Γιατί κριτική δε σημαίνει καταστροφή

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

είμαι τυχερός γιατί έχω αρκετούς καλούς φίλους τους οποίους και συμβουλεύομαι κατά καιρούς καθώς μπορεί να βλέπουν τα πράγματα από μια άλλη οπτική. Αν δεν ακούς δεν μπορείς να προοδεύσεις σαν άνθρωπος και να γίνεις καλύτερος στον τρόπο με τον οποίο λειτουργείς.

Ο φίλος μου Χ. (άσχετο το γράμμα για να μην παραπέμπει κάπου συγκεκριμένα) αφού με διαβεβαίωσε ότι διαβάζει Βόρειο Σέλας μου μετέφερε μια εικόνα ότι άνθρωποι που με γνωρίζουν με έχουν συνηθίσει πιο θετικό και δημιουργικό και το blog βγάζει αρκετό αρνητισμό.

Επειδή σέβομαι πολύ τον Χ. το σκέφτηκα αρκετά αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είναι κάτι που σκέφτομαι πρώτη φορά καθώς αυτά που γράφω δεν τα γράφω συνήθως εν θερμώ και τα διαβάζω 2-3 φορές πριν τα δημοσιεύσω. Οπότε τον αρνητισμό που δημιουργεί η κριτική σε πρόσωπα μπορώ να τον καταλάβω ως αίσθηση.

Αν ήταν ακριβώς έτσι θα το είχα γυρίσει. Δεν με εμπνέει ο αρνητισμός και δεν είναι ότι ψάχνω στους άλλους κάτι αρνητικό για να τους προσάψω. Δυστυχώς αν ασχολήθηκα με συγκεκριμένα πρόσωπα και τους άσκησα δριμεία κριτική δεν είχε ποτέ να κάνει με τους ανθρώπους παρά για τους θεσμικούς ρόλους που αντιπροσωπεύουν και τις επιλογές τους στη χάραξη πολιτικής στα δρώμενα του δήμου Ήλιδας. Και η ανάγκη να το κάνω επώνυμα ήταν για μένα μονόδρομος κυρίως διότι δεν υπάρχει κανείς άλλος που να το κάνει (που να είναι κάτοικος του δήμου). Αν λειτουργούσαν τα θεσμικά όργανα που ελέγχουν την εκάστοτε διοίκηση, αν υπήρχαν σοβαρά ΜΜΕ που προσέγγιζαν την πραγματικότητα αντικειμενικά και ουδέτερα με κίνητρο το κοινό καλό, αυτά που γράφω στο Βόρειο Σέλας θα ήταν περιττά ίσως και γραφικά καθώς θα τα είχαν πει άλλοι.

Υπάρχει και κάτι άλλο. Στα περισσότερα κείμενα εκτός από σκληρή κριτική υπάρχουν πολύ σοβαρές προτάσεις που προκύπτουν από μακρόχρονη επαγγελματική και κοινωνική εμπειρία. Βλέπετε να ακούει κανείς; Βλέπετε να συγκινείται κανείς;

Εκτός αν τελικά η δημοτική αρχή διαβάζει φανατικά Βόρειο Σέλας και σε όσους ασκήθηκε σκληρή κριτική φρόντισε να τους απομακρύνει. Μαύρο χιούμορ για όποιον δεν το κατάλαβε.

Θα κλείσω με μια προσωπική ιστορία που εξηγεί ότι βρίσκομαι ακριβώς εκεί που θέλω και το έχω επιλέξει, διότι απλά είναι μια φυσιολογική εξέλιξη.

Στο διάστημα 2010-2020 διοργάνωσα 8 Φεστιβάλ Μουσικής (Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής). Δεν θα σας πω ούτε για τις 100άδες μουσικούς που συμμετείχαν ούτε τις 1000άδες θεατών που παρακολούθησαν εκδηλώσεις υψηλής ποιότητας χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουν εισιτήριο. Δεν θα σας πω για τον προσωπικό κόπο και την αγωνία.

Θα σας πω μόνο ότι για 500 ευρώ χορηγία από το δήμο (άλλες φορές λίγο παραπάνω το ποσό) κάθε χρόνο έπρεπε να "παρακαλάς" για να λάβεις ένα ποσό που ήταν απλά μια μικρή βοήθεια και τίποτα παραπάνω (ενώ 2 φορές το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε μόνο με τη συνδρομή ιδιωτών χορηγών). Και να παρακολουθείς κομήτες δημοτικούς συμβούλους να έχουν το θράσος να μην το ψηφίζουν στα δημοτικά συμβούλια ως θέμα (και ήταν δυστυχώς από τους μικρούς που ήθελαν να είναι διαφορετικοί) και να αφήνουν και διάφορες υπόνοιες. Και φυσικά η πλειονότητα των δημοτικών συμβούλων να μην έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους για να δουν από κοντά ένα πολιτιστικό γεγονός που είχε τη δική του διαδρομή στην πόλη.

Αυτή τη μεταχείριση (υπάρχουν και άλλα σημαντικά γεγονότα που δεν έτυχαν στήριξης και αναγνώρισης αλλά ας μιλήσουν οι ίδιοι) δεν είναι κάτι που ένας σοβαρός άνθρωπος μπορεί να την αντέξει για πολύ. Την άντεξα ως "θετικός" άνθρωπος που ήθελε να κάνει κάτι θετικό για το κοινό καλό και μια μέρα απλά ξύπνησα και είπα ότι δε θέλω άλλο.

Σε ένα περιβάλλον που η διαβούλευση και η δημοκρατία είναι άγνωστες λέξεις δε θα μιλήσω καν για αριστεία και καλές πρακτικές. Υπάρχουν απλά κάποιοι "τρελοί" που θέλουν να αφιερώνουν το χρόνο τους σε δράσεις που αφορούν πολλούς και με τα χρόνια έχουν πια μεγάλη εμπειρία. Και είναι αρκετοί σε κάθε πόλη. Οι δημοτικές αρχές δεν εκλέγονται εν λευκώ για να ανακαλύπτουν τον τροχό και να σπαταλάνε 4 χρόνια κάνοντας τρύπες στο νερό. Οφείλουν να εντοπίζουν αυτά τα ενεργά κύτταρα της κοινωνίας και να είναι οι βασικοί συνομιλητές τους. Να αναγνωρίζουν την προσφορά τους και να αξιοποιούν την εμπειρία τους για να καταφέρουμε να πηγαίνουμε μπροστά. 

Δε θέλω να νοσταλγώ αυτά που έχουν περάσει. Δε μου λέει τίποτα. Όπως λέει και ο καλός φίλος Γιάννης Μπ. είναι ωραίο ότι ζεις να το ζεις στο 100% ώστε μετά να μη νιώθεις νοσταλγία και να βλέπεις μπροστά.

ΥΓ: το σκίτσο δεν έχει και πολύ σχέση με τη δημοσίευση. Επειδή όμως είναι πρόσφατη ανακάλυψη στην Ηλεία ήθελα να το μοιραστώ καθώς μου άρεσε η αισθητική, το χιούμορ και η "αιχμηρή" πένα. Περισσότερα εδώ.

Όταν η Μαρία μιλάει για την Ελένη...

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

πρόσφατα άκουσα μια έκφραση η οποία φέρεται να έχει αγγλική προέλευση (αν και δεν κατάφερα να την εντοπίσω): "Όταν μιλάει η Μαρία για την Ελένη μαθαίνεις περισσότερα πράγματα για τη Μαρία παρά για την Ελένη".

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο δήμο Ήλιδας είναι πολύ λυπηρή. Μια δημοτική αρχή που όσο προχωράει ο καιρός συρρικνώνεται αναφορικά με τα πρόσωπα τα οποία συμμετέχουν στη διοίκηση του δήμου καθώς πολλά πρόσωπα έχουν παραιτηθεί επικαλούμενα ως επί το πλείστον "προσωπικούς λόγους" (διαβάστε εδώ προηγούμενη σχετική δημοσίευση).

Δεν θα μιλήσω ούτε για το δήμαρχο ούτε για τις πρόσφατες ανακοινώσεις που έχουν "πλημμυρίσει" τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο από διάφορα πρόσωπα που συμμετέχουν στην παράταξη της δημοτικής αρχής και άλλους.

Αυτοί που παραιτήθηκαν μιλούν για το δήμαρχο. Αυτοί που παρεξηγήθηκαν γιατί άλλαξε το οικονομικό καθεστώς της αιρετής θέσης τους μιλούν για το δήμαρχο. Αυτοί που βρίσκονται στην αντιπολίτευση μιλούν για το δήμαρχο. Τοπικά ΜΜΕ που άλλαξαν ρότα και από φανατικοί υποστηρικτές του, μιλούν τώρα εναντίον του (να τα λέμε και αυτά). Δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης της δημοτικής αρχής που ονειρεύονται από τώρα μεγαλεία (σε κλειστές παρέες/κλίκες) μιλούν για το δήμαρχο. Άλλοι που επίσης ονειρεύονται μεγαλεία και ήδη ξοδεύουν χρήμα μιλούν για το δήμαρχο.

Για να σας προλάβω, η κριτική μου απέναντί στη δημοτική αρχή και το δήμαρχο έχει ασκηθεί με ένταση από αυτό το βήμα και όποιος αναρωτιέται μπορεί απλά να ξοδέψει λίγο χρόνο και να διαβάσει.

Το ενδιαφέρον για μένα αυτή τη στιγμή είναι αυτό που μαθαίνουμε για τη Μαρία και όχι για την Ελένη. Εγώ αυτό που μαθαίνω πάντως είναι ότι απλά επιβεβαιώνεται αυτό που έχω πει και παλιότερα. Όσοι ασχολούνται ή θέλουν να ασχοληθούν με το δήμο δεν θα το κάνουν για να υπηρετήσουν το κοινό καλό. Έχουν άλλα πιο προσωπικά και φαύλα κίνητρα με όρους ηθικής και δεν αγχώνονται καν με την ευθύνη του ρόλου που ονειρεύονται να υπηρετήσουν.

Όλοι αυτοί που 2,5 και παραπάνω χρόνια πριν τις επόμενες εκλογές δεν είχαν το θάρρος από τη θέση τους να αγωνιστούν για το κοινό καλό και με περίσσεια δειλία κρύφτηκαν, θα έχουν το θράσος στο κοντινό μέλλον να ζητήσουν την ψήφο σας. Ένα μπορώ να υποσχεθώ. Όλοι αυτοί, ένας προς έναν από αυτό το βήμα θα "υποφέρουν" από την κριτική που θα τους ασκηθεί ονομαστικά και θα είμαι μάχιμα μαζί με τους θαρραλέους που ασχολούνται με τα κοινά για το καλό του τόπου.

Διότι μπορεί όλοι εσείς να σχολιάζετε και να κράζετε με άνεση το Μητσοτάκη, τον Τσίπρα ή τη Σαλαγκούδη επώνυμα στα social media αλλά δυστυχώς απέχετε από μια γόνιμη ονομαστική και επώνυμη κριτική για αυτά που βλέπετε μπροστά σας στο δήμο σας κάθε μέρα και υποβαθμίζουν τη ζωή σας και την προσωπικότητά σας.

Και επειδή και εγώ έχω μιλήσει για την Ελένη συχνά πυκνά είμαι ανοικτός στην κριτική. Άλλωστε το βήμα που δημοσιεύω είναι προσβάσιμο σε όλους και κάθε σχόλιο είναι δεκτό αρκεί να έχει τις απαραίτητες δόσεις πολιτικής, πολιτισμού και ειλικρίνειας και αν είμαι και τυχερός ακόμα και χιούμορ.

ΥΓ: αυτός που χάνει σε εκλογές, αυτός που παραιτείται και αυτός που υπηρέτησε κάποια στιγμή σε μια δημοτική αρχή δεν νοιώθει την ανάγκη κάποια στιγμή να κάνει έναν απολογισμό και να παραδεχτεί τα λάθη του; Ρητορικό το ερώτημα.

ΥΓ2: και άλλη μια φράση που άκουσα πρόσφατα και πραγματικά αντιπροσωπεύει αυτό το βήμα: είμαι υπεύθυνος για αυτά που γράφω και όχι αυτά τα οποία καταλαβαίνει όποιος με "διαβάζει".

Το Παλούκι στο δήμο Ήλιδας

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

αν είχατε διαβάσει πριν λίγες μέρες τη δημοσίευση στο blog: 

Παλούκι το έργο στο ... Παλούκι προς έκπληξή μου σήμερα, και τόσο σύντομα από την καταγγελία που έκανα στο Λιμεναρχείο Κυλλήνης πήρα απάντηση.

Μπορείτε να τη διαβάσετε πιο πάνω. Θα δείτε ότι πήραν πολύ σοβαρά τόσο την καταγγελία όσο και την πρότασή μου. Δυστυχώς και ενώ το αλιευτικό καταφύγιο εμπίπτει στην κατά τόπον αρμοδιότητα του Λιμεναρχείου Κυλλήνης, δυστυχώς βάσει σχετικής νομοθεσίας οι Δήμοι δύνανται να αναλάβουν τη διαχείριση αυτών οπότε καταλήγουμε στο δήμο Ήλιδας όπου θα προωθηθεί η καταγγελία.

Ελπίζω να αναγνωριστεί το πρόβλημα και το επόμενο Καλοκαίρι να υπάρχει ειδική οριοθέτηση με σημαδούρες.

Αν χρειαστεί θα επανέλθω...

Ράβε ξήλωνε...

Πριν

https://civic-center-84.business.site/

https://bit.ly/34WdVy2

Μετά

https://bit.ly/3cD9qLt

Αγαπητοί φίλοι και μη,

όπως λένε μια εικόνα είναι 1.000 λέξεις, οπότε με 3 εικόνες, πριν ξεκινήσω να γράφω καν έχω πει  ήδη 3.000 λέξεις.

Ένα σημαντικό ζήτημα για μένα (ίσως και για κάποιους άλλους) είναι η συνέχεια στη δημόσια διοίκηση. Μπορεί να κάποιος να πιστεύει ότι αυτό αφορά μεγάλα ζητήματα, π.χ. αν ένας δήμαρχος ξεκινήσει ένα δρόμο τότε ο επόμενος οφείλει να τον ολοκληρώσει. 

Δεν το βλέπω ακριβώς έτσι και θα το αναλύσω. Η συνέχεια στο δημόσιο βίο δυστυχώς δεν είναι κάτι δεδομένο αν και θα 'πρεπε. Αν δείτε δήμους στους οποίους έχει συμβεί αυτό, τότε σε βάθος δεκαετίας θα διαπιστώσετε μεγάλα επιτεύγματα, σχεδόν άλματα. Στη δική μου λογική δεν έχει σημασία το μέγεθος του έργου, σημασία έχει η νοοτροπία σε ότι αφορά τη συνέχεια.

Αφορμή για αυτά που γράφω αποτελεί ένα αίτημα για να κάνω Like στην νέα Σελίδα του Πολυχώρου του δήμου Ήλιδας στο Facebook. Όχι κύριοι, δεν θα κάνω Like.

Γιατί επειδή παρακολουθώ τα κοινά, όχι ως μαϊντανός των Social Media, αλλά ως ενεργός πολίτης είχα παρακολουθήσει από την αρχή την παρουσία του Πολυχώρου στα Social Media και ειδικά στο Facebook επί των ημερών της προηγούμενης δημοτικής αρχής. Μάλιστα όταν ο Πολυχώρος είχε αποκτήσει προφίλ και όχι Σελίδα στο Facebook είχα στείλει ένα μήνυμα πολύ επεξηγηματικό και κάποια στιγμή μετά από καιρό το προφίλ μετατράπηκε σε Σελίδα (δεν ξέρω αν εισακούστηκε το μήνυμά μου). Παράλληλα λειτούργησε και μια άλλη Ιστοσελίδα όπου θα μπορούσε κάποιος να "κλείσει" τον Πολυχώρο για κάποια εκδήλωση που θα επιθυμούσε.

Η παλιά Σελίδα του Πολυχώρου, πέρα από τα 752 Likes έχει και αρκετό υλικό από εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν εκεί και προφανώς δεν ανήκουν σε καμία δημοτική αρχή αλλά στην ίδια την ιστορία του χώρου.

Ξαφνικά εμφανίζεται μια νέα Σελίδα στο Facebook για τον Πολυχώρο η οποία ξεκινάει από το μηδέν να μαζεύει κόσμο.

Το ερώτημα είναι απλό. Κύριοι γιατί παίζετε με τα νεύρα μου; Αστειεύομαι... Γιατί η νυν αρχή δε ζήτησε από την προηγούμενη αρχή τη διαχείριση της Σελίδας; Τόσο δύσκολο ήταν; Μήπως τη ζήτησε και δεν της δόθηκε;

Όπως και να έχει, αν νοιώθει κάποιος ευθιξία για τα ερωτήματα ας μου απαντήσει. Και αν και σε αυτά τα κείμενα το σκέφτεστε αν θα πατήσετε Like μπας και εκτεθείτε, έννοια σας βλέπω τα στατιστικά και ξέρω πόσοι τα διαβάζουν!!

Το ράβε ξήλωνε οδήγησε την Ηλεία στον πάτο του βαρελιού και η ιστορία συνεχίζεται. Κάποια στιγμή θα υπάρξει απολογισμός, έννοια άγνωστη για κάθε διοίκηση μέχρι τώρα.

ΥΓ1: Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να καταστήσω σαφές ότι σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο προσωπικά δεν έχω καμία εκπροσώπηση. Εξαιρουμένων των νέων προσώπων όπου στο τέλος της 4ετίας θα έχουν δείξει δείγματα γραφής τους και κυρίως δράσης τους κατά τα άλλα θεωρώ ότι η σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου είναι ένα ταξίδι στη δεκαετία του ΄80. Παλιές αντιλήψεις, απουσία οράματος και στρατηγικής και κυρίως παντελής έλλειψη φαντασίας για το καινούργιο και το σύγχρονο εν έτη 2020. (το έχω ξαναγράψει και θα το επαναλαμβάνω διαρκώς)

ΥΓ2: κάποια στιγμή θα γράψω ένα κείμενο για το ανέκδοτο των εγκαινίων του Πολυχώρου

Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα

Αγαπητοί φίλοι και μη,

Ένα θέμα των ημερών που απασχόλησε την κοινή γνώμη της Αμαλιάδας ήταν η παύση της λειτουργίας των κοινωνικών του δήμου Ήλιδας (κοινωνικό φαρμακείο, κοινωνικό παντοπωλείο).

Το θέμα αναδείχτηκε από τη μείζονα αντιπολίτευση του δήμου όπου ουσιαστικά κατηγόρησε τη δημοτική αρχή για ολιγωρία και επέρριψε ευθύνες για το κλείσιμο των δομών. Η δημοτική αρχή με τη σειρά της επέστρεψε τις κατηγορίες εστιάζοντας στο γεγονός ότι η προηγούμενη δημοτική αρχή είχε εκχωρήσει τη λειτουργία των δομών στην Μη Κυβερνητική Οργάνωση Ίκελος.

Πολύ ωραία μέχρι εδώ. Ας δούμε τα πράγματα πιο σοβαρά και κυρίως πιο συγκεκριμένα. Αν δείτε την Ιστοσελίδα του οργανισμού Ίκελος (πατήστε εδώ) θα προσέξει στο τέλος της αρχικής σελίδας το εξής: "Τέλος, από το Δεκέμβριο του 2016 το Σωματείο μας έχει υπογράψει Συμβόλαιο συνεργασίας με τη GIVMED ΑΜΚΕ για την δωρεάν παροχή φαρμάκων στο κοινωνικό Φαρμακείο μας που λειτουργεί στον Δήμο ‘Ήλιδας".

Αναλυτικές πληροφορίες θα βρει κανείς στην ίδια Ιστοσελίδα εδώ.

Επίσης στην αρχή της ίδιας σελίδας αναφέρεται το εξής: "Το Σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα με διακριτικό τίτλο "ΙΚΕΛΟΣ" , ιδρύθηκε τον Σεπτέμβριο του 2014 και έχει έδρα τη Περιφερειακή Ενότητα Αχαΐας της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδος. Δραστηριοποιείται στον τομέα της πρόληψης και της προαγωγής υπηρεσιών υγείας". Επομένως πρόκειται για ένα Σωματείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

Πριν συνεχίσω την ανάλυση του θέματος αξίζει να σταθώ για λίγο για να κατανοήσει ο αναγνώστης την έννοια "Μη Κυβερνητική Οργάνωση". Είναι αστείο το γεγονός ότι αν κάποιος πει "Μη Κυβερνητική Οργάνωση" σε ένα δημοτικό συμβούλιο του δήμου, οι πάντα καλά ενημερωμένοι δημοτικοί σύμβουλοι θα πάθουν πανικό γιατί στο μυαλό τους έχουν συνδέσει τη λειτουργία των ΜΚΟ με μεγάλα σκάνδαλα και κατασπατάληση χρήματος και έτσι θα αποφύγουν κάθε συζήτηση με υπό τον φόβο να μη συσχετιστούν με κάτι τέτοιο. Αξίζει να γνωρίζει κανείς ότι μια ΜΚΟ δεν είναι νομική υπόσταση ενός οργανισμού. Αντίθετα νομική υπόσταση (με ΑΦΜ) μπορεί να έχει ένας Σύλλογος, ένα Σωματείο ή μια Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία. Η απόδοση του τίτλου ΜΚΟ είναι για να δηλώσει τον μη κυβερνητικό και μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα των οργανισμών αυτών. Στο παρελθόν κάθε Υπουργείο διατηρούσε ένα μητρώο από ΜΚΟ όπου υπήρχε και κάποια χρηματοδότηση. Σήμερα αν και δεν γνωρίζω αν συνεχίζεται αυτή η πρακτική εγχώρια, σίγουρα όμως οι ΜΚΟ μπορούν να συμμετέχουν ως εταίροι σε διάφορα ευρωπαϊκά προγράμματα και να διαχειρίζονται ευρωπαϊκούς πόρους.

Η τακτική του τσουβαλιάσματος και η πολιτική του εντυπωσιασμού και όχι της ουσίας στοχοποιεί τις ΜΚΟ λες και όλα τα μήλα στο δέντρο είναι σάπια. Και επειδή θα μιλάω με συγκεκριμένα παραδείγματα και όσο αυτό είναι εφικτό, μέσα από προσωπικές εμπειρίες, θα αναφέρω ένα παράδειγμα ΜΚΟ στην οποία έχω υπάρξει ενεργό μέλος, τους Υδροναύτες (δείτε εδώ). Οι Υδροναύτες είναι μια ΜΚΟ που ουδέποτε έχει χρηματοδοτηθεί από εθνικούς πόρους και βασική της δράση είναι η οργάνωση καθαρισμού βυθών.

Βράβευση της ΜΚΟ ΥΔΡΟΝΑΥΤΕΣ απο τον Εξοχότατο Πρόεδρο της Δημοκρατίας - 24.11.2011

Στο δήμο μας, πραγματοποίησαν δράση καθαρισμού στο αλιευτικό καταφύγιο του Παλουκίου στην οποία είχα την τιμή να συμμετέχω στις 6 Νοεμβρίου 2011.

 

Επίσης, προσωπικά είχα δεχθεί bullying χωρίς να είμαι καν παρών από λίγα ευτυχώς μέλη παρελθόντος δημοτικού συμβουλίου όταν συζητούνταν θέμα χρηματοδότησης ενός μέρους του Προϋπολογισμού του Φεστιβάλ "Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής" όταν κάποιος από αυτούς είπε τη μαγική φράση ΜΚΟ στο δημοτικό συμβούλιο για να θίξει την υπόληψη της διοργάνωσης και να επιτεθεί στη δημοτική αρχή. Ευτυχώς που σε αυτή την πόλη έχουν αξία ακόμη τα πρόσωπα και αυτά που ακούστηκαν έπεσαν στο κενό, ήταν όμως αρκετά για να προκαλέσουν εντυπώσεις. Και μιλάμε για μια διοργάνωση που έχει φιλοξενήσει στις 8 φορές που πραγματοποιήθηκε πάνω από 60 συγκροτήματα με συμμετοχή περισσότερων των 250 μουσικών.

Ας επιστρέψουμε στο θέμα μετά από αυτή την απαραίτητη παρένθεση.

Ωραίες οι κινήσεις εντυπωσιασμού και από τις δύο πλευρές. Η ουσία όμως ποια είναι σήμερα όπου εν μέσω πανδημίας οι κοινωνικές δομές παραμένουν κλειστές. Με κλειστές δομές σημαίνει ότι δεν πληρώνεται το ανθρώπινο δυναμικό που τις υποστήριζε και δεν δίνονται τα αγαθά στις κοινωνικές ομάδες που τα δικαιούνταν και ήταν μια μεγάλη ανακούφιση για τα μέλη τους.

Εδώ μπαίνει η κοινή λογική και όχι καμιά ευφάνταστη επιστημονική τεκμηρίωση. Τι μπορείς να κάνεις για να αντιμετωπίσεις αυτό το σοβαρό θέμα; Κάτι απλό. Κοιτάς τους αριθμούς. Τι έχουν πράξει μέχρι τώρα στα 3 χρόνια λειτουργίας τους οι κοινωνικές δομές, ποιους ωφέλησαν και ποιο ήταν το κόστος. Βάζεις το χέρι στην τσέπη ή κινητοποιείς χορηγούς (όπως ακριβώς διαχειρίστηκε τις δομές ο Ίκελος) και διανέμεις μέσω του προγράμματος "Βοήθεια στο Σπίτι" τα αγαθά στους δικαιούχους που τα έχουν ανάγκη, τουλάχιστον όσο διαρκεί η καραντίνα.

Δεν μου αρέσει να λαϊκίζω αλλά ούτε βέβαια να καταργώ τη λογική μου. Δεν είναι αυτή η λύση; Αυτή προτείνω εγώ. Αντί να ακούμε σχολιανά εν μέσω πανδημίας ας σοβαρευτούν όλοι, ας βάλουν πλάτη καθισμένοι στο ίδιο τραπέζι μέχρι να βρεθεί λύση. Αυτές οι τακτικές ανήκουν σε προεκλογική περίοδο και όχι στην κρίσιμη περίοδο της καραντίνας.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να καταστήσω σαφές ότι σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο προσωπικά δεν έχω καμία εκπροσώπηση. Εξαιρουμένων των νέων προσώπων όπου στο τέλος της 4ετίας θα έχουν δείξει δείγματα γραφής τους και κυρίως δράσης τους κατά τα άλλα θεωρώ ότι η σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου είναι ένα ταξίδι στη δεκαετία του ΄80. Παλιές αντιλήψεις, απουσία οράματος και στρατηγικής και κυρίως παντελής έλλειψη φαντασίας για το καινούργιο και το σύγχρονο εν έτη 2020.

Δεν εκπροσωπώ κάτι άλλο πέρα από την προσωπική μου αλήθεια που πηγάζει από τις αρχές μου και τη μακρόχρονη ακαδημαϊκή και επαγγελματική μου εμπειρία. Μπορεί να φταίει η καραντίνα αλλά πραγματικά έχω μπουχτίσει πια και με ενοχλούν τα πάντα (άντε όχι τα πάντα, τα μισά). Κάθε μέρα που περνάει πλέον νοιώθω πιο πολύ από ποτέ ότι υποθηκεύεται το μέλλον μας σε ένα νομό που ακόμα βρίσκεται στο πάτο του βαρελιού.

Θα είμαι εδώ, ανοικτός στο διάλογο που βασίζεται στο σεβασμό και τη σοβαρή επιχειρηματολογία.

Έχω ξαναπεί, όποιος ενοχλείται και δεν μπορεί αυτές τις δημοκρατικές διαδικασίες, το κουβαδάκι του και σ' άλλη παραλία.

Νίκος Αφερέγγυος, Ρε-χαρυ-πόρτερ

(aka Σπύρος Ζαφειρόπουλος)

Η πόλη σε κίνηση

Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους

Ορίζοντας Γεγονότων - Εταιρεία πολιτιστικών δράσεων & συμβάντων

(2-20 Δεκεμβρίου, Πολυχώρος Πολιτισμού Δήμου Ήλιδας)

Ο πολιτιστικός οργανισμός Ορίζοντας Γεγονότων συναντά ξανά το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, πάνω στην ίδια πρόθεση όπως πάντα: Να υπερβούμε τους εαυτούς μας, να προσφέρουμε στον τόπο -μας- νόημα όπως και το αντίστροφο. Να προσφέρουμε τόπο στο νόημα. Βλέποντας τον δημόσιο χώρο ως μια άλλου τύπου κινηματογραφική αφήγηση, καλλιτέχνες της Ηλείας -και όχι μόνο-, με την εικαστική τους ματιά, καλούνται να πλαισιώσουν και να εμψυχώσουν με δημόσια καλλιτεχνικά έργα την πόλη της Αμαλιάδας.

Η έκθεση παρουσιάζει προτάσεις που δείχνουν τη δυνητική εικόνα της πόλης μέσα από τις εικαστικές -και όχι μόνο- παρεμβάσεις. Μεγάλες τοιχογραφίες, γλυπτά, προβολές βίντεο, χρωματικές επεμβάσεις και άλλα εικαστικά μέσα με σκοπό την ανάδειξη και το ζωντάνεμα του δημόσιου χώρου. Μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες και με σκοπό πάντα τον εικαστικό – δημοκρατικό διάλογο.

Σε “χρόνους ονείρου”. Με σκοπό να “βάλουμε την πόλη σε κίνηση”!

Συμμετέχουν: (Με προτάσεις, κείμενα και έργα τέχνης) 1ο Δημοτικό Σχολείο Αμαλιάδας, Αβραμοπούλου Ιφιγένεια, Αγγέλου Κωνσταντίνος, Αναστασάκος Μανώλης, Αξαόπουλος Κίμων, Αργυρακοπούλου Μαρία, Βαρτανιάν Ελίζα, Γαβριλιάδης Ανδρέας, Γκαρδιακός Σωτήρης, Παναγιώτης Γκρίτζος, Δημητροπούλου Μάρθα, Ευθυμίου Τζίμης, Ζαφειρόπουλος Σπύρος, Ζολώτα Μαριλένα, Καζάζης Γιώργος, Κόικας Σπύρος, Δημήτρης Κόκορης, Λαζάρου Σωτηρία, Λιλικάκης Κοσμάς, Μαραβελάκη Μαρίνα, Μαργαρώνη Λυδία, Μπαμπάσης Τάσος, Πανταζή Δέσποινα, Παπαδημητρίου Παρασκευή, Παππάς Στέργιος, Σπυρούλη Βαρβάρα, Σταγγίδης Αδριανός, Σχίζας Γιάννης, Φώτης Στάθης, Στουπάθης Κωνσταντίνος, Στυλίδης Ιορδάνης, Χανιώτη Αθηνά, Χατζηστεφάνου Άννα Μαρία, Χόρτη Καίτη, Χουρχούλης Γιώργος, Hellner Myrtia, WD (Wild Drawing).

Επιμέλεια έκθεσης: Γιώργος Χουρχούλης

Η συμμετοχή μου στην έκθεση

Active Citizen Intervention Urban Design

[Παρεμβατικός Σχεδιασμός Αστικού Τοπίου]

Ο ενεργός πολίτης/συλλογικότητα παρεμβαίνει στο σχεδιασμό της πόλης που ζει προτείνοντας ένα μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης που κάνει στη ζωή στην πόλη πιο ανθρώπινη δημιουργώντας και ενισχύοντας τους συνεκτικούς δεσμούς του κοινωνικού ιστού.

Ενάντια ή συμπληρωματικά στην αποσπασματικότητα των έργων που συντελούνται από την οποιαδήποτε αρχή, ο ενεργός πολίτης/συλλογικότητα προτείνει λύσεις που διακρίνονται για την λειτουργικότητα και χρηστικότητά τους σε καθημερινή βάση. Παράλληλα δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός στη χρήση καθώς οι παρεμβάσεις «τοποθετούνται» στον ανοικτό και δημόσιο χώρο και λειτουργούν ως δίοδοι που ενοποιούν, συμπληρώνουν και τελικά αποδίδουν μια νέα ταυτότητα στον αστικό ιστό δίνοντας νέες ευκαιρίες για συνάντηση, δράση, ψυχαγωγία, στοχασμό και βελτίωση της ανθρώπινης και κοινωνικής ζωής.

Η ιδέα του Παρεμβατικού Σχεδιασμού Αστικού Τοπίου με τη συμμετοχή των ενεργών πολιτών μπορεί να αποτελέσει μια νέα πρόταση για το πως τα κέντρα λήψης αποφάσεων τοπικά ή κεντρικά μπορούν να λειτουργήσουν υιοθετώντας προτάσεις που συμβάλουν στην βιώσιμη ανάπτυξη και βελτίωση των συνθηκών ζωής και δεν προκύπτουν από τα συνήθη κανάλια διαμόρφωσης πολιτικών σχεδιασμού και ανάπτυξης.

CityID #1

Η ιδέα για τα Υπαίθρια Τραπέζια Επιτραπέζιας Αντισφαίρσης (Ping Pong) γεννήθηκε μετά από ένα ταξίδι μου στο Βερολίνο το 2005 όπου τέτοιες παρεμβάσεις εκεί ήταν κάτι συνηθισμένο και αποδεκτό. 

Έκτοτε η ιδέα έχει κάνει το ταξίδι της και ευελπιστώ ότι το τέλος του ταξιδιού θα είναι μια πόλη (ελπίζω η δική μας) να γεμίσει τραπέζια όπου άνθρωποι όλων των ηλικιών θα αθλούνται και θα διασκεδάζουν χωρίς χωρικό ή χρονικό περιορισμό.

CityID #2

Δίπλα στην Πλατεία Μπελογιάννη αξιοποιείται ένας τοίχος με ένα mural που απεικονίζει το διάσημο σκίτσο του Picasso για το Ν. Μπελογιάννη δημιουργώντας ένα σύγχρονο τοπόσημο με την αντικειμενική και σημειολογική υπόστασή του.

Μέσα από τη ραγδαία ανάπτυξη του αστικού ιστού που συντελείται τα τελευταία χρόνια, μια πόλη που αναζητά την ταυτότητά της αναδεικνύει και αποδέχεται με ένα σύγχρονο τρόπο τη σχέση της με την ιστορία της.

---

Λόγω της έκθεσης κάποια θέματα που είχα σκοπό να ανεβάσω θα πάρουν το χρόνο τους. Με αφορμή την έκθεση η επόμενη ανάρτηση θα έχει τίτλο "Μια πόλη με ταυτότητα"...

Η φαντασία στην εξουσία

Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει και αυτό το blog...

Κάποια προηγούμενη Παρασκευή είδα προς έκπληξή μου τοιχοκολλημένη αυτή την ανακοίνωση. Έχει ιδιαίτερη αξία να την διαβάσει κανείς προκειμένου να συνειδητοποιήσει μερικά σημαντικά πράγματα για τον τρόπο που λειτουργούν συγκεκριμένα κέντρα λήψης αποφάσεων και δη το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου μου (δήμος Ήλιδας) που δεν σταματά ποτέ να με εκπλήσσει (προφανώς όχι θετικά) και ταυτόχρονα να ενισχύει την πεποίθησή μου ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει δραματικά ανεξαρτήτως ποιος είναι ο δήμαρχος και ποια δημοτική παράταξη έχει τον πρώτο λόγο κυρίως γιατί υπάρχει τρομερό έλλειμμα σε φαντασία στην κάθε μορφή εξουσίας.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος αρχικά θα δανειστώ κάποια λόγια (θα το κάνω και αυτό συχνά πυκνά) που διάβασα το πρωί...

"Η φαντασία μαζί με την έμπνευση μας επιτρέπει να διεργασθούμε τα διάφορα σενάρια και να πάμε κατευθείαν σε λύσεις που η βήμα-βήμα λογική φοβάται να δει. Η φαντασία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη βαθύτερη επιθυμία μας γι΄ αυτό και τα σενάρια που προτείνει είναι ενδεδυμένα με δημιουργικά ψυχικά φορτία (που κατά τη δυσκολία υλοποίησης μας στηρίζουν). Φυσικά, τα φανταστικά σενάρια χρειάζεται να μπουν, πριν την εκτέλεσή τους, στη δοκιμασία της αντικειμενικής πραγματικότητας. Αυτή η φαντασία, λοιπόν, η φαντασία της έμπνευσης και όχι της αυθυποβολής ότι όλα βαίνουν καλώς, μπορεί να είναι αυτό που η χώρα χρειάζεται." (Πηγή: Protagon.gr)

Καταρχήν δεν ξέρω τίνος ιδέα ήταν να κλείσουν οι υπηρεσίες του δήμου και μάλιστα αυτές που αφορούν τις συναλλαγές με το κοινό. Δεν ξέρω ποιοι ψήφισαν υπέρ ή κατά ή αν ήταν ομόφωνη η απόφαση (ακόμα χειρότερα) αλλά και ο λιγότερο λογικός άνθρωπος στον κόσμο θα πει μα τι σχέση μπορεί να έχει το κλείσιμο των υπηρεσιών του δήμου με το θέμα κατασκευής του νέου δρόμου Πατρών-Πύργου. Και εγώ θέλω να γίνει ο δρόμος και μάλιστα κάποια στιγμή είχα μετρήσει περίπου 130 εικονοστάσια από την Πάτρα μέχρι την Αμαλιάδα. Θα πει κανείς από αυτούς που το αποφάσισαν ότι είναι μια συμβολική κίνηση (θα ήταν παράφρων κάποιος να πιστεύει ότι μια τέτοια κίνηση θα ασκήσει κάποιου είδους πίεση στον σχετικό με το θέμα Υπουργό). Το Δημοτικό Συμβούλιο λοιπόν εκφράζει την αγανάκτηση των πολιτών και τονίζει ότι η καθυστέρηση υλοποίησης του δρόμου Πάτρα-Πύργος δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Και επειδή δεν μπορεί να γίνει ανεκτή και κινδυνεύει η σωματική μας ακεραιότητα κλείνουμε τις υπηρεσίες του δήμου. 

Τι μου φταίει σε όλο αυτό που κατέγραψα πιο πάνω. Μου φταίνε πολλά. Αρχικά με ενοχλεί το γεγονός ότι ο πολίτης στο όνομα του οποίου κλείνουν οι υπηρεσίες θα ταλαιπωρηθεί χωρίς λόγο μια ημέρα. Με ενοχλεί που δεν θα ερωτηθεί για αυτό. Δεν θα κάνω τον κόπο να ρωτήσω αν αυτό είναι νόμιμο. Ας ερωτηθούν οι τόσοι πολλοί νομικοί που έχουν μαζευτεί σε αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο να μας πουν. Αλλά μπορώ να το ξεπεράσω αυτό, αν το ηθικό πρόταγμα έχει τέτοιο μέγεθος ώστε να προσπεράσουμε τις τεχνικές λεπτομέρειες περί νομιμότητας. Έχει όμως αυτό το μέγεθος;

Θα κλείσω με κάποιες προτάσεις. Πολιτικά μιλάμε. Μπορεί κάποια στιγμή να είμαι υποψήφιος. Να μην ξέρετε τις προτάσεις μου;

Προτάσεις

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα μπορεί να πραγματοποιείται μια έρευνα σε δημοτικό επίπεδο που να αποτυπώνονται οι τάσεις σε αυτά που οι πολίτες θεωρούν προτεραιότητα και να σταματήσει πια η αντίληψη ότι η μόνη σφυγμομέτρηση είναι οι εκλογές και πρέπει να περιμένουμε τις επόμενες για να εκφραστούμε.

Ας πραγματοποιηθεί μια φορά και ένα δημοψήφισμα για ένα μεγάλο ζήτημα του δήμου (π.χ. σκουπίδια) για να δουν οι εκπρόσωποι του δήμου όποιοι και αν είναι αυτοί τι ζητάει η κοινωνία.

Αντί να γίνει το εύκολο, το ανούσιο , το "παλιοκομματικό" το χωρίς καμία φαντασία (κλείσιμο υπηρεσιών) και αυτοί που ψήφισαν να συνεχίσουν εκείνη τη μέρα κανονικά τη ζωή τους ας αποφασίσουν πρωτοβουλίες στις οποίες συμμετέχουν πρώτα οι ίδιοι, που ξεβολεύονται πρώτα οι ίδιοι για να δουν και οι συμπολίτες τους το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουν προκειμένου σύσσωμη η τοπική κοινωνία να αντιδράσει (θυμηθείτε σε κάθε μεγάλο θέμα π.χ. κλείσιμο Νοσοκομείου, κλείσιμο ΤΕΙ ποιος αντιδρά και πως). Θα μου πεις τι θα μπορούσαν να κάνουν; Μου έρχονται 1-2 ιδέες που θα μπορούσαν να "παίξουν" ακόμα και πρώτο θέμα στα αθηναϊκά δελτία ειδήσεων. Κλείστε την εθνική οδό για ένα 24ωρο και στήστε σκηνές πάνω στο δρόμο και κοιμηθείτε εκεί (τις άλλες ιδέες δεν θα τις πω γιατί είναι αρχή ακόμα και δεν έχω ζεσταθεί καλά).

Χτίστε ένα πλαίσιο στρατηγικής συνεργασίας με τους άλλους δήμους. Αν έκλειναν οι υπηρεσίες όλων των δήμων της Ηλείας ταυτόχρονα (πάλι θα διαφωνούσα αλλά κάτι διαφορετικό θα φαινόταν από μια τέτοια ενέργεια) ίσως η κίνηση να ήταν πραγματικά συμβολική. Αξιοποιήστε την ΠΕΔ Ηλείας (Περιφερειακή Ένωση Δήμων) ως θεσμικό όργανο για να προγραμματίζετε συγχρονισμένες κινητοποιήσεις ως Νομός. Αλλά όσα και να φαίνεται ότι ενώνουν τους δήμους της Ηλείας άλλα τόσα τους χωρίζουν γι αυτό και δεν έχει υπάρξει ενιαίο μέτωπο ποτέ. Γιατί δεν γίνονται ανοικτές συζητήσεις και διαβουλεύσεις για να καταστρωθεί ένα σχέδιο (μόνο τυχαίο δεν είναι ότι αυτός ο νομός είναι τελευταίος σε όλα, οι ευθύνες είναι διαχρονικά πολιτικές) σε επίπεδο Νομού ώστε να καταστρωθεί ένα κοινό σχέδιο. Μέχρι στιγμής ο καθένας για την πάρτη του. Και το αποτέλεσμα το βλέπουμε καθημερινά.

Υπάρχει μια κυβέρνηση που έχει στην Ηλεία τους τοπικούς εκπροσώπους της. Η συνεργασία μαζί τους είναι μονόδρομος. Όποτε κάτι στραβώνει κηρύσσουμε ανεπιθύμητους τους βουλευτές της κυβέρνησης (θυμηθείτε πόσες φορές το έχετε ακούσει από δημάρχους της περιοχής). Ας σταματήσουμε τους εντυπωσιασμούς και ας δούμε ένα πραγματικό σχέδιο στρατηγικής και ανάπτυξης.

Περισσότερη έμπνευση και φαντασία στην όποια μορφή εξουσίας τοπική ή κεντρική (οξύμωρο σχήμα ειδικά αν δεις το ποιοι μας εκπροσωπούν (αυτό είναι θέμα για επόμενο κείμενο) είναι σαν να ζητάς από τον Στίβι Γουόντερ να οδηγήσει).

---

Σας αφήνω για σήμερα με ένα τραγουδάκι του Παύλου που μιλάει για τη φαντασία στην εξουσία...

Blogger 44

Αγαπητοί φίλοι, φίλες και οι υπόλοιποι (κλεμμένο αλλά ωραίο),

αποφάσισα να επανέλθω στα κοινά γιατί ομολογουμένως μου είχε λείψει. Και όταν λέω κοινά δεν εννοώ τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που έτσι και αλλιώς συνεχίζονται αλλά την οργανωμένη παρέμβαση στα τεκταινόμενα της τοπικής πολιτικής ζωής και ευρύτερα. Και όταν λέμε πολιτική ζωή (θα αναγκαστώ να επαναπροσδιορίσω έννοιες για να είναι πιο εύκολη η συνεννόηση) εννοούμε την ενεργό συμμετοχή με εποικοδομητική κριτική και δράση απέναντι σε κέντρα αποφάσεων που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας ως πολίτες και ως άνθρωποι.

Δοκιμάσαμε πολλές πρωτοβουλίες σε αυτή την πόλη και το αποτέλεσμά τους έχει κριθεί από την τοπική κοινωνία, αλλά από αυτό το βήμα σημασία έχει πως το αποτιμάμε εμείς μετά από χρόνια παύσης. Και κυρίως πως ανταποκρινόμαστε στην κριτική που έχουμε δεχθεί όλα αυτά τα χρόνια όχι από τάσεις εκδίκησης αλλά για μια ακόμα φορά από τάσεις προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο.

Και δεν ήταν λίγες αυτές. Ειδικά οι παρεμβάσεις σε δημοτικά συμβούλια αλλά και στις παραμονές των 2 προηγούμενων δημοτικών εκλογών ήταν πάντοτε μεγάλες και είχαν σημαντικό αντίκτυπο. Όχι τόσο μεγάλο ώστε να προκύψουν πολύ σημαντικά και νέα πράγματα αλλά ούτε τόσο μικρό ώστε να περάσει απαρατήρητο και να μην αφήσει το στίγμα του.

Αναφέρω τις πιο σημαντικές τις οποίες θα μνημονεύω όσο θα γράφω σε αυτό το blog όχι τόσο γιατί υπάρχει ανάγκη να ευλογήσουμε τα γένια μας αλλά γιατί είναι χρέος μας να κουβαλάμε μια παρακαταθήκη δράσεων που είχε και έχει ως χαρακτηριστικό πρόσημο την ανιδιοτέλεια και την προσφορά:

• Δίκτυο Αφύπνισης Πολιτών
  (για όποιον έχει όρεξη να διαβάσει κλικ ΕΔΩ)
• Χάρτα Πολιτών
  (αν συνεχίζεις να έχεις όρεξη για διάβασμα κλικ ΕΔΩ)

Αυτά συνέβησαν τότε. Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι συνθήκες μεταβάλλονται και πρέπει κανείς να αφουγκράζεται την κατάσταση προκειμένου να μπορεί να δρα και να παρεμβαίνει.

Επιστρέφοντας στο παρόν, διακρίνω έναν εφησυχασμό εκκινώντας από τον εαυτό μου και κατ' επέκταση στους ανθρώπους που με περιβάλλουν και νοιώθω ότι αυτό χρήζει ανάλυσης καθώς πολλοί παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν σε μια κατάσταση απραξίας. Αυτό τον εφησυχασμό, αυτή την "ύπνωση" πρόκειται να διερευνήσω ως μονάδα αυτή τη φορά και όχι μέσα από κάποια συλλογικότητα (αν προκύψει κάτι καινούργιο δεν μπορώ να το ξέρω από τώρα).

Είναι γεγονός ότι η ζωή μας επηρεάζεται και καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από αυτούς που μας κυβερνούν είτε σε κεντρικό είτε σε τοπικό επίπεδο και όσο αφήνουμε να μας διαχειρίζονται χωρίς να αντιδρούμε τότε απλά θα είμαστε αποδέκτες αποφάσεων που της κάθε τύπου πλειοψηφίας μικρών ομάδων που μας "εκπροσωπούν" και αποφασίζουν καθημερινά για τις συνθήκες διαβίωσής μας.

Όταν ξεκινούσαμε το Δίκτυο το 2010 δύο φράσεις μου είχαν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση και ήταν πάντα στο μυαλό μου στην 4ετή πορεία που ακολούθησε. "Στην επαρχία οι χωματόδρομοι είναι στα μυαλά των ανθρώπων" και "δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα αν δεν σπάσεις αυγά". Δυστυχώς μετά από 8 χρόνια τίποτα σημαντικό δεν έχει αλλάξει και τις θεωρώ ακόμα εξίσου επίκαιρες. Χωματόδρομος σημαίνει στασιμότητα, μετριότητα, επανάληψη των ίδιων πρακτικών, έλλειψη καινοτομίας, κουτσομπολιό, να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα και όλα τα συναφή. Όπως επίσης το να σπάσεις αυγά για να κάνεις ομελέτα σημαίνει βαθιές τομές, σύγκρουση, αντιπαράθεση που μπορεί να οδηγήσει στο καινούργιο, το διαφορετικό, το ελπιδοφόρο.

Κάνοντας ένα βήμα μπροστά, αποφάσισα στα 44 αποφάσισα να γίνω blogger. Θα υπογράφω ως Blogger 44 (AKA Σπύρος Ζαφειρόπουλος) και έτσι απλά σας καλωσορίζω στο νέο μου blog με όνομα Βόρειο Σέλας. Ένα blog που θα είναι επώνυμο και όχι ανώνυμο για να γλιτώσω την παραφιλολογία του ποιος βρίσκεται από πίσω και δεν έχει το θάρρος να τα πει με το όνομά του κλπ κλπ. Αλλά κυρίως μετά από μια διαδρομή που μετράει πια 17 χρόνια από τότε που επέστρεψα στην γενέτειρα έχω περισσότερη όρεξη από ποτέ για να τα πω με το όνομά μου και με το όνομά τους!

Είναι πολλοί οι λόγοι που με οδήγησαν σε αυτή την απόφαση αλλά για να μην κουράσω περισσότερο από όσο ήδη έχω κουράσει δεν θα τα πω σήμερα όλα.

Θα πω μόνο ότι σε αυτό το blog θα πραγματοποιηθεί έρευνα, θα αναλυθούν γεγονότα, θα ασκηθεί κριτική σε πρόσωπα και θεσμούς και θα επιχειρηθεί να υπάρχει τεκμηρίωση και επιχειρηματολογία κάθε φορά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα είναι ουδέτερο. Δράση και ουδετερότητα δεν πάνε μαζί (είπα κάτι για ομελέτα πιο πριν).

Πριν κλείσω, είμαι σίγουρος για όσους με γνωρίζουν, ότι πλανάται ένα σύνηθες ερώτημα στο μυαλό τους: θα είσαι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές; Αυτή τη φορά δεν θα το αποφύγω. Θα απαντηθεί όμως στην πορεία...

Όσοι καλόπιστοι είναι ευπρόσδεκτοι για διάλογο. Τους κακόπιστους θα τους ανεχθώ λίγο μέχρι να πάρουν το κουβαδάκι τους και να πάνε σε άλλη παραλία!