πριν λίγο καιρό είχα ανεβάσει μια δημοσίευση για την αλλαγή φρουράς στην αντιδημαρχία οικονομικών του δήμου Ήλιδας (μπορείτε να τη διαβάσετε εδώ). Το έγκυρο κουτσομπολιό των τοπικών ηλεκτρονικών μέσων είχε προαναγγείλει μια 2η αλλαγή φρουράς η οποία ουδέποτε ανακοινώθηκε (τουλάχιστον εγώ δεν την πήρα χαμπάρι), τουλάχιστον δεν ήταν πολύκροτη όπως η 1η, αυτή της αντιδημαρχίας διοίκησης και πρόνοιας (η επιβεβαίωση έρχεται από τις αποφάσεις στο Διαύγεια).
Ο καθένας παίρνει σιγά σιγά ότι του είχαν τάξει προεκλογικά και με θόρυβο ή χωρίς κάθε "κατεργάρης" στον πάγκο του.
Και δεν θα ασχολούμουν παραπάνω αν ο συγκεκριμένος δεν είχε διατυμπανίσει προ καιρού την αποχώρησή του από το ΚΙΝΑΛ που προκάλεσε τέτοια ταραχή στη Φώφη που έκλαιγε μια βδομάδα για την απώλεια (κοινώς χέστηκε η φοράδα στο αλώνι). Γενικά έχω πρόβλημα με όποιον σήμερα εν έτη 2020 απλά ξεστομίζει τη λέξη ΠΑΣΟΚ. Δε χρειάζεται τίποτα άλλο. Μου είναι αρκετό για να καταλάβω πολλά.
Καλό έργο στο νέο αντιδήμαρχο. Δεν πρόκειται να ασχοληθώ μαζί του καθώς από ότι βλέπω από το Διαύγεια τα θέματα που θα απασχοληθεί είναι εσωτερικής λειτουργίας και μου φαίνονται εντελώς συντεχνιακά και βαρετά.
ΥΓ: όποιος θέλει να κάνει αντιπολίτευση αρκεί να ελέγχει τις αποφάσεις στο Διαύγεια. Αλλά για να κάνεις ακόμα και αυτό πρέπει να έχεις όρεξη και να μην είσαι παλτό...
ΥΓ: το 2021 θα προσπαθήσω να αφήσω πίσω την αρνητική ενέργεια και να δω τα πράγματα πιο θετικά. Είπα θα προσπαθήσω, δε σημαίνει ότι θα τα καταφέρω κιόλας..
Ασυνεπέστατος στο προσωπικό ραντεβού για το επόμενο κείμενο του blog (είχα πει ότι μετά το "Η πόλη σε κίνηση" θα ακολουθούσε το "Μια πόλη με ταυτότητα" - παρεπιπτόντως όποιος δεν έχει δει την έκθεση στον Πολυχώρο στην Αμαλιάδα μπορεί να το κάνει μέχρι τις 20 Δεκέμβρη) με αφορμή ένα βιβλίο που διαβάζω (Αναρχικός τραπεζίτης του Πεσόα) περιπλανιέμαι εδώ και καιρό σε διάφορες εποικοδομητικές ή αδιέξοδες σκέψεις που με οδήγησαν στα σημερινά γραφόμενα.
Προσωπική εκτίμηση είναι ότι η χώρα περνάει τη μεγαλύτερη σήψη και παρακμή σε πολιτικό επίπεδο της σύγχρονης ιστορίας της και αν ψάξει κανείς τις αιτίες όχι από την τηλεόραση και τα δελτία ειδήσεων αλλά μέσα από μια προσωπική αναζήτηση αλλά και διάλογο με φίλους και γνωστούς θα οδηγηθεί σε παρόμοια συμπεράσματα.
Τα κόμματα έχουν αποτύχει (θα ακολουθήσει ένα κομβικής σημασίας κείμενο στο blog με τίτλο "Είμαστε μια κοινωνία ΠΑΣΟΚ" - όλο εξαγγελίες κάνω, θα το κόψω στην πορεία) και παράλληλα έχουν φροντίσει να επιβαρύνουν και οικονομικά τη χώρα με την πολυσχιδή δράση τους. Αν ήταν επιχειρήσεις είναι σίγουρο ότι θα είχαν βάλει λουκέτο και κάποιοι θα είχαν λογοδοτήσει απέναντι στις δικαστικές αρχές. Όμως τα κόμματα επιζούν, μεταλλάσσονται, αλλάζουν ονόματα και πρόσωπα και προσαρμόζονται σε κάθε νέα πραγματικότητα και όσο και να μας φαίνεται περίεργο αντικατοπτρίζουν την πραγματική και όχι τη φαινομενική τρέχουσα κατάσταση της κοινωνίας μας.
Ο Έλληνας νομίζω ότι είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση που χρήζει ανάλυσης. Προσωπική εκτίμηση και πάλι ότι όσο "αναρχικός" (την έννοια αν την ξέρεις από την τηλεόραση και μόνο θα δυσκολευτούμε να συνεννοηθούμε) είναι στην παρέα και στο καφενείο όπου δεν υπολογίζει κανέναν και "κατεβάζει" κυβερνήσεις για πλάκα άλλο τόσο οπισθοδρομικός και συντηρητικός είναι όταν υποκύπτει σε κάθε είδους εξυπηρέτηση που αφορά τον ίδιο ή την οικογένειά του και σε κάθε υποψία νέου Μεσσία που θα φέρει την αλλαγή σε κάθε εκλογική αναμέτρηση χαρίζει την ψήφο του (μου είπαν ότι γράφω πολύ μεγάλες προτάσεις που τελικά βλέπω ότι δεν μπορώ να αποφύγω - αν πάρετε μια βαθιά ανάσα όπως παίρνω εγώ όταν τις γράφω νομίζω ότι θα καταφέρετε να τις διαβάσετε).
Σε αυτή τη λογική της αντίδρασης απέναντι στα κόμματα συνολικά συμμετέχει σε διάφορες πρωτοβουλίες π.χ. Αγανακτισμένοι (ήταν η πιο χαρακτηριστική) όπου είναι πολιτικά ή καλύτερα κομματικά "ουδέτερες" αλλά επειδή δεν έχουν τη σωστή δομή και οργάνωση (και άλλα χαρακτηριστικά που χρήζουν ανάλυσης) και αυτές με τις σειρά τους εξαφανίζονται από το προσκήνιο πολύ γρήγορα. Ειδικά στις τοπικές κοινωνίες είναι της μόδας να "κατεβαίνουν" στις εκλογές ανεξάρτητοι και κομματικά ουδέτεροι δήμαρχοι με στόχο μέσα από τον αποπροσανατολισμό της ουδετερότητας να μαζέψουν ψήφους από παντού, λες και η ιδεολογική υπόσταση του καθενός υποψηφίου δεν θα παίξει κανέναν ρόλο στην πορεία της διοίκησης αν εκλεγεί..
Διαβάζοντας το βιβλίο που προανέφερα μπαίνει κάποιος σε μια λογική για το πως μπορεί να προκύψει μια ελεύθερη κοινωνία, απαλλαγμένη από τις κατασκευασμένες από εμάς τους ίδιους κοινωνικές συμβάσεις (υποχρεώσεις, διαπλοκή, διαφθορά, συναλλαγή, κοινωνία ΠΑΣΟΚ, κλπ.) χωρίς μέσα από αυτή τη διαδικασία της εξυγίανσης οι ίδιοι οι εξυγιαντές να μην καταντήσουν οι δικτάτορες που θα την επιβάλλουν. Δύσκολες έννοιες αλλά παράλληλα πηγή προβληματισμού για το πως μπορεί να προκύψει ένας απεξαρτητοποιημένος πολίτης ο οποίος θα μπορεί να επιλέγει με γνώμονα το γενικό καλό και όχι με το στενά ιδιωτικό συμφέρον.
Προτάσεις Αγαπητέ φίλε ή μη, δεν έχω να σου προτείνω κάτι σπουδαίο πέρα από αυτό που θεωρώ εγώ προφανές. Πες ΌΧΙ στην μικροεξυπηρέτηση του τοπικού άρχοντα που κάνει αυτό που είναι υποχρεωμένος να κάνει όταν π.χ. σου αλλάζει τη λάμπα στο δρόμο σου ή προσλαμβάνει με 8μηνο το παιδί σου που κόπιασες και ξόδεψες να μεγαλώσεις και να σπουδάσεις (τείνω να λαϊκίσω και το κόβω). Έχεις πολύ περισσότερη δύναμη από όσο νομίζεις αφού κάθε εξουσία ισχυροποιείται (και θεσμοθετείται) όσο συνεχίζεις να απαιτείς από αυτήν τα προφανή. Απλά πες περισσότερα ΟΧΙ και λιγότερα ΝΑΙ. Αυτό μπορεί να σε βάλει σε σκέψη και να δεις τα πράγματα αλλιώς. συμπλήρωμα #1 Αυτό που παθαίνει κάποιος όταν αποδέχεται τη μικροεξυπηρέτηση είναι ότι αφενός καθίσταται δέσμιος απέναντι σε αυτόν που του την παρέχει και αφετέρου κατά μία έννοια "δεσμεύει" την εκάστοτε διοίκηση σε αυτή τη μικροπολιτική αντί να την πιέσει να υλοποιήσει έργο που θα στοχεύει στο γενικό καλό, δηλ. στην ανάπτυξη και την προοπτική μιας ολόκληρης κοινωνίας. συμπλήρωμα #2 Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε έχοντας διαβάσει το μισό βιβλίο. Τώρα που το διάβασα όλο και για να υπάρχει σφαιρική αντίληψη για αυτά που πραγματεύεται αξίζει να παρατεθεί μια κριτική για αυτό: "It is also a fascinating book to read when you think about politics and politicians. It makes you realize how a politician can convince you of something, step by step. He unfolds a reasoning in which each step holds some truth, he asks you to validate each step and one step after the other, he leads you to a path you would never have followed if you’d seen the whole journey on the map right from the start. It’s subtle and frightening and we’ve all heard politicians start with an assertion you cannot refute and then build something totally fallacious from it.
That’s what could happen to the reader here if the constant irony wasn’t a lifeline that reminds you that this reasoning is flawed.
The Anarchist Banker is also a masterful demonstration of how an idea can become the roots of a dictatorship, how radical changes in a society cannot be implemented because it’s impossible to do so everywhere at the same time and successfully. So the new system must be forcefed to the population and only an authoritative system can do it.
I really can’t tell you more about The Anarchist Banker. I highly recommend it as a masterpiece of literature but also as an educational read about all those politicians who want to attract voters through simplistic thinking."
Κάποια προηγούμενη Παρασκευή είδα προς έκπληξή μου τοιχοκολλημένη αυτή την ανακοίνωση. Έχει ιδιαίτερη αξία να την διαβάσει κανείς προκειμένου να συνειδητοποιήσει μερικά σημαντικά πράγματα για τον τρόπο που λειτουργούν συγκεκριμένα κέντρα λήψης αποφάσεων και δη το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου μου (δήμος Ήλιδας) που δεν σταματά ποτέ να με εκπλήσσει (προφανώς όχι θετικά) και ταυτόχρονα να ενισχύει την πεποίθησή μου ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει δραματικά ανεξαρτήτως ποιος είναι ο δήμαρχος και ποια δημοτική παράταξη έχει τον πρώτο λόγο κυρίως γιατί υπάρχει τρομερό έλλειμμα σε φαντασία στην κάθε μορφή εξουσίας.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος αρχικά θα δανειστώ κάποια λόγια (θα το κάνω και αυτό συχνά πυκνά) που διάβασα το πρωί...
"Η φαντασία μαζί με την έμπνευση μας επιτρέπει να διεργασθούμε τα διάφορα σενάρια και να πάμε κατευθείαν σε λύσεις που η βήμα-βήμα λογική φοβάται να δει. Η φαντασία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη βαθύτερη επιθυμία μας γι΄ αυτό και τα σενάρια που προτείνει είναι ενδεδυμένα με δημιουργικά ψυχικά φορτία (που κατά τη δυσκολία υλοποίησης μας στηρίζουν). Φυσικά, τα φανταστικά σενάρια χρειάζεται να μπουν, πριν την εκτέλεσή τους, στη δοκιμασία της αντικειμενικής πραγματικότητας. Αυτή η φαντασία, λοιπόν, η φαντασία της έμπνευσης και όχι της αυθυποβολής ότι όλα βαίνουν καλώς, μπορεί να είναι αυτό που η χώρα χρειάζεται." (Πηγή: Protagon.gr)
Καταρχήν δεν ξέρω τίνος ιδέα ήταν να κλείσουν οι υπηρεσίες του δήμου και μάλιστα αυτές που αφορούν τις συναλλαγές με το κοινό. Δεν ξέρω ποιοι ψήφισαν υπέρ ή κατά ή αν ήταν ομόφωνη η απόφαση (ακόμα χειρότερα) αλλά και ο λιγότερο λογικός άνθρωπος στον κόσμο θα πει μα τι σχέση μπορεί να έχει το κλείσιμο των υπηρεσιών του δήμου με το θέμα κατασκευής του νέου δρόμου Πατρών-Πύργου. Και εγώ θέλω να γίνει ο δρόμος και μάλιστα κάποια στιγμή είχα μετρήσει περίπου 130 εικονοστάσια από την Πάτρα μέχρι την Αμαλιάδα. Θα πει κανείς από αυτούς που το αποφάσισαν ότι είναι μια συμβολική κίνηση (θα ήταν παράφρων κάποιος να πιστεύει ότι μια τέτοια κίνηση θα ασκήσει κάποιου είδους πίεση στον σχετικό με το θέμα Υπουργό). Το Δημοτικό Συμβούλιο λοιπόν εκφράζει την αγανάκτηση των πολιτών και τονίζει ότι η καθυστέρηση υλοποίησης του δρόμου Πάτρα-Πύργος δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Και επειδή δεν μπορεί να γίνει ανεκτή και κινδυνεύει η σωματική μας ακεραιότητα κλείνουμε τις υπηρεσίες του δήμου.
Τι μου φταίει σε όλο αυτό που κατέγραψα πιο πάνω. Μου φταίνε πολλά. Αρχικά με ενοχλεί το γεγονός ότι ο πολίτης στο όνομα του οποίου κλείνουν οι υπηρεσίες θα ταλαιπωρηθεί χωρίς λόγο μια ημέρα. Με ενοχλεί που δεν θα ερωτηθεί για αυτό. Δεν θα κάνω τον κόπο να ρωτήσω αν αυτό είναι νόμιμο. Ας ερωτηθούν οι τόσοι πολλοί νομικοί που έχουν μαζευτεί σε αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο να μας πουν. Αλλά μπορώ να το ξεπεράσω αυτό, αν το ηθικό πρόταγμα έχει τέτοιο μέγεθος ώστε να προσπεράσουμε τις τεχνικές λεπτομέρειες περί νομιμότητας. Έχει όμως αυτό το μέγεθος;
Θα κλείσω με κάποιες προτάσεις. Πολιτικά μιλάμε. Μπορεί κάποια στιγμή να είμαι υποψήφιος. Να μην ξέρετε τις προτάσεις μου;
Προτάσεις
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα μπορεί να πραγματοποιείται μια έρευνα σε δημοτικό επίπεδο που να αποτυπώνονται οι τάσεις σε αυτά που οι πολίτες θεωρούν προτεραιότητα και να σταματήσει πια η αντίληψη ότι η μόνη σφυγμομέτρηση είναι οι εκλογές και πρέπει να περιμένουμε τις επόμενες για να εκφραστούμε.
Ας πραγματοποιηθεί μια φορά και ένα δημοψήφισμα για ένα μεγάλο ζήτημα του δήμου (π.χ. σκουπίδια) για να δουν οι εκπρόσωποι του δήμου όποιοι και αν είναι αυτοί τι ζητάει η κοινωνία.
Αντί να γίνει το εύκολο, το ανούσιο , το "παλιοκομματικό" το χωρίς καμία φαντασία (κλείσιμο υπηρεσιών) και αυτοί που ψήφισαν να συνεχίσουν εκείνη τη μέρα κανονικά τη ζωή τους ας αποφασίσουν πρωτοβουλίες στις οποίες συμμετέχουν πρώτα οι ίδιοι, που ξεβολεύονται πρώτα οι ίδιοι για να δουν και οι συμπολίτες τους το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουν προκειμένου σύσσωμη η τοπική κοινωνία να αντιδράσει (θυμηθείτε σε κάθε μεγάλο θέμα π.χ. κλείσιμο Νοσοκομείου, κλείσιμο ΤΕΙ ποιος αντιδρά και πως). Θα μου πεις τι θα μπορούσαν να κάνουν; Μου έρχονται 1-2 ιδέες που θα μπορούσαν να "παίξουν" ακόμα και πρώτο θέμα στα αθηναϊκά δελτία ειδήσεων. Κλείστε την εθνική οδό για ένα 24ωρο και στήστε σκηνές πάνω στο δρόμο και κοιμηθείτε εκεί (τις άλλες ιδέες δεν θα τις πω γιατί είναι αρχή ακόμα και δεν έχω ζεσταθεί καλά).
Χτίστε ένα πλαίσιο στρατηγικής συνεργασίας με τους άλλους δήμους. Αν έκλειναν οι υπηρεσίες όλων των δήμων της Ηλείας ταυτόχρονα (πάλι θα διαφωνούσα αλλά κάτι διαφορετικό θα φαινόταν από μια τέτοια ενέργεια) ίσως η κίνηση να ήταν πραγματικά συμβολική. Αξιοποιήστε την ΠΕΔ Ηλείας (Περιφερειακή Ένωση Δήμων) ως θεσμικό όργανο για να προγραμματίζετε συγχρονισμένες κινητοποιήσεις ως Νομός. Αλλά όσα και να φαίνεται ότι ενώνουν τους δήμους της Ηλείας άλλα τόσα τους χωρίζουν γι αυτό και δεν έχει υπάρξει ενιαίο μέτωπο ποτέ. Γιατί δεν γίνονται ανοικτές συζητήσεις και διαβουλεύσεις για να καταστρωθεί ένα σχέδιο (μόνο τυχαίο δεν είναι ότι αυτός ο νομός είναι τελευταίος σε όλα, οι ευθύνες είναι διαχρονικά πολιτικές) σε επίπεδο Νομού ώστε να καταστρωθεί ένα κοινό σχέδιο. Μέχρι στιγμής ο καθένας για την πάρτη του. Και το αποτέλεσμα το βλέπουμε καθημερινά.
Υπάρχει μια κυβέρνηση που έχει στην Ηλεία τους τοπικούς εκπροσώπους της. Η συνεργασία μαζί τους είναι μονόδρομος. Όποτε κάτι στραβώνει κηρύσσουμε ανεπιθύμητους τους βουλευτές της κυβέρνησης (θυμηθείτε πόσες φορές το έχετε ακούσει από δημάρχους της περιοχής). Ας σταματήσουμε τους εντυπωσιασμούς και ας δούμε ένα πραγματικό σχέδιο στρατηγικής και ανάπτυξης.
Περισσότερη έμπνευση και φαντασία στην όποια μορφή εξουσίας τοπική ή κεντρική (οξύμωρο σχήμα ειδικά αν δεις το ποιοι μας εκπροσωπούν (αυτό είναι θέμα για επόμενο κείμενο) είναι σαν να ζητάς από τον Στίβι Γουόντερ να οδηγήσει).
Σας αφήνω για σήμερα με ένα τραγουδάκι του Παύλου που μιλάει για τη φαντασία στην εξουσία...
Αγαπητοί φίλοι, φίλες και οι υπόλοιποι (κλεμμένο αλλά ωραίο), αποφάσισα να επανέλθω στα κοινά γιατί ομολογουμένως μου είχε λείψει. Και όταν λέω κοινά δεν εννοώ τις πολιτιστικές εκδηλώσεις που έτσι και αλλιώς συνεχίζονται αλλά την οργανωμένη παρέμβαση στα τεκταινόμενα της τοπικής πολιτικής ζωής και ευρύτερα. Και όταν λέμε πολιτική ζωή (θα αναγκαστώ να επαναπροσδιορίσω έννοιες για να είναι πιο εύκολη η συνεννόηση) εννοούμε την ενεργό συμμετοχή με εποικοδομητική κριτική και δράση απέναντι σε κέντρα αποφάσεων που επηρεάζουν την καθημερινότητά μας ως πολίτες και ως άνθρωποι. Δοκιμάσαμε πολλές πρωτοβουλίες σε αυτή την πόλη και το αποτέλεσμά τους έχει κριθεί από την τοπική κοινωνία, αλλά από αυτό το βήμα σημασία έχει πως το αποτιμάμε εμείς μετά από χρόνια παύσης. Και κυρίως πως ανταποκρινόμαστε στην κριτική που έχουμε δεχθεί όλα αυτά τα χρόνια όχι από τάσεις εκδίκησης αλλά για μια ακόμα φορά από τάσεις προσφοράς προς το κοινωνικό σύνολο. Και δεν ήταν λίγες αυτές. Ειδικά οι παρεμβάσεις σε δημοτικά συμβούλια αλλά και στις παραμονές των 2 προηγούμενων δημοτικών εκλογών ήταν πάντοτε μεγάλες και είχαν σημαντικό αντίκτυπο. Όχι τόσο μεγάλο ώστε να προκύψουν πολύ σημαντικά και νέα πράγματα αλλά ούτε τόσο μικρό ώστε να περάσει απαρατήρητο και να μην αφήσει το στίγμα του. Αναφέρω τις πιο σημαντικές τις οποίες θα μνημονεύω όσο θα γράφω σε αυτό το blog όχι τόσο γιατί υπάρχει ανάγκη να ευλογήσουμε τα γένια μας αλλά γιατί είναι χρέος μας να κουβαλάμε μια παρακαταθήκη δράσεων που είχε και έχει ως χαρακτηριστικό πρόσημο την ανιδιοτέλεια και την προσφορά:
Δίκτυο Αφύπνισης Πολιτών (για όποιον έχει όρεξη να διαβάσει κλικ ΕΔΩ)
Χάρτα Πολιτών (αν συνεχίζεις να έχεις όρεξη για διάβασμα κλικ ΕΔΩ)
Αυτά συνέβησαν τότε. Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι συνθήκες μεταβάλλονται και πρέπει κανείς να αφουγκράζεται την κατάσταση προκειμένου να μπορεί να δρα και να παρεμβαίνει.
Επιστρέφοντας στο παρόν, διακρίνω έναν εφησυχασμό εκκινώντας από τον εαυτό μου και κατ' επέκταση στους ανθρώπους που με περιβάλλουν και νοιώθω ότι αυτό χρήζει ανάλυσης καθώς πολλοί παράγοντες μπορούν να οδηγήσουν σε μια κατάσταση απραξίας. Αυτό τον εφησυχασμό, αυτή την "ύπνωση" πρόκειται να διερευνήσω ως μονάδα αυτή τη φορά και όχι μέσα από κάποια συλλογικότητα (αν προκύψει κάτι καινούργιο δεν μπορώ να το ξέρω από τώρα).
Είναι γεγονός ότι η ζωή μας επηρεάζεται και καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από αυτούς που μας κυβερνούν είτε σε κεντρικό είτε σε τοπικό επίπεδο και όσο αφήνουμε να μας διαχειρίζονται χωρίς να αντιδρούμε τότε απλά θα είμαστε αποδέκτες αποφάσεων που της κάθε τύπου πλειοψηφίας μικρών ομάδων που μας "εκπροσωπούν" και αποφασίζουν καθημερινά για τις συνθήκες διαβίωσής μας.
Όταν ξεκινούσαμε το Δίκτυο το 2010 δύο φράσεις μου είχαν κάνει ιδιαίτερη εντύπωση και ήταν πάντα στο μυαλό μου στην 4ετή πορεία που ακολούθησε. "Στην επαρχία οι χωματόδρομοι είναι στα μυαλά των ανθρώπων" και "δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα αν δεν σπάσεις αυγά". Δυστυχώς μετά από 8 χρόνια τίποτα σημαντικό δεν έχει αλλάξει και τις θεωρώ ακόμα εξίσου επίκαιρες. Χωματόδρομος σημαίνει στασιμότητα, μετριότητα, επανάληψη των ίδιων πρακτικών, έλλειψη καινοτομίας, κουτσομπολιό, να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα και όλα τα συναφή. Όπως επίσης το να σπάσεις αυγά για να κάνεις ομελέτα σημαίνει βαθιές τομές, σύγκρουση, αντιπαράθεση που μπορεί να οδηγήσει στο καινούργιο, το διαφορετικό, το ελπιδοφόρο.
Κάνοντας ένα βήμα μπροστά, αποφάσισα στα 44 αποφάσισα να γίνω blogger. Θα υπογράφω ως Blogger 44 (AKA Σπύρος Ζαφειρόπουλος) και έτσι απλά σας καλωσορίζω στο νέο μου blog με όνομα Βόρειο Σέλας. Ένα blog που θα είναι επώνυμο και όχι ανώνυμο για να γλιτώσω την παραφιλολογία του ποιος βρίσκεται από πίσω και δεν έχει το θάρρος να τα πει με το όνομά του κλπ κλπ. Αλλά κυρίως μετά από μια διαδρομή που μετράει πια 17 χρόνια από τότε που επέστρεψα στην γενέτειρα έχω περισσότερη όρεξη από ποτέ για να τα πω με το όνομά μου και με το όνομά τους!
Είναι πολλοί οι λόγοι που με οδήγησαν σε αυτή την απόφαση αλλά για να μην κουράσω περισσότερο από όσο ήδη έχω κουράσει δεν θα τα πω σήμερα όλα.
Θα πω μόνο ότι σε αυτό το blog θα πραγματοποιηθεί έρευνα, θα αναλυθούν γεγονότα, θα ασκηθεί κριτική σε πρόσωπα και θεσμούς και θα επιχειρηθεί να υπάρχει τεκμηρίωση και επιχειρηματολογία κάθε φορά χωρίς αυτό να σημαίνει ότι θα είναι ουδέτερο. Δράση και ουδετερότητα δεν πάνε μαζί (είπα κάτι για ομελέτα πιο πριν).
Πριν κλείσω, είμαι σίγουρος για όσους με γνωρίζουν, ότι πλανάται ένα σύνηθες ερώτημα στο μυαλό τους: θα είσαι υποψήφιος στις επόμενες εκλογές; Αυτή τη φορά δεν θα το αποφύγω. Θα απαντηθεί όμως στην πορεία...
Όσοι καλόπιστοι είναι ευπρόσδεκτοι για διάλογο. Τους κακόπιστους θα τους ανεχθώ λίγο μέχρι να πάρουν το κουβαδάκι τους και να πάνε σε άλλη παραλία!
