Μου πήρε καιρό για να επανέλθω. Έτσι είναι αυτά. Ένα Blog είπαμε να φτιάξουμε όχι καθημερινή εφημερίδα. Όποτε το νοιώσεις γράφεις. Ακόμα και αν δεν τα καταφέρεις να γράψεις πολλές φορές σκέφτεσαι τόσα πολλά που είναι σαν να έγραψες.
Μιλάω με φίλους που κινούνται στην αγορά πιο πολύ από μένα. Ακόμα και αν δε συμμετέχω τόσο ενεργά στα κοινά όπως παλιότερα απάντα έχω γνώση του τι συμβαίνει στην πόλη που ζω (Αμαλιάδα).
Έτσι ήρθε στα αυτιά μου αυτό που συνέβη στο κλειστό γυμναστήριο Αμαλιάδας (και όχι Ήλιδας, σε αυτό θα επανέλθω με άλλο δημοσίευμα στο Βόρειο Σέλας) πριν κάποιο διάστημα και με παρακίνησε να γράψω κάτι γιατί το χρωστούσα. Να με συγχωρέσουν οι φίλοι που τους είχα υποσχεθεί ότι θα επιστρέψω πολύ επιθετικά.
Και πριν το ξεκινήσω να αφήσω μια σκέψη. Πολύ θα γούσταρα κάποια στιγμή κάποιος που ξέρει πολλά και έχει και το ανάλογο ύφος να βγει και να τα πει ανοιχτά και ξάστερα σε μια γλώσσα που να καταλαβαίνει ο κόσμος. Βέβαια να έχει ως άτομο αξιοπιστία ώστε να γίνει πιστευτός και ανιδιοτέλεια ώστε να μην τα αποδώσουν σε ένα σκοτεινό κίνητρο (αν και θα το βρουν αυτοί που δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν και ασχολούνται μόνιμα με τους άλλους). Να αποκτήσουμε ένα IliaLeaks ρε παιδί μου μπας και δούμε το φως μας. Μπας και ξεγυμνωθούν αυτοί που μας διοικούν και πάνε να βοσκήσουν πρόβατα (όχι ότι είναι εύκολο και αυτό αλλά λέμε τώρα) και να βρεθεί κάνας αξιος να βγάλει την Ηλεία από το βούρκο και την αφάνεια. Όλη την Ηλεία χωρίς εξαίρεση (και εσείς που μιλάτε για το brand name Ολυμπία μάθετε πρώτα my name is και μετά πιάστε στο στόμα σας και τίποτα πιο δύσκολο – θα επανέλθω στο θέμα branding προσεχώς).
Άλλο είναι το θέμα μου σήμερα (με αφορμή το αφιέρωμα στην εφημερίδα ΦΩΣ). Απλά μέσα στο μυαλό μου συμβαίνουν διάφορα και προσπαθώ να βάλω μια στοιχειώδη τάξη στο εν εντροπία σύστημα νόησής μου. Το θέμα μου είναι ο Κόροιβος (δεν είναι αυτό το θέμα μου αλλά θα γράψω και για αυτό) και πιο συγκεκριμένα ένας πρώην προπονητής του ο Ντίνος Καλαμπάκος που τώρα διαπρέπει στο Μεσολόγγι αφού η νυν ομαδα του υπό την καθοδήγησή του είναι έτοιμη να διαβεί τα σαλόνια της Basket League (Α1 για τους παλιότερους). Έμαθα ότι φιλοξενήθηκε ο Χαρίλαος Τρικούπης από τον Κόροιβο και νίκησε σχετικά εύκολα (shorturl.at/hvS46). Μερίδα των οπαδών (πόσοι ποιοι κτλ δεν ξέρω, θα πω του Πάνου να βάλει το κλειστό κύκλωμα να τους μετρήσουμε) επιτέθηκε φραστικά στο Ντίνο Καλαμπάκο (διαβάζοντας το άρθρο του ilialive και στο Γιάννη Σαχπατζίδη) που μαζί του ζήσαμε (όσοι πήγαν γήπεδο την τελευταία 2ετία της Α1-δεν είμαι μπασκετικός αλλά βρέθηκα εκεί επαγγελματικά) πολλές δυνατές στιγμές και καλές και άσχημες. Μένει σε πολλούς εκείνη η τελευταία στιγμή της ήττας από τα Τρίκαλα αλλά τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή πόσο μάλλον ένα παιχνίδι. Βρήκαν τότε πολλοί την αφορμή που μάλλον περίμεναν καιρό για να αρχίσουν οι θεωρίες συνομωσίας για το Ντίνο, τους παίχτες, τη διοίκηση και όποιον πάρει ο Χάρος.
Και τι έγινε ρε μάγκες της εξέδρας; Και τι έγινε; Έτσι απλά. Στο δικό σας το μυαλό που υπάρχουν όλες οι απαντήσεις για όλα, κάτι παίχτηκε… Λες και έπαιζε ο Ολυμιακός και έχασε στην έδρα του από τον Απόλλωνα Πατρών (τυχαίο το παράδειγμα). Και από 4 όμορφα χρόνια χρόνια διαρκούς υπέρβασης θέλετε να κρατήσετε την τελευταία στιγμή. Είπα ο Κόροιβος είναι άλλο κεφάλαιο που θα το θίξω κάποια άλλη στιγμή.
Ο Ντίνος όπως τον γνώρισα εγώ είναι ένας ωραίος τύπος, με ένα πλατύ χαμόγελο που μιλάει και θες να τον ακούς γιατί δεν διαβάζει από εγχειρίδιο. Είναι της πιάτσας παιδί. Μου είχε πει κάποια στιγμή πολύ αργότερα αυτό που ο πιο λογικός άνθρωπος σκεφτόταν και θα έλεγε στην παρέα του (το ίδιο έλεγα κι εγώ). Κάποια στιγμή ο Κόροιβος θα έπεφτε. Και συμφωνώ. Δεν μπορείς να κάνεις διαρκώς υπέρβαση και να ξεπερνάς τις δυνάμεις σου. Αυτό το παλικάρι που ήρθε στην Αμαλιάδα να μας κάνει λίγο μάγκες, με τον τρόπο του, με τις ατάκες του και κυρίως με το κοουτσάρισμά του που έφαγε τον Προμηθέα την προτελευταία χρονιά παραμονής του (αν έπεφτε ο Κοροιβος τότε δεν θα άνοιγε μύτη) δεν είχαμε την αξιοπρέπεια να τον υποδεχτούμε όπως του άξιζε. Όχι σαν ήρωα (δεν υπάρχουν τέτοιοι) αλλά σαν έναν παλιό φίλο.
Αγαπητοί φίλοι και μη, το έχω ξαναπεί και θα το πω πολλές φορές ακόμα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ηλεία βρίσκεται στον πάτο και βουλιάζει όλο και πιο πολύ στην αφάνεια. Και όσοι ευλογάτε τα γένια σας και στουθοκαμηλίζετε διαρκώς και λέτε ότι είμαστε 30 χλμ από την Αρχαία Ολυμπία μπας και καταλάβει κάποιος σε ποια γωνιά του χάρτη βρισκόμαστε κι εμείς (εκτός αν σημείο αναφοράς έχετε την Κουρούτα, τη "Μύκονο της Πελοποννήσου - θα τα πούμε και για την Κουρούτα προσεχώς).
Θυμάμαι λοιπόν, ειδικά τη 2η χρονιά του Ντίνου στην ομάδα τις συναντήσεις μας στα αποδυτήρια (όχι των ομάδων, αυτά που βρίσκονταν απέναντι στο γήπεδο) που έτρεχα εγώ να ετοιμάσω τον Κοροιβάρα (τη μασκότ της ομάδας-μεγάλο προσωπικό κεφάλαιο αυτό) να βγει και πετύχαινα το Ντίνο στον καθρέφτη με το κοστούμι του να φοράει χαμογελαστός τη γραβάτα του και να μου λέει - Τι κάνετε κυριέ μου; Ίσως να ήταν η δική του προσωπική ιεροτελεστία πριν μπει στο γήπεδο αλλά τον πετύχαινα πάντα εκεί λίγο πριν πατήσει το γήπεδο και δεν το κρύβω, το χαμόγελό του πάντα μου έδινε αισιοδοξία.
Όταν πρωτοβγήκε στο γήπεδο ο Κοροιβάρας (ευτυχώς συνοδεύτηκε από νίκη η πρώτη του εμφάνιση αλλιώς ο Άρης θα τον έκανε μακαονάδα) του ζήτησα να βγάλουν μαζί μια φωτογραφία.
Αντιμετώπιζε τους πάντες με σεβασμό και με χαμόγελο. Αυτά θα θυμάμαι από το Ντίνο στα 2 χρόνια που τον γνώρισα στην Αμαλιάδα.
Λυπάμαι για την υποδοχή αλλά η βλακεία ως γνωστόν είναι ανίκητη. Το ξέρω ότι είσαι αρκετά έξυπνος και μάγκας για να μείνεις εκεί και είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις ότι εδώ θα έχεις πάντα φίλους από αυτούς που τρως και πίνεις καλά και γελάς με την ψυχή σου…
Ξεκίνησες από τους αρχαίους (Κόροιβος), προχώρησες στους πιο σύγχρονους (Χαρίλαος Τρικούπης) και η πορεία σου θυμίζει ήδη την ελληνική ιστορία!!! Αναρωτιέμαι τι σε περιμένει μετά αλλά είμαι σίγουρος ότι κι αν είναι αυτό θα περάσεις φίνα…
[το κείμενο γράφτηκε το αεροπλάνο καθοδόν για Λονδίνο μια μέρα πριν πάω γήπεδο να δω το γάβρο απέναντι στην Arsenal - Ουδείς τέλειος!!!]
