Έφηβοι: Πολίτες Β' κατηγορίας (Αφρικάνικες παροιμίες #1)

Αγαπητοί φίλοι και μη,

πρόσφατα "έπεσα" πάνω σε μια αφρικάνικη παροιμία: "Το παιδί το οποίο δεν καλωσορίζεται στο χωριό θα το κάψει για να νοιώσει τη ζεστασιά του" (ή κάπως έτσι πάει η μετάφραση/απόδοση) η οποία ενέτεινε την ανάγκη που είχα να γράψω αυτό το κείμενο.

Εδώ και καιρό έχω την αίσθηση ότι γύρω μου δε λειτουργεί τίποτα. Σκουπίδια, ανοργανωσιά, μετριότητα γενικώς και μέτριοι άνθρωποι που έχοντας καβαλήσει καλάμι θέλουν να επιπλέουν στην επικαιρότητα σαν τα κούτσουρα.. Παράλληλα, λόγω επαγγέλματος, συναντώ εφήβους και προσπαθώ πέρα από τη δουλειά να αξιοποιήσω την ευκαιρία και να δω πως σκέφτονται οι νέοι άνθρωποι εν μέσω πανδημίας.

Τους έχω συναντήσει και άλλες φορές τυχαία σε παιδικές χαρές, που ενώ πηγαίνεις ένα πολύ μικρό παιδί, πολλές φορές διαπιστώνεις ότι οι παιδικές χαρές είναι γεμάτες από εφήβους που σε έναν χώρο ακατάλληλους για αυτούς φαίνεται ότι είναι έτοιμοι να διαλύσουν ότι υπάρχει εκεί.

Χρειάζεται κόπο και τρόπο για να τους προσεγγίσεις και στο τέλος να καταφέρεις να συνυπάρξεις αρμονικά ώστε αφενός να τους κάνεις να καταλάβουν ότι αν τα διαλύσουν όλα δε θα μείνει τίποτα για τα μικρά παιδιά (κάποτε όχι πολύ παλιά και οι ίδιοι ήταν μικρά παιδιά) και αφετέρου να μην είσαι ο ξενέρωτος μεγάλος που αρχίζει τις υποδείξεις και τους κανόνες. Δεν έχω παράπονο.Τα βρίσκουμε.

Ξέρω όμως ότι αυτό δεν είναι λύση. Κάποια στιγμή και θα διαλύσουν κάτι και θα γεμίσουν την παιδική χαρά με σκουπίδια έτσι για το χαβαλέ. Αν συζητήσεις μαζί τους το πρώτο πράγμα που θα καταλάβεις είναι ότι τους λείπει ο δικός τους χώρος στην πόλη. Ότι νοιώθουν ότι κανείς δεν τους σκέφτεται ώστε να έχει προβλέψει κάτι που να τους ταιριάζει.

Εδώ φυσικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην τελευταία 25ετία όπου ποτέ δεν έγινε κάτι συστηματικό και οργανωμένο για τη νεολαία της εφηβείας. Ναι, καλό είναι το Δημοτικό Στάδιο αλλά δεν μιλάμε για οργανωμένο αθλητισμό. Μιλάμε για χώρους φιλικούς με δραστηριότητες που μπορείς να κάνεις για να διασκεδάσεις και να ψυχαγωγηθείς.

Τι χρειάζονται; Έναν χώρο μεγάλο, να έχει μια τύπου εξέδρα για να "αράζουν" (τύπου Σκακιέρας), να κάνουν κόλπα με ποδήλατο ή σκέϊτ, μια μπασκέτα να ρίχνουν κάνα σουτάκι και αν βρεις περισσότερους σίγουρα θα ακούσεις και άλλες ιδέες.

Αλήθεια όταν ένας δήμος σκέφτεται να πάει μπροστά πως μπορεί να το πετύχει αν δεν διαβουλευτεί με όλες τις ηλικίες για να ακούσει τους πολίτες τους για τις συνθήκες που θέλουν να ζουν; Πότε έγινε πραγματική διαβούλευση σε αυτή την πόλη και συμμετοχικός σχεδιασμός;

Και τα λέω αυτά, διότι οι μέτριοι, που θα είναι πάλι παρόντες θα αρχίσουν τις υπερβολές δηλ. φούμαρα (νοσοκομείο, πανεπιστήμιο, τρένο, δρόμος, τουρισμός, κλπ.) ενώ στην ουσία μιλάνε για χαλίκι, άσφαλτο και λάμπες χωρίς καμία ουσιαστική πρόταση για πρόοδο και ανάπτυξη.

Ας ακούσουμε τα νέα παιδιά και κυρίως ας τα κάνουμε συμμέτοχα των αποφάσεων για θέματα που τα αφορούν. Πως αλλιώς μπορείς να περιμένεις κάτι από αυτά εκτός από αδιαφορία και αποχή;

 

Σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι!

Δεν ξέρω αν ως παιδιά είχατε φαντασιώσεις, δηλαδή αν βλέπατε πράγματα που δεν έβλεπαν οι άλλοι ή σκεφτόσασταν πράγματα που δεν υπήρχαν για τους άλλους αλλά στο δικό σας κόσμο ήταν αληθινά και υπαρκτά.

Θυμάμαι ως παιδί, όταν ταξιδεύαμε και γράφαμε στην άσφαλτο εκατοντάδες χιλιόμετρα πολλές φορές το μοναδικό θέαμα που μπορούσες να παρατηρήσεις στη διαδρομή ήταν ατέλειωτες κολώνες της ΔΕΗ και αμέτρητα χιλιόμετρα καλωδίων που εναλλάσσονταν κατά διαστήματα και άλλαζαν φορά ανάλογα με την κατεύθυνση του δρόμου.

Πάνω στα καλώδια της ΔΕΗ πολλές φορές υπήρχαν διαφόρων λογής πουλιά που έκαναν στάση στο κοντινό ή πιο μακρινό ταξίδι τους και για ένα παιδί κάτι ζωντανό ανάμεσα στο άψυχο τοπίο που συνέθετε η άσφαλτος, οι κολώνες και τα καλώδια κέντριζε το ενδιαφέρον για αρκετή ώρα. Ειδικά αν ήταν σμήνη πουλιών που ξαφνικά ξεσηκώνονταν και με διάφορους σχηματισμούς προσέφεραν ένα πολύ όμορφο θέαμα.

Αλλά η φαντασία ενός παιδιού μπορεί να δώσει μια πιο εξωτική διάσταση στην πραγματικότητα. Χωρίς να μπορώ να αναγνωρίσω τις επιρροές μου μέχρι την ηλικία που ξεκίνησε η φοβερή μου ανακάλυψη, από κάποια στιγμή και μετά όταν έβλεπα ένα πουλί μετρίου προς μεγάλου αναστήματος σε μια απόσταση που ήταν ευδιάκριτο μόνο το περίγραμμα και όχι λεπτομέρειες στο μυαλό μου εδραιώθηκε η σιγουριά ότι πρόκειται για έναν μεγάλο παπαγάλο που το είχε σκάσει από κάπου και έτυχε μόνο εγώ να τον ανακαλύψω. Δεν αποκάλυψα ποτέ το μυστικό μου λες και αν το έλεγα κάπου θα σταματούσα να βλέπω παπαγάλους στο δρόμο (έστω και φανταστικούς). Αυτή η ανακάλυψη έκανε τα οικογενειακά ταξίδια πιο εξωτικά και κάθε φορά που ο μοναχικός παπαγάλος έκανε την εμφάνισή του εγώ είχα μια κρυφή χαρά, λες και ήταν η πρώτη φορά που έκανα την σπουδαία ανακάλυψή μου. Μετά από χρόνια σκέφτομαι ότι έκανα καλά που δεν το αποκάλυψα σε κανέναν γιατί αυτή η αίσθηση του μυστικού έμεινε ανεξίτηλη και δεν "καταστράφηκε" από κάποια κυνική ενήλικη διαπίστωση του τύπου "δεν υπάρχουν ελεύθεροι παπαγάλοι στην Ελλάδα, στη φαντασία σου είναι".

Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν αρκετές στιγμές και ως ενήλικας όπου βλέποντας το μοναχικό πουλί να κάθεται στο καλώδιο της ΔΕΗ χαμογελούσα λέγοντας από μέσα μου ότι μάλλον θα είναι ο παπαγάλος των παιδικών μου χρόνων που μου έκανε συντροφιά στα ταξίδια μας.

Μέχρι που πριν λίγες μέρες συνέβη μια μεγάλη ανατροπή που ξανάφερε την παιδική μου φαντασίωση στο προσκήνιο. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές (υπάρχουν στο τέλος του κειμένου) η Αθήνα φιλοξενεί περίπου 1500 πράσινους παπαγάλους σε πάρκα και άλση. Οι παπαγάλοι της Αθήνας είναι δραπέτες, κατεργάρηδες, με εξαιρετικές ικανότητες επιβίωσης. Λέγεται ότι ξεκίνησαν να εξαπλώνονται μετά από έναν ατυχή εκτελωνισμό στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και από τότε έκαναν την Αθήνα και τις άλλες μεγαλουπόλεις της Ελλάδας πιο εξωτικές.

Τι να πω... Έμεινα άναυδος και μετά ξέσπασα στα γέλια. Λες; Λες να υπήρξε πράγματι ο παπαγάλος που μου έκανε συντροφιά στα παιδικά ταξίδια; Όπως και να 'χει για μένα ήρθε η δικαίωση 30 χρόνια μετά. Και αν δεν με πιστεύετε σκασίλα μου μεγάλη και 10 παπαγάλοι!

Μέρες που είναι είπα να χαλαρώσω λίγο. Καλή Χρονιά να έχουμε και το 2019 να είναι αρχή για κάτι καινούργιο για όλους μας.

Απολαύστε το βίντεο:

Πηγές: Καθημερινή, Lifo, Guardian