10+3 πράγματα που δεν έμαθα για το 2022

  

Το Ημερολόγιο του Καπετάνιου γράφει Ιανουάριος 2023. Ξεκίνησε το έτος των εκλογών (εθνικών & αυτοδιοικητικών) και ειδικά σε επίπεδο δημοτικών εκλογών στο δήμο Ήλιδας μετράμε ήδη 7 υποψηφίους που έχουν ανακοινώσει επίσημα ή προτίθενται να ανακοινώσουν προσεχώς την υποψηφιότητά τους. Είναι να απορεί κάποιος γιατί τόση κάψα για να αναλάβεις να διοικήσεις ένα "χρεωκοπημένο" δήμο... Θα μας το εξηγήσουν φαντάζομαι. Στα υπόλοιπα θέματα, οι κορύνες τοποθετήθηκαν κατά μήκος της ΝΕΟ Πατρών-Πύργου και έτσι μπορούμε να κοιμόμαστε ήσυχα. Το τρένο θα ξανασφυρίξει από ότι λένε. Το πότε ακριβώς ψάξε βρες. Η γρίπη είναι πλέον πιο σημαντική από τον κόβιντ, οπότε επιστρέψαμε σε κάποιου είδους κανονικότητα. Κι εγώ και αυτό το χρόνο δεν έμαθα τίποτα...

1. Ο υποψήφιος που ξεκίνησε νωρίς εξαφανίστηκε. Παρά λίγο να βγει AMBER ALERT. Τώρα λένε ότι εμφανίστηκε πάλι.
2. Στην  Κουρούτα χτίζονται ξενοδοχειακές μονάδες. Με 1,5 μήνα τουριστική περίοδο να δούμε ποιος θα πρωτοπρολάβει.
3. Είχαμε πολλά χρόνια να δούμε τόσους υποψήφιους βουλευτές από Αμαλιάδα. Και όλοι από την ίδια δημοτική παράταξη.
4. Το κέντρο της πόλης δεν πεζοδρομήθηκε. Αυτά είναι έργα προεκλογικά. Κατά τον Αύγουστο μπορεί να τα δείτε.
5. Η "υπερυψωμένη" αιωνόβια ελιά θα αποτελέσει το νέο μνημείο της Αμαλιάδας. Χρειαζόταν και μια ΚΙΤΣ πινελιά ανάμεσα στους μεταμοντέρνους φοίνικες. Ο καθένας αντιλαμβάνεται την υστεροφημία του με τον τρόπο του.
6. Η πιο έξυπνη ιδέα για να μπεις στα κοινά δεν είναι άλλη από το να πάρεις όποια μάνικα βρεις μπροστά σου και να σβήσεις μια φωτιά. Δεν έχει σημασία τι φοράς, δεν έχει σημασία αν υπάρχει φωτιά. Σημασία έχει να βρεις έναν τρόπο να επιπλεύσεις μπας και σε δουν...
   
   
   
   
7. Η Αμαλιάδα πρέπει να είναι το μοναδικό μέρος στον κόσμο όπου ο "ευεργέτης" θέλει να γίνει δήμαρχος.
8. Ο δρόμος δεν ξεκίνησε ακόμα αλλά μέχρι τότε κώνοι και κορύνες. Δρόμος 2.0 όχι ανοησίες. Θα μπορούσαν με νόμο να υποχρεώσουν όλα τα αυτοκίνητα να βάλουν αυτόματο τσιπάκι που να ενεργοποιείται από Πύργο μέχρι Πάτρα και να μην μπορούν να τρέξουν πάνω από 50 χλμ. Όλα εγώ θα τα σκεφτώ;
9. Φαντάρος πρόεδρος δημοτικού οργανισμού, μηδέν ένσημα αντιδήμαρχος και τώρα μετά από τόσες πλούσιες εμπειρίες υποψήφιος βουλευτής. Συμβαίνουν και στην Αμαλιάδα αλλά κάνετε τουμπεκί. Γιατί άραγε;
10. Το βιοκλιματικό κέντρο στην Αμαλιάδα έχει κάνει τη διαφορά. Νομίζω ότι έχει δημιουργηθεί μικροκλίμα που ευνοεί την καλλιέργεια φράουλας στο κέντρο της πόλης. Τρέμε Μανωλάδα!!
11. Το δάσος της Μαραθιάς είναι το πιο γνωστό σημείο ερωτικών συνευρέσεων τα βράδια. Το καταλαβαίνεις από το σωρό προφυλακτικών, μωρομάντηλων και πλαστικών μπουκαλιών. Είναι να γουστάρεις να διοικήσεις έναν τέτοιο τόπο..
12. Το κολυμβητήριο έκλεισε γιατί χρωτάει ο δήμος στη ΔΕΗ. Ρεύμα για παγοδρόμιο είχαμε. Τα επόμενα Χριστούγεννα λέω να παγώσουμε την πισίνα του Κολυμβητηρίου. Έτσι δεν θα έχει κανείς παράπονο.
13. Νερό από το φράγμα δεν ήπιαμε ακόμα. Εγώ λέω να το εμφιαλώνουμε να το πουλάμε στους πολίτες. Τι σωλήνες και δίκτυα υδροδότησης. Να χαλάσουμε τη συνήθεια που έχουμε αποκτήσει;

ΥΓ1: Ο Σπύρος Ζαφειρόπουλος και ο Αντώνης Καρπετόπουλος δεν γνωρίζονται προσωπικά. Τουλάχιστον όχι ακόμα. Ο πρώτος θαυμάζει τον δεύτερο και αποφάσισε να τον αντιγράψει φιλοξενώντας στο blog του Βόρειο Σέλας μια σειρά από "μηνιάτικα" άρθρα. Βέβαια ο Κάρπετ έχει παγκόσμια θεματολογία ενώ ο υπογράφων θα προσπαθήσει να αξιοποιήσει την πενιχρή επικαιρότητα του δήμου Ήλιδας (Αμαλιάδα και περίχωρα) και αν δεν του φτάσει θα γεμίσει με όσα λείπουν από Ηλεία. Ο Κάρπετ πιστεύει ότι μπορείς να γίνεις λίγο πιο σοφός μετά την πάροδο ενός μήνα ενώ ο υπογράφων ζώντας στη χώρα του ΠΟΤΕ πιστεύει ότι πιο σοφοί θα γίνουμε στην Ηλεία μόνο αν φύγουν οι πάντες (κυρίως οι πολιτικοί παντός βαθμίδας) και ο τόπος εποικιστεί από άλλο είδος.

ΥΓ2: Μέσα από το μαύρο χιούμορ μπορούν να ειπωθούν οι μεγαλύτερες αλήθειες πάντα υποκειμενικά Θα ήταν χρήσιμο που και που να εγκαταλείπουμε τη σοβαροφάνεια και να δίνουμε προσοχή σε όσους βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά και μας τα λένε αλλιώς. Ίσως να είναι πιο χρήσιμο ειδικά αν έχουμε σκοπό να ασχοληθούμε με τα κοινά. 

ΥΓ3: Στις επικείμενες εκλογές το σκέφτομαι να ασχοληθώ λίγο πιο ενεργά. Άλλωστε είναι και η πρώτη φορά που υποψήφιοι με παίρνουν τηλέφωνο για να μπω σε ψηφοδέλτιο. Προς το παρόν παρακολουθώ, παρατηρώ και περιμένω μπας και αλλάξουν γνώμη και ησυχάσω μια ώρα αρχύτερα. Αν ασχοληθώ τελικά βασική μου προτεραιότητα και υπόσχεση είμαι να πολεμήσω με κάθε τρόπο τη βλακεία από όπου και αν προέρχεται. Και προφανώς να χάσω πανηγυρικά...

Ο πιο παλιός, ο παλιός και ο νέος που ήτανε παλιός

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

συνηθίζω να περπατώ μέχρι τη Φραγκαβίλα 2-3 φορές τη βδομάδα. Όχι δεν ψάχνω για παρέα και δεν το γράφω για αυτό.

Το τελευταίο διάστημα η πολύ όμορφη διαδρομή δεν είναι καθόλου όμορφη. Υπάρχουν τόσα σκουπίδια αριστερά και δεξιά του δρόμου (κυρίως πλαστικά μπουκάλια και καφέδες) που πραγματικά είναι να λυπάσαι τόσο για την κατάντια των συμπολιτών σου που δε σέβονται το περιβάλλον και τους άλλους όσο και του δήμου που τα έχει αφήσει όλα στο έλεός τους.

Το ίδιο συμβαίνει αριστερά και δεξιά του δρόμου προς Καρδαμά και πάει λέγοντας. Ειδικά αν αποφασίσουν να "ξαρίσουν" βάτα ή χορτάρια τότε αποκαλύπτεται ένα βουνό από σκουπίδια που παρέμεναν κρυμμένα... Ο δήμος δε βρωμάει απλά, ο δήμος ζέχνει από τα σκουπίδια παντού.

Για το δάσος της Μαραθιάς τα έχω γράψει και παλιότερα.

Δεν ξέρω αν πάντα ήταν έτσι αλλά μου φαίνεται ότι το κακό μεγαλώνει. Τι φταίει για αυτή την παρακμή και την ασυδοσία και το μηδαμινό ενδιαφέρον για το περιβάλλον;

Φταίμε όλοι.

Πως μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση;

Δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξει. Και έχω εστιάσει στους λόγους...

Αν στις επόμενες εκλογές είναι υποψήφιοι οι παλιοί + τους καινούργιους που και αυτοί είναι παλιοί επί της ουσίας υπογράφουμε την καταδίκη μας ως πολίτες για την επόμενη 20ετία. Και δε φταίνε μόνο όσοι οδηγούν την κούρσα. Κυρίως αυτοί που τους ακολουθούν και τους στηρίζουν. Και τι σχέση έχουν αυτά με τα προηγούμενα. ΜΕΓΑΛΗ.

Κανείς από τους "παλιούς"  δεν θέλει να βάλει τάξη. Δεν θέλει σοβαρούς και υπεύθυνους πολίτες. Δεν θέλει δυνατή και ανεξάρτητη Δημοτική Αστυνομία που να βοηθήσει στη θέσπιση κανόνων. Κανείς δεν έχει διάθεση να αναλάβει σοβαρές καμπάνιες στα σχολεία για το περιβάλλον και την ανακύκλωση, τη βιώσιμη κινητικότητα ώστε να δει κάτι να αλλάζει από τις επερχόμενες γενιές μετά από 10 χρόνια.

Δεν μπορούν να δουν τόσο μακρυά διότι δεν τους ενδιαφέρει. Σημασία έχει να πουλήσουμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε όλους παραμονές των εκλογών και να μπαλώσουμε υποχρεώσεις που δημιουργήσαμε όταν εκλεγούμε... Αυτό είναι το μοντέλο της τοπικής αυτοδιοίκησης στο δήμο μας αλλά και ευρύτερα ίσως στην Ηλεία.

Δυστυχώς δεν γίνεται ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά. Προς το παρόν ας απολαύσουμε νερόβραστα αυγά...

ΥΓ: πραγματικά δεν ξέρω πως μπορούμε να βγούμε από μια κατάσταση που χρειάστηκε 25 ολόκληρα χρόνια για να χτιστεί. Ειδικά όταν βλέπω, ανεξαρτήτως δημοτικής αρχής, ότι μαζικά οι συμπολίτες απαξιώνουν την ίδια τους τη ζωή καθημερινά ενώ ονειρεύονται μεγαλεία ανάπτυξης.

ΥΓ2: ποια ανάπτυξη αναρρωτιέμαι... Σε λίγο η Ηλεία πέρα από όλα τα άλλα δεινά (δρόμος, τρένο, πανεπιστήμιο, νοσοκομείο, κλπ.) θα καταντήσει ένας απέραντος σκουπιδότοπος και αυτό θα είναι η οριστική ταφόπλακα...

ΥΓ3: αυτό που είπα πιο πριν το εννοώ βαθύτατα και στις επόμενες δημοτικές εκλογές θα το διατυμπανίζω. Αυτοί που ηγούνται πλέον μυρίζουν ναφθαλίνη. Όσοι θα τους στηρίξετε αυτή τη φορά μόνο και μόνο από προσωπική φιλοδοξία δηλ. ματαιοδοξία θα την ακούσετε κανονικά. Τουλάχιστον από αυτό το βήμα. Καλύτερα να μείνετε σπίτι σας. Πιο πολύ προσφέρετε έτσι στο κοινό καλό.

Ένας κάτοικος Αμαλιάδας που δεν πήγε στην πορεία

Αγαπητοί φίλοι και μη,

η βασική και απαράβατη συνθήκη για να πραγματοποιηθεί μια δημόσια συγκέντρωση/εκδήλωση/πορεία διαμαρτυρίας που σέβεται τη δημοκρατία και τους όρους λειτουργίας μιας οποιασδήποτε συλλογικότητας είναι όταν κάποιος ή κάποιοι επώνυμα να αναλάβουν την ευθύνη της διοργάνωσης.

Από τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν άτομα που καλούν τα τοπικά ΜΜΕ για να καλύψουν τα γεγονότα και τα οποία προβαίνουν σε δηλώσεις δημόσια αμέσως μετά, αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας; Μια συλλογικότητα όπως και αν την βαφτίσεις, εν προκειμένω "Πρωτοβουλία κατοίκων Αμαλιάδας", οφείλει να έχει διαδικασίες και πρόσωπα όπου επώνυμα αναλαμβάνουν τις ευθύνες συγκέντρωσης πλήθους σε δημόσιο χώρο ειδικά εν μέσω πανδημίας που τέτοιες συγκεντρώσεις θεωρούνται παράνομες και τιμωρούνται με πρόστιμο τόσο οι διοργανωτές όσο και οι συμμετέχοντες. Βέβαια αυτό που έχουμε δει στην πράξη και αγγίζει τα όρια του παραλογισμού από την τρέχουσα κυβέρνηση είναι ότι ποινικοποιεί τη διασκέδαση δηλ. τα κορονοπάρτι ενώ στέκεται σε απόσταση από συγκεντρώσεις/διαδηλώσεις/πορείες γιατί πολύ απλά φοβάται το πολιτικό κόστος που θα έχει η αστυνομική παρέμβαση.

Πραγματικά προσπαθώ να είμαι αντικειμενικός αν και πολιτικά έχω θέση. Απλά προσπαθώ να προσεγγίσω το θέμα από μια συγκεκριμένη οπτική. Αυτή της ευθύνης. Δεν παίρνω θέση για όσους επιλέγουν να λάβουν μέρος σε εκδηλώσεις που "κανείς" δεν διοργανώνει γιατί πολύ απλά μπορεί να μην τους απασχολεί αλλά το βλέπουν σαν ένα μέσο έκφρασης και αντίδρασης αφού προηγουμένως φαντάζομαι ότι έχουν συμφωνήσει με το κείμενο και τα αιτήματα του καλέσματος.

Η πόλη μας είναι μικρή και καλώς ή κακώς λίγο πολύ γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας ώστε να αντιλαμβανόμαστε ποια είναι τα ενεργά μέλη που παίρνουν θέση και αγωνίζονται για το κοινό καλό με τόλμη αλλά κυρίως με διάρκεια.

Ο "αγώνας" υπό την απειλή των λουκέτων μοιάζει με χαμένη μάχη. Όμως κάθε πράξη ή κινητοποίηση πετυχαίνει κάτι βασικό, άσχετα με τις προθέσεις ή το κίνητρο των διοργανωτών. Να γίνει ένας διάλογος ειλικρινής και ρεαλιστικός. Σε αυτό  θα ήταν χρήσιμο και κρίσιμο να συμμετέχουν όσο γίνεται περισσότεροι κυρίως αυτοί που είχαν και έχουν την  πολιτική ευθύνη για αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Ηλεία.

Κλείνοντας, για να μην τα μπερδεύουμε ενώ δεν υπάρχει λόγος, οι εκδηλώσεις/συγκεντρώσεις/πορείες που ανακοινώθηκαν έχουν σαφές πολιτικό και κομματικό πρόσημο. Ας μην παριστάνουμε τις αθώες περιστερές ότι δήθεν οι ενεργοί πολίτες εξεγέρθηκαν. Το είπα και πιο πάνω. Αυτό θέλει τόλμη και διάρκεια και κυρίως ανάληψη στοιχειωδών ευθυνών. Και δεν το λέω αρνητικά περί πολιτικού και κομματικού προσήμου. Απλά αναρωτιέμαι γιατί ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος που "φωτογραφίζεται" μέσω των ανακοινώσεων δεν παίρνει δημόσια θέση και κυρίως δεν αναλαμβάνει δράση.

Γιατί αν γαβγίζει σαν σκύλος, δαγκώνει σαν σκύλος, τρώει σαν σκύλος αν μου πείτε ότι είναι γάτα δεν θα σας πιστέψω.

Κλείνοντας θα ήθελα να εκφράσω τη συμπαράστασή μου σε όλους όσους αντιστέκονται, αντιδρούν και δρουν με γνώμονα την υγιή λειτουργία της κοινωνίας μας, μακρυά από παραγοντισμό, μικροπολιτική και κάθε είδους συμφέροντος.

ΥΓ: για το θέμα του επικείμενου λουκέτου στα πανεπιστημιακά τμήματα της Ηλείας θα τοποθετηθώ προσεχώς

ΥΓ2: μια μέρα ξύπνησα και όλα τα ΜΜΕ του νομού Ηλείας έπαθαν "αριστερά", μέχρι την πρώτη ευκαιρία που θα στρίψουν πάλι

ΥΓ3: η αναλογία του αμερικανικού κινηματικού "I can't breathe" με το ελληνικό "Πονάω" δυστυχώς είναι ελλιπής και ολιγοβαρής καθώς στην Αμερική είχαμε μια βάναυση δολοφονία που ξεσήκωσε τη μισή χώρα. Αντιστοιχία θα μπορούσα να δω μόνο στη δολοφονία Γρηγορόπουλου. Έχει σημασία και η συνθηματολογία τόσο σημειολογικά όσο και ουσιαστικά.

 
 

Η βαριά ευθύνη των δημοτικών συμβούλων (Τα τελευταία του 2020 - Μέρος 4ο)

 

Αγαπητοί φίλοι και μη.

όταν ψηφίζεται ένα θέμα στο δημοτικό συμβούλιο πέρα από το ποιος έφερε το θέμα, ποιος έχει την πλειοψηφία ή την ασκεί πιεστικά στην παράταξή τους, στο τέλος την απόφαση την ψηφίζουν και τη νομιμοποιούν οι δημοτικοί σύμβουλοι.

Η εμπειρία μου τα τελευταία 10-15 χρόνια που παρακολουθώ τα κοινά του δήμου σπάνια οι δημοτικοί σύμβουλοι στέκονται στο ύψος των περιστάσεων. Ποιο είναι το ύψος των περιστάσεων θα αναρωτιέστε ίσως.

Όταν ένα θέμα δεν είναι της σειράς αλλά είναι πολύ σημαντικό για τη ζωή των πολιτών στην πόλη 3 πράγματα θα έπρεπε να συμβαίνουν κατά την ψήφισή του:

1. Ζωντανή μετάδοση του δημοτικού συμβουλίου μέσω internet
2. Ονομαστική ψηφοφορία
3. Ψήφος κατά συνείδηση

Είναι απαραίτητο οι δημοτικοί σύμβουλοι να νοιώθουν το βάρος της ευθύνης απέναντι στην κοινωνία που τους εξέλεξε, να λογοδοτούν και να επιζητούν την ενεργοποίηση της κοινωνίας μέσα από τη διαφάνεια στη λήψη αποφάσεων.

Και επειδή ο δήμος από ότι φαίνεται από τις εκδηλώσεις που έκανε στον Πολυχώρο με ζωντανή μετάδοση (και δεν έμαθε ποτέ κανείς, δείτε εδώ) απέκτησε αυτή την τεχνογνωσία ας την εφαρμόσει στην πιο δημοκρατική διαδικασία που είναι το δημοτικό συμβούλιο.

Μπορεί κάποια στιγμή κάποιος να με ακούσει!!

ΥΓ: αν υπήρχε πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου και εφάρμοζε όπως πρέπει τον κανονισμό λειτουργίας του δημοτικού συμβουλίου που αφορά τις υποχρεωτικές παρουσίες ίσως στο τέλος της θητείας να βλέπαμε τους μισούς δημοτικούς συμβούλους

Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

επιστρέφω στο αγαπημένο "κράξιμο" δημοτικής αρχής αλλά και ολόκληρου δημοτικού συμβουλίου αυτή τη φορά διότι το θέμα είναι σοβαρό.

Διαβάστε από την πηγή την ανάρτηση της δημοτικής αρχής εδώ . Ιδιαίτερο ενδιαφέρον φυσικά έχουν και τα σχόλια που βρίσκονται κάτω από την δημοσίευση.

Κύριοι πάτε καλά; Απλά αναρωτιέμαι.Φαντάζομαι θα πιστεύετε ότι πάτε καλά όταν ενημερώνεται ο κόσμος της Αμαλιάδας για κάτι τόσο σημαντικό από μια δημοσίευση στα social media όταν στην αντίθετη περίπτωση για ψύλλου πήδημα πλακώνουν οι κάμερες (σοβαρές και μη).

Γιατί τραβάω ζόρι...

1. Η ενημέρωση γίνεται 13 Αυγούστου, δηλ. 2 μέρες πριν τον 15Αύγουστο που σημαίνει ότι πάει άπατη.

2. Η ενημέρωση αφορά προγενέστερο χρόνο. Δηλ. υποτίθεται ότι το νερό είναι πόσιμο από τις 15 Ιουλίου 2020 και ανακοινώνεται ένα μήνα μετά...

3. Το πιο σημαντικό. Ας δεχτούμε ότι το νερό είναι πόσιμο, στην πηγή του τουλάχιστον που είναι το εργοστάσιο στη λίμνη Καραμανλή, δεν θα έπρεπε να γίνει δειγματοληψία σε 100-200-500 σπίτια της πόλης ώστε να βεβαιωθεί ότι και το δίκτυο είναι σε καλή κατάσταση; Τόσα χρόνια πίνουμε εμφιαλωμένο. Έτσι ξαφνικά χωρίς κανένα έλεγχο και με τέτοια προχειρότητα θα πιούμε νερό από τη βρύση;

4. Τα ΜΜΕ του 50άρικου ασχολούνται με κουτσομπολιά για το ποιος θα είναι ο επόμενος δήμαρχος.. Ρε πάτε και εσείς καλά; Μέχρι τότε δηλ. τι θα γίνει; Ακυβέρνητο καράβι και βουρ για τα βράχια;

Αυτά τα ολίγα προς προβληματισμό. Για το λογαριασμό του νερού θα μιλήσω κάποια επόμενη φορά όταν θα έχω συγκριτικά με άλλες πόλεις...

Μπορεί να έχουν γίνει όλα σωστά και εγώ να υπερβάλω αν και αμφιβάλλω. Όταν όμως μια αρχή επιλέγει να ενημερώσει για κάτι τόσο σημαντικό με τόση προχειρότητα τότε να πάει να κρυφτεί καλύτερα γιατί σίγουρα δεν υπηρετεί το δημόσιο καλό.

Σε άλλες πόλεις για πολύ λιγότερα έχει γίνει ξεσηκωμός και έχει προκληθεί λαϊκή κατακραυγή. Εδώ μάλλον είναι δεδομένο πια ότι μας ψακάζουν και δεν πετάει ούτε μύγα.

ΥΓ1: Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να καταστήσω σαφές ότι σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο προσωπικά δεν έχω καμία εκπροσώπηση. Και πλέον δεν εξαιρώ κανέναν. Πέρασε ένας χρόνος και αυτό το δημοτικό συμβούλιο δεν πήρε μυρωδιά από τίποτα. Σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιες φωνές λογικής αλλά διαλέγουν το δρόμο της παραταξιακής γραμμής χωρίς να αντιδρούν σε τίποτα. Θεωρώ ότι η σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου είναι ένα ταξίδι στη δεκαετία του ΄80. Παλιές αντιλήψεις, απουσία οράματος και στρατηγικής και κυρίως παντελής έλλειψη φαντασίας για το καινούργιο και το σύγχρονο εν έτη 2020 (το έχω ξαναγράψει και θα το επαναλαμβάνω διαρκώς).

ΥΓ2: Οι δημοσιεύσεις σε αυτό το blog δεν έχουν στόχο να υποκαταστήσουν θεσμικούς ρόλους όπως αυτός της αντιπολίτευσης της τρέχουσας δημοτικής αρχής ή ακόμα και των ΜΜΕ. Αυτό το ρόλο τον έχουν άλλοι και καλό είναι να τον υπηρετούν για το καλό της δημοκρατίας, της διαφάνειας και του ελέγχου της εκάστοτε εξουσίας. Εδώ παρουσιάζονται θέματα, τρέχοντα και μη, προκειμένου να υπάρχει και μια διαφορετική ανάγνωση της πραγματικότητας με επιχειρηματολογία, αρκετές δόσεις κριτικής και προτάσεις όπου κρίνεται απαραίτητο.

ΥΓ3: Αν πιστεύετε ότι για να ασκεί κάποιος κριτική πρέπει να είναι άγιος τότε μάλλον πρέπει να ελέγξετε την ημερομηνία λήξης στα χάπια που μπορεί να σας χορηγούνται. Όπως όλοι, έτσι κι εγώ είμαι "αμαρτωλός" αλλά δεν ζήτησα ποτέ μέχρι τώρα την ψήφο σας και δεν ανέλαβα να σας εκπροσωπώ. Αυτοί που το έπραξαν γνωρίζουν πολύ καλά ότι πέρα από την αναγνωρισιμότητα και την επαγγελματική καταξίωσή τους μέσα από τη συμμετοχή στα κοινά (τι κατάντια θεέ μου...) υπάρχει κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό που λέγεται ΕΥΘΥΝΗ. Αν είμαι εδώ, φωνή βοώντος εν τη ερήμω για να τους το θυμίζω, προς το παρόν μου αρέσει ο ρόλος και θα συνεχίσω ακάθεκτος.

Δεν χρειαζόμαστε Κοροναϊό. Έχουμε δικές μας αρρώστιες...

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

ενημερώθηκα για το θέμα του δημοσιεύματος και τρωγόμουν να γράψω κάτι εδώ. Προσπαθώ πρώτα να κατανοήσω αν μου προξενεί εντύπωση ή έκπληξη και κατά δεύτερον ποιο είναι το πραγματικό θέμα που αξίζει τον κόπο να ασχοληθώ.

Εν ολίγοις ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτη Ηλείας με σχετική εγκύκλιο, απαγόρευσε τον στολισμό των εκκλησιών κατά τη διάρκεια των μυστηρίων (γάμοι, βαφτίσια), γεγονός που προκάλεσε την αντίδραση επαγγελματιών της Ηλείας που ασχολούνται με το συγκεκριμένο αντικείμενο.

Εξακολουθώ να αναρωτιέμαι ποιο είναι το θέμα... Η στάση της εκκλησίας στην Ηλεία μήπως; Δεν μπορεί να προξενεί έκπληξη ότι ποτέ δεν υπάρχει ομοφωνία και το είδαμε και σε πιο κρίσιμα ζητήματα όπως ήταν η αρχική στάση στο θέμα του κοροναϊού με πολλές διαφορετικές φωνές και πρακτικές.

Μήπως φταίει ότι ανακοινώνονται αποφάσεις επίσημα από την εκκλησία επειδή ένας "πιστός" πήγε σε ένα γάμο στη Σπιάντζα και σκανδαλίσθηκε από τον υπερστολισμό ενός γάμου και έκανε ως "πιστός" το χρέος του και το κατήγγειλε στην εκκλησία (αυτό μπορεί να είναι απλά κουτσομπολιό αλλά αν δεν είναι θα ήθελα να ήξερα αν ο "πιστός" ντερλίκωσε μετά στο τραπέζι για να το ξεπεράσει); Μήπως θα έπρεπε να υπάρχουν συγκεκριμένες οδηγίες (μπορεί και να υπάρχουν δεν το ξέρω) ώστε όσοι ασχολούνται με αυτό το αντικείμενο να γνωρίζουν από πριν τους όρους και να μην τρέχουν 15αυγουστιάτικα;

Μήπως οι επαγγελματίες το παρακάνουν και στήνουν υπερπαραγωγές έξω από τις εκκλησίες και το βασικό θέμα παύει να είναι το μυστήριο του γάμου αλλά ο στολισμός;

Νομίζω ότι εστίασα τώρα. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο από αυτό που θίγει και προσπαθεί να περιορίσει ο Μητροπολίτης με αυτόν τον άκομψο και χρονικά αταίριαστο τρόπο. Το πρόβλημα είναι βαθύ και αφορά την εικόνα των πραγμάτων που φαίνεται να χαρακτηρίζει κάθε κοινωνική εκδήλωση. Και επειδή ο γάμος είναι πια κορυφαία κοινωνική εκδήλωση που παράγει πολλαπλές εικόνες που μπορεί να απασχολήσουν τα Social Media για καιρό είναι σίγουρο ότι θα καταλήξει στην υπερβολή. Αυτό που θα έπρεπε λοιπόν να κατανοήσει η εκκλησία όχι μόνο σε τοπικό επίπεδο είναι το πόσο εστιάζουν αυτοί που παντρεύονται στο μυστήριο συμμετέχοντας ενεργά και πόσο στα υπόλοιπα. Αυτές οι απαγορεύσεις δείχνουν για μένα ηττοπάθεια και αμηχανία καθώς ο οργανισμός εκκλησία αδυνατεί να  μιλήσει στο σήμερα με έναν λόγο που θα εμπνεύσει και θα κάνει τους ανθρώπους συμμέτοχους.

Ο διαχωρισμός εκκλησίας-κράτους (το ξεχείλωσα τώρα αλλά δεν πειράζει) είναι μια ιστορία που ακούγεται χρόνια και κατά την ταπεινή μου άποψη θα έπρεπε να την έχει επιδιώξει η εκκλησία και όχι ο πολιτικός κόσμος. Για είναι παρούσα με τους δικούς της όρους στο σήμερα και να μην φαίνεται ότι επιβάλει κανόνες τη στιγμή που εξαρτάται από άλλους. 

Ίσως να μην τα είπα όπως ακριβώς όπως τα σκέφτομαι αλλά μάλλον κάποιο νόημα βγαίνει. Αλλιώς θα επανέλθω.

ΥΓ1: το μάθατε ότι ο δήμος Ήλιδας ανακοίνωσε ότι το νερό από τη βρύση είναι πλέον πόσιμο (αυτό θα είναι και το επόμενο θέμα του blog);

ΥΓ2: μπορεί κάποιος να γυρίσει το διακόπτη και να ανάβουν τα φώτα του δήμου στο πεζόδρομο; Τέτοια παρακμή δεν την αντέχω. Παύθηκε ο δήμαρχος και πήρε και το διακόπτη μαζί του; Κατεβαίνεις "λεωφόρο" και τα καφέ είναι σαν κρυφά σχολειά (δεν μπορώ να γράφω άλλο για τα κακώς κείμενα, νοιώθω ότι χαραμίζομαι...).

ΥΓ3: αυτός ο τύπος που σκορπάει 50άρικα στα τοπικά ΜΜΕ και δηλώνει εμμέσως υποψηφιότητα για τις επόμενες δημοτικές εκλογές μήπως απλά πρέπει να δει κάνα ημερολόγιο για να συνειδητοποιήσει ότι το έτος είναι 2020 και όχι 1982;

Επανεφεύροντας εαυτόν

(υπο) γράφει ο Σπύρος Ζαφειρόπουλος

Αγαπητές φίλοι και μη,

όταν σου δίνεται μια ευκαιρία οφείλεις να την αρπάξεις. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή και να κάνεις, θα σε οδηγήσει σε έναν δρόμο που έχεις ξαναδιαβεί και τίποτα ουσιαστικό δεν πρόκειται να αλλάξει στη ζωή σου.

Έτσι είναι και η συμμετοχή σε ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που σε φέρνει σε επαφή με ανθρώπους που δεν γνωρίζεις, συναδέλφους, επαγγελματίες, καθηγητές, κλπ. Σε φέρνει σε επαφή με νέα γνώση που μπορεί να σου ανοίξει νέους ορίζοντες, τόσο στην εκπαίδευση όσο και στην επαγγελματική σου σταδιοδρομία. Σε φέρνει όμως και σε επαφή με κάτι ακόμα που είναι επίσης σημαντικό. Με ένα κλειστό σύστημα που λειτουργούσε πολύ πριν γίνεις εσύ μέλος του και διέπεται από συγκεκριμένους κανόνες αλλά και συνήθειες σε ότι αφορά τον τρόπο που λειτουργεί. Το τελευταίο ειδικά λίγοι το αντιλαμβάνονται ως μια ξεχωριστή οντότητα και λίγους τους απασχολεί, καθώς θεωρούν, ότι το να το αποδεκτείς ως έχει, είναι ένα αναγκαίο κακό.

Κάπως έτσι ξεκίνησε τον Οκτώβριο ένα νέο ταξίδι (μάλλον το τελευταίο μετά από τόσα χρόνια σπουδών) αφού αποφάσισα να παρακολουθήσω το ετήσιο Πρόγραμμα Ειδίκευσης στη Συμβουλευτική και τον (Επαγγελματικό) Προσανατολισμό (ΠΕΣΥΠ) στην Ανώτατη Σχολή Παιδαγωγικής και Τεχνολογικής Κατάρτισης (ΑΣΠΑΙΤΕ) στην Πάτρα. Ήταν η πρώτη φορά που η επιλογή μου ήταν καθαρά προσανατολισμένη στις επαγγελματικές προοπτικές που δίνει αυτό το πτυχίο καθώς η συμβουλευτική σε θέματα επαγγελματικού προσανατολισμού και σταδιοδρομίας σε εφήβους και τις οικογένειές τους ήταν κάτι που το σκεφτόμουν πολύ τα τελευταία χρόνια.

Η δέσμευση ήταν μεγάλη, καθώς για τρεις φορές τη βδομάδα έπρεπε να πηγαινοέρχομαι στην Πάτρα, αλλά και οι απαιτήσεις των σπουδών που κορυφώθηκαν με την εκπόνηση διπλωματικής εργασίας μεγάλες. Τώρα που όλα αυτά είναι πίσω (μένουν μόνο οι εξετάσεις όταν ανοίξει η Σχολή) σίγουρα μπορείς να τα αποτιμήσεις στην πραγματική διάστασή τους.

Το πως θα ζήσει ο καθένας μας μια εμπειρία είναι καθαρά προσωπική υπόθεση και το δηλώνω με πάσα ειλικρίνεια. Αν μας προδιαθέτουν οι προηγούμενες εμπειρίες προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση που δεν έχει εκπλήξεις, φαντασία και όρεξη για δημιουργία είναι επίσης προσωπική επιλογή. Κανείς δεν επέβαλε αυτή την ενηλικίωση και την ωρίμανση έστω και αν το κοινωνικό περιβάλλον τρέφεται από τον συντηρητισμό και πολλές φορές την οπισθοδρόμηση.

Εμφανίστηκα σε ένα νέο περιβάλλον που πολύ γρήγορα έδωσα το προσωπικό μου στίγμα (μη με ρωτήσετε γιατί, αν έχετε διαβάσει και άλλες δημοσιεύσεις στο blog μου έχετε καταλάβει ότι έχω μπουχτίσει γενικότερα) το οποίο πρεσβεύει μια απλή κοσμοθεωρία. Έχω έρθει εδώ για να το ζήσω. Έχω ήδη 3 πτυχία και 19 έτη προϋπηρεσία στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα και τα ξεχνάω όλα για να ζήσω κάτι καινούργιο. Θα αμφισβητήσω τους πάντες και τα πάντα (συναδέλφους, καθηγητές, διοίκηση) όχι για προσωπική ικανοποίηση αλλά γιατί έτσι θεωρώ ότι θα προσφέρω καλύτερα στη λειτουργία του προγράμματος. Θα φτάσω ακόμα και στη σύγκρουση ακόμα και για πράγματα που πολλοί πιστεύουν ότι δεν αξίζει να ασχοληθείς αρκεί κάθε μου βήμα να βασίζεται σε γνώση, τεκμηρίωση και σοβαρή επιχειρηματολογία.

Έτσι έκανα πολύ δύσκολη τη ζωή όλων με την παρουσία μου, καθώς είχα όρεξη στο 90% του χρόνου που ήμουν στην αίθουσα θέτοντας ζητήματα που συχνά "αμφισβητούσαν" το κύρος των εκπαιδευτών, τους λόγους που όλοι οι υπόλοιποι βρέθηκαν να παρακολουθούν το πρόγραμμα και διάφορα ζητήματα που προέκυπταν κάθε εβδομάδα.

Κάθε φορά, ειδικά στην αρχή με ένα σλόγκαν: "λειτουργώ εντός πλαισίου". Και πραγματικά λειτούργησα εντός πλαισίου και συνειδητοποίησα ότι μια χαρά είναι τελικά ένα πλαίσιο αρκεί αυτοί που καλούνται να το υπηρετήσουν αφενός να το γνωρίζουν και αφετέρου να ξέρουν να το "μεταφέρουν" και να γίνουν κοινωνοί του.

Και εκεί που είχα αρχίσει να φαντάζω γραφικός σε κάποιους εμφανίζεται ο χαρισματικός καθηγητής, αυτός που όλοι "υποκλίνονται" σέβονται και αποδέχονται και αποφασίζει με την απίστευτη οξυδέρκεια που διαθέτει να "υιοθετήσει" τη συμπεριφορά μου και κυρίως να την αξιοποιήσει στο μάθημα. Αυτά που έγιναν μετά έχουν αξία μόνο για όσους τα έζησαν και κυρίως όσους αντελήφθησαν ότι συνέβησαν. Η παρέμβασή του ήταν καθοριστική γιατί έτσι κατά κάποιον τρόπο αν όχι επιβλήθηκε, σίγουρα είχε άλλο επίπεδο αποδοχής η αντισυμβατική συμπεριφορά μου.

Σίγουρα η συνέχεια δεν ήταν της ίδιας έντασης καθώς ο συγκεκριμένος καθηγητής δεν κατάφερε να είναι μαζί μας και στο επόμενο εξάμηνο αλλά δεν τη γλύτωσε από μένα. Ήταν (και είναι ακόμα) επιβλέπων καθηγητής στη διπλωματική μου εργασία (την οποία εκπονήσαμε μαζί με μια πολύ αγαπητή συνάδελφο) και έτσι κρατήσαμε την επαφή.

Έχω κάνει πολύ κουλά πράγματα στο ΠΕΣΥΠ το ομολογώ. Δεν είχα ποτέ σκοπό να θίξω ή να προσβάλω κανέναν σε προσωπικό επίπεδο αλλά να προκαλέσω περισσότερο, μια λιγότερο αναμενόμενη και μια πιο ειλικρινή και ανθρώπινη συμπεριφορά. Νοιώθω ότι αν έχω κάνει λίγους φίλους φέτος θα είναι σχέσεις ζωής και τίποτα λιγότερο.

Δεν έχω συμπεριφερθεί ποτέ ξανά στη ζωή μου με αυτόν τον τρόπο και ξέρω ότι δεν πρόκειται να γυρίσω πίσω. Υπάρχει μια νέα, δοκιμασμένη πια κοσμοθεωρία την οποία αποφάσισα να κρατήσω για να επανεφεύρω τον εαυτό μου.

Ακόμα και στα 45 μπορείς πραγματικά να επανεφεύρεις τον εαυτό σου και είναι καθαρά δική σου επιλογή. Αυτή τη στιγμή, έχω στο πλευρό μου τον έφηβο εαυτό μου, μαζί με τη γνώση και την εμπειρία όλων αυτών ετών. Νοιώθω ευτυχής...

------------------------------------------------------------------

ΥΓ1:

Έτσι συστήθηκα στην Ομάδα στην αρχή

Έτσι με είδε η Ομάδα στο τέλος

ΥΓ2: θα ήθελα αυτή τη στάση της αμφισβήτησης (η οποία βασίζεται στη γνώση και την αναζήτηση) να την είχα μεταδώσει ακόμα περισσότερο από όσο το είχα κάνει στους φοιτητές μου στο ΤΕΙ στην Αμαλιάδα