντικειμενικής πραγματικότητας. Αυτή η φαντασία, λοιπόν, η φαντασία της έμπνευσης και όχι της αυθυποβολής ότι όλα βαίνουν καλώς, μπορεί να είναι αυτό που η χώρα χρειάζεται." (Πηγή: Protagon.gr)

Καταρχήν δεν ξέρω τίνος ιδέα ήταν να κλείσουν οι υπηρεσίες του δήμου και μάλιστα αυτές που αφορούν τις συναλλαγές με το κοινό. Δεν ξέρω ποιοι ψήφισαν υπέρ ή κατά ή αν ήταν ομόφωνη η απόφαση (ακόμα χειρότερα) αλλά και ο λιγότερο λογικός άνθρωπος στον κόσμο θα πει μα τι σχέση μπορεί να έχει το κλείσιμο των υπηρεσιών του δήμου με το θέμα κατασκευής του νέου δρόμου Πατρών-Πύργου. Και εγώ θέλω να γίνει ο δρόμος και μάλιστα κάποια στιγμή είχα μετρήσει περίπου 130 εικονοστάσια από την Πάτρα μέχρι την Αμαλιάδα. Θα πει κανείς από αυτούς που το αποφάσισαν ότι είναι μια συμβολική κίνηση (θα ήταν παράφρων κάποιος να πιστεύει ότι μια τέτοια κίνηση θα ασκήσει κάποιου είδους πίεση στον σχετικό με το θέμα Υπουργό). Το Δημοτικό Συμβούλιο λοιπόν εκφράζει την αγανάκτηση των πολιτών και τονίζει ότι η καθυστέρηση υλοποίησης του δρόμου Πάτρα-Πύργος δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Και επειδή δεν μπορεί να γίνει ανεκτή και κινδυνεύει η σωματική μας ακεραιότητα κλείνουμε τις υπηρεσίες του δήμου. 

Τι μου φταίει σε όλο αυτό που κατέγραψα πιο πάνω. Μου φταίνε πολλά. Αρχικά με ενοχλεί το γεγονός ότι ο πολίτης στο όνομα του οποίου κλείνουν οι υπηρεσίες θα ταλαιπωρηθεί χωρίς λόγο μια ημέρα. Με ενοχλεί που δεν θα ερωτηθεί για αυτό. Δεν θα κάνω τον κόπο να ρωτήσω αν αυτό είναι νόμιμο. Ας ερωτηθούν οι τόσοι πολλοί νομικοί που έχουν μαζευτεί σε αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο να μας πουν. Αλλά μπορώ να το ξεπεράσω αυτό, αν το ηθικό πρόταγμα έχει τέτοιο μέγεθος ώστε να προσπεράσουμε τις τεχνικές λεπτομέρειες περί νομιμότητας. Έχει όμως αυτό το μέγεθος;

Θα κλείσω με κάποιες προτάσεις. Πολιτικά μιλάμε. Μπορεί κάποια στιγμή να είμαι υποψήφιος. Να μην ξέρετε τις προτάσεις μου;

Προτάσεις

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα μπορεί να πραγματοποιείται μια έρευνα σε δημοτικό επίπεδο που να αποτυπώνονται οι τάσεις σε αυτά που οι πολίτες θεωρούν προτεραιότητα και να σταματήσει πια η αντίληψη ότι η μόνη σφυγμομέτρηση είναι οι εκλογές και πρέπει να περιμένουμε τις επόμενες για να εκφραστούμε.

Ας πραγματοποιηθεί μια φορά και ένα δημοψήφισμα για ένα μεγάλο ζήτημα του δήμου (π.χ. σκουπίδια) για να δουν οι εκπρόσωποι του δήμου όποιοι και αν είναι αυτοί τι ζητάει η κοινωνία.

Αντί να γίνει το εύκολο, το ανούσιο , το "παλιοκομματικό" το χωρίς καμία φαντασία (κλείσιμο υπηρεσιών) και αυτοί που ψήφισαν να συνεχίσουν εκείνη τη μέρα κανονικά τη ζωή τους ας αποφασίσουν πρωτοβουλίες στις οποίες συμμετέχουν πρώτα οι ίδιοι, που ξεβολεύονται πρώτα οι ίδιοι για να δουν και οι συμπολίτες τους το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουν προκειμένου σύσσωμη η τοπική κοινωνία να αντιδράσει (θυμηθείτε σε κάθε μεγάλο θέμα π.χ. κλείσιμο Νοσοκομείου, κλείσιμο ΤΕΙ ποιος αντιδρά και πως). Θα μου πεις τι θα μπορούσαν να κάνουν; Μου έρχονται 1-2 ιδέες που θα μπορούσαν να "παίξουν" ακόμα και πρώτο θέμα στα αθηναϊκά δελτία ειδήσεων. Κλείστε την εθνική οδό για ένα 24ωρο και στήστε σκηνές πάνω στο δρόμο και κοιμηθείτε εκεί (τις άλλες ιδέες δεν θα τις πω γιατί είναι αρχή ακόμα και δεν έχω ζεσταθεί καλά).

Χτίστε ένα πλαίσιο στρατηγικής συνεργασίας με τους άλλους δήμους. Αν έκλειναν οι υπηρεσίες όλων των δήμων της Ηλείας ταυτόχρονα (πάλι θα διαφωνούσα αλλά κάτι διαφορετικό θα φαινόταν από μια τέτοια ενέργεια) ίσως η κίνηση να ήταν πραγματικά συμβολική. Αξιοποιήστε την ΠΕΔ Ηλείας (Περιφερειακή Ένωση Δήμων) ως θεσμικό όργανο για να προγραμματίζετε συγχρονισμένες κινητοποιήσεις ως Νομός. Αλλά όσα και να φαίνεται ότι ενώνουν τους δήμους της Ηλείας άλλα τόσα τους χωρίζουν γι αυτό και δεν έχει υπάρξει ενιαίο μέτωπο ποτέ. Γιατί δεν γίνονται ανοικτές συζητήσεις και διαβουλεύσεις για να καταστρωθεί ένα σχέδιο (μόνο τυχαίο δεν είναι ότι αυτός ο νομός είναι τελευταίος σε όλα, οι ευθύνες είναι διαχρονικά πολιτικές) σε επίπεδο Νομού ώστε να καταστρωθεί ένα κοινό σχέδιο. Μέχρι στιγμής ο καθένας για την πάρτη του. Και το αποτέλεσμα το βλέπουμε καθημερινά.

Υπάρχει μια κυβέρνηση που έχει στην Ηλεία τους τοπικούς εκπροσώπους της. Η συνεργασία μαζί τους είναι μονόδρομος. Όποτε κάτι στραβώνει κηρύσσουμε ανεπιθύμητους τους βουλευτές της κυβέρνησης (θυμηθείτε πόσες φορές το έχετε ακούσει από δημάρχους της περιοχής). Ας σταματήσουμε τους εντυπωσιασμούς και ας δούμε ένα πραγματικό σχέδιο στρατηγικής και ανάπτυξης.

Περισσότερη έμπνευση και φαντασία στην όποια μορφή εξουσίας τοπική ή κεντρική (οξύμωρο σχήμα ειδικά αν δεις το ποιοι μας εκπροσωπούν (αυτό είναι θέμα για επόμενο κείμενο) είναι σαν να ζητάς από τον Στίβι Γουόντερ να οδηγήσει).

---

Σας αφήνω για σήμερα με ένα τραγουδάκι του Παύλου που μιλάει για τη φαντασία στην εξουσία...

Blogger 44

Αγαπητοί φίλοι, φίλες και οι υπόλοιποι (κλεμμένο αλλά ωραίο),

αποφάσισα να επανέλθω στα κοινά γιατί ομολογουμένως μου είχε λείψει. Και όταν λέω κοινά δεν εννοώ τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που έτσι και αλλιώς συνεχίζονται αλλά την οργανωμένη παρέμβαση στα τεκταινόμενα της τοπικής πολιτικής ζωής και ευρύτερα. Και όταν λέμε πολιτική ζωή (θα αναγκαστώ να επαναπροσδιορίσω έννοιες για να είναι πιο εύκολη η συνεννόηση) εννοούμε την ενεργό συμμετοχή με εποικοδομητική κριτική και δράση απέναντι σε κέντρα αποφάσεων που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας ως πολίτες και ως άνθρωποι.

Δοκιμάσαμε πολλές πρωτοβουλίες σε αυτή την πόλη και το αποτέλεσμά τους έχει κριθεί από την τοπική κοινωνία, αλλά από αυτό το βήμα σημασία έχει πως το αποτιμάμε εμείς μετά από χρόνια παύσης. Και κυρίως πως ανταποκρινόμαστε στην κριτική που έχουμε δεχθεί όλα αυτά τα χρόνια όχι από τάσεις εκδίκησης αλλά για μια ακόμα φορά από τάσεις προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο.

Και δεν ήταν λίγες αυτές. Ειδικά οι παρεμβάσεις σε δημοτικά συμβούλια αλλά και στις παραμονές των 2 προηγούμενων δημοτικών εκλογών ήταν πάντοτε μεγάλες και είχαν σημαντικό αντίκτυπο. Όχι τόσο μεγάλο ώστε να προκύψουν πολύ σημαντικά και νέα πράγματα αλλά ούτε τόσο μικρό ώστε να περάσει απαρατήρητο και να μην αφήσει το στίγμα του.

Αναφέρω τις πιο σημαντικές τις οποίες θα μνημονεύω όσο θα γράφω σε αυτό το blog όχι τόσο γιατί υπάρχει ανάγκη να ευλογήσουμε τα γένια μας αλλά γιατί είναι χρέος μας να κουβαλάμε μια παρακαταθήκη δράσεων που είχε και έχει ως χαρακτηριστικό πρόσημο την ανιδιοτέλεια και την προσφορά:

• Δίκτυο Αφύπνισης Πολιτών
  (για όποιον έχει όρεξη να διαβάσει κλικ ΕΔΩ)
• Χάρτα Πολιτών
  (αν συνεχίζεις να έχεις όρεξη για διάβασμα κλικ ΕΔΩ)

Αυτά συνέβησαν τότε. Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι συνθήκες μεταβάλλονται και πρέπει κανείς να αφουγκράζεται την κατάσταση προκειμένου να μπορεί να δρα και να παρεμβαίνει.

Επιστρέφοντας στο παρόν, διακρίνω έναν εφησυχασμό εκκινώντας από τον εαυτό μου και κατ' επέκταση στους ανθρώπους που με περιβάλλουν και νοιώθω ότι αυτό χρήζει ανάλυσης καθώς πολλοί παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν σε μια κατάσταση απραξίας. Αυτό τον εφησυχασμό, αυτή την "ύπνωση" πρόκειται να διερευνήσω ως μονάδα αυτή τη φορά και όχι μέσα από κάποια συλλογικότητα (αν προκύψει κάτι καινούργιο δεν μπορώ να το ξέρω από τώρα).

Είναι γεγονός ότι η ζωή μας επηρεάζεται και καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από αυτούς που μας κυβερνούν είτε σε κεντρικό είτε σε τοπικό επίπεδο και όσο αφήνουμε να μας διαχειρίζονται χωρίς να αντιδρούμε τότε απλά θα είμαστε αποδέκτες αποφάσεων που της κάθε τύπου πλειοψηφίας μικρών ομάδων που μας "εκπροσωπούν" και αποφασίζουν καθημερινά για τις συνθήκες διαβίωσής μας.

Όταν ξεκινούσαμε το Δίκτυο το 2010 δύο φράσεις μου είχαν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση και ήταν πάντα στο μυαλό μου στην 4ετή πορεία που ακολούθησε. "Στην επαρχία οι χωματόδρομοι είναι στα μυαλά των ανθρώπων" και "δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα αν δεν σπάσεις αυγά". Δυστυχώς μετά από 8 χρόνια τίποτα σημαντικό δεν έχει αλλάξει και τις θεωρώ ακόμα εξίσου επίκαιρες. Χωματόδρομος σημαίνει στασιμότητα, μετριότητα, επανάληψη των ίδιων πρακτικών, έλλειψη καινοτομίας, κουτσομπολιό, να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα και όλα τα συναφή. Όπως επίσης το να σπάσεις αυγά για να κάνεις ομελέτα σημαίνει βαθιές τομές, σύγκρουση, αντιπαράθεση που μπορεί να οδηγήσει στο καινούργιο, το διαφορετικό, το ελπιδοφόρο.

Κάνοντας ένα βήμα μπροστά, αποφάσισα στα 44 αποφάσισα να γίνω blogger. Θα υπογράφω ως Blogger 44 (AKA Σπύρος Ζαφειρόπουλος) και έτσι απλά σας καλωσορίζω στο νέο μου blog με όνομα Βόρειο Σέλας. Ένα blog που θα είναι επώνυμο και όχι ανώνυμο για να γλιτώσω την παραφιλολογία του ποιος βρίσκεται από πίσω και δεν έχει το θάρρος να τα πει με το όνομά του κλπ κλπ. Αλλά κυρίως μετά από μια διαδρομή που μετράει πια 17 χρόνια από τότε που επέστρεψα στην γενέτειρα έχω περισσότερη όρεξη από ποτέ για να τα πω με το όνομά μου και με το όνομά τους!

Είναι πολλοί οι λόγοι που με οδήγησαν σε αυτή την απόφαση αλλά για να μην κουράσω περισσότερο από όσο ήδη έχω κουράσει δεν θα τα πω σήμερα όλα.

Θα πω μόνο ότι σε αυτό το blog θα πραγματοποιηθεί έρευνα, θα αναλυθούν γεγονότα, θα ασκηθεί κριτική σε πρόσωπα και θεσμούς και θα επιχειρηθεί να υπάρχει τεκμηρίωση και επιχειρηματολογία κάθε φορά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα είναι ουδέτερο. Δράση και ουδετερότητα δεν πάνε μαζί (είπα κάτι για ομελέτα πιο πριν).

Πριν κλείσω, είμαι σίγουρος για όσους με γνωρίζουν, ότι πλανάται ένα σύνηθες ερώτημα στο μυαλό τους: θα είσαι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές; Αυτή τη φορά δεν θα το αποφύγω. Θα απαντηθεί όμως στην πορεία...

Όσοι καλόπιστοι είναι ευπρόσδεκτοι για διάλογο. Τους κακόπιστους θα τους ανεχθώ λίγο μέχρι να πάρουν το κουβαδάκι τους και να πάνε σε άλλη παραλία!