Οι μισοί τουλάχιστον χρειαζόμαστε εντατική ψυχοθεραπεία

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

για όσους δε γνωρίζετε η επαγγελματική μου ιδιότητα είναι Σύμβουλος Σταδιοδρομίας και ένα κομμάτι της δουλειάς αφορά τη συμβουλευτική σε προκηρύξεις για εύρεση εργασίας στο δημόσιο.

Σήμερα το μεσημέρι έληγε η προθεσμία υποβολής αιτήσεων για το επικουρικό προσωπικό για τα νοσοκομεία και μετά από 2 εβδομάδες έντονης προσπάθειας ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι αιτήσεις των πελατών που είχαμε αναλάβει ως Κέντρο Ακαδημαϊκής και Επαγγελματικής Σταδιοδρομίας. Αυτή η δουλειά χρειάζεται μεγάλη προσοχή διότι διακυβεύεται η επαγγελματική αποκατάσταση και η καλή συνεργασία και εμπιστοσύνη συνήθως οδηγεί σε καλά αποτελέσματα.

Τις περισσότερες φορές μου τηλεφωνούν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή για να αναλάβω την αίτησή τους και τις λίγες φορές που συμφώνησα οδηγήθηκα σε έναν κυκεώνα άγχους και πίεσης οπότε αποφάσισα να θέσω τα όρια και να μην αναλαμβάνω κάποιον πελάτη που το θυμήθηκε τελευταία στιγμή. Η εμπειρία έχει δείξει ότι αυτοί που σε παίρνουν τηλέφωνο τελευταία στιγμή δεν είναι πολύ σοβαροί ή αν ακόμα και αν δεν τίθεται θέμα σοβαρότητας πάντα κάποιο έγγραφο λείπει και καταλήγουμε να τρέχουμε σα το Βέγγο.

Η στιχομυθία που ήδη διαβάσετε έλαβε χώρα αργά χθες βράδυ στην επαγγελματική μου Σελίδα στο Facebook και είχε την κλιμάκωση που βλέπετε...

Γράφω ευγενικά και με σοβαρότητα όπως θα έκανε ένας επαγγελματίας που σέβεται τον εαυτό του. Η συγκεκριμένη ενώ δέχεται αυτά που γράφω και καληνυχτίζει φαίνεται να στέλνει το μήνυμά μου σε κάποιον γνωστό της και το συνοδεύει με μια βρισιά. Μένω λίγο... παγωτό στην αρχή και της απαντώ. Περνάει κάποια ώρα και μετά λαμβάνω το τελευταίο μήνυμα στο οποίο επιλέγω να μην απαντήσω.

Αν ήταν αληθινή η φωτογραφία στο προφίλ της φαινόταν νέος άνθρωπος..

Μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματά σας.

Εγώ θα πω τα εξής. Σε μια κοινωνία άναρχη πια εργασιακά (και όχι μόνο) η βία λεκτική και μη παραμονεύει από τον καθένα που δεν έχει καν συναίσθηση των πράξεών του αλλά του φταίνε μόνιμα οι άλλοι.Πολλά κακά δεν οφείλονται σε μας. Είναι αλήθεια. Όμως όταν αυτά που περνάνε από το χέρι μας επιλέγουμε να τα κάνουμε με τρόπο μακιαβελικό χωρίς να μας νοιάζουν οι άλλοι τότε είμαστε σίγουροι συνένοχοι.

Δεν έχω πρόβλημα να με βρίσει κάποιος ως αντίδραση σε κάτι που πω ή κάνω. Έχω βρίσει και εγώ κόσμο. Όταν όμως νέοι άνθρωποι που ψάχνουν για δουλειά λειτουργούν σαν άγρια ζώα, σε κάνει λίγο απαισιόδοξο. Βλέποντας την κλιμάκωση του διαλόγου σίγουρα η ψυχοθεραπεία είναι μια πρώτη προσέγγιση. Κάποιοι άνθρωποι πρέπει πρώτα να τα βρουν με τον εαυτό τους πριν τολμήσουν να πλησιάσουν άλλους ανθρώπους.

Όπως έλεγε και ένας φίλος μετά τις 10 το βράδυ μην απαντάς σε κανέναν ούτε στο τηλέφωνο ούτε πουθενά...

Γιατί κριτική δε σημαίνει καταστροφή

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

είμαι τυχερός γιατί έχω αρκετούς καλούς φίλους τους οποίους και συμβουλεύομαι κατά καιρούς καθώς μπορεί να βλέπουν τα πράγματα από μια άλλη οπτική. Αν δεν ακούς δεν μπορείς να προοδεύσεις σαν άνθρωπος και να γίνεις καλύτερος στον τρόπο με τον οποίο λειτουργείς.

Ο φίλος μου Χ. (άσχετο το γράμμα για να μην παραπέμπει κάπου συγκεκριμένα) αφού με διαβεβαίωσε ότι διαβάζει Βόρειο Σέλας μου μετέφερε μια εικόνα ότι άνθρωποι που με γνωρίζουν με έχουν συνηθίσει πιο θετικό και δημιουργικό και το blog βγάζει αρκετό αρνητισμό.

Επειδή σέβομαι πολύ τον Χ. το σκέφτηκα αρκετά αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είναι κάτι που σκέφτομαι πρώτη φορά καθώς αυτά που γράφω δεν τα γράφω συνήθως εν θερμώ και τα διαβάζω 2-3 φορές πριν τα δημοσιεύσω. Οπότε τον αρνητισμό που δημιουργεί η κριτική σε πρόσωπα μπορώ να τον καταλάβω ως αίσθηση.

Αν ήταν ακριβώς έτσι θα το είχα γυρίσει. Δεν με εμπνέει ο αρνητισμός και δεν είναι ότι ψάχνω στους άλλους κάτι αρνητικό για να τους προσάψω. Δυστυχώς αν ασχολήθηκα με συγκεκριμένα πρόσωπα και τους άσκησα δριμεία κριτική δεν είχε ποτέ να κάνει με τους ανθρώπους παρά για τους θεσμικούς ρόλους που αντιπροσωπεύουν και τις επιλογές τους στη χάραξη πολιτικής στα δρώμενα του δήμου Ήλιδας. Και η ανάγκη να το κάνω επώνυμα ήταν για μένα μονόδρομος κυρίως διότι δεν υπάρχει κανείς άλλος που να το κάνει (που να είναι κάτοικος του δήμου). Αν λειτουργούσαν τα θεσμικά όργανα που ελέγχουν την εκάστοτε διοίκηση, αν υπήρχαν σοβαρά ΜΜΕ που προσέγγιζαν την πραγματικότητα αντικειμενικά και ουδέτερα με κίνητρο το κοινό καλό, αυτά που γράφω στο Βόρειο Σέλας θα ήταν περιττά ίσως και γραφικά καθώς θα τα είχαν πει άλλοι.

Υπάρχει και κάτι άλλο. Στα περισσότερα κείμενα εκτός από σκληρή κριτική υπάρχουν πολύ σοβαρές προτάσεις που προκύπτουν από μακρόχρονη επαγγελματική και κοινωνική εμπειρία. Βλέπετε να ακούει κανείς; Βλέπετε να συγκινείται κανείς;

Εκτός αν τελικά η δημοτική αρχή διαβάζει φανατικά Βόρειο Σέλας και σε όσους ασκήθηκε σκληρή κριτική φρόντισε να τους απομακρύνει. Μαύρο χιούμορ για όποιον δεν το κατάλαβε.

Θα κλείσω με μια προσωπική ιστορία που εξηγεί ότι βρίσκομαι ακριβώς εκεί που θέλω και το έχω επιλέξει, διότι απλά είναι μια φυσιολογική εξέλιξη.

Στο διάστημα 2010-2020 διοργάνωσα 8 Φεστιβάλ Μουσικής (Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής). Δεν θα σας πω ούτε για τις 100άδες μουσικούς που συμμετείχαν ούτε τις 1000άδες θεατών που παρακολούθησαν εκδηλώσεις υψηλής ποιότητας χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουν εισιτήριο. Δεν θα σας πω για τον προσωπικό κόπο και την αγωνία.

Θα σας πω μόνο ότι για 500 ευρώ χορηγία από το δήμο (άλλες φορές λίγο παραπάνω το ποσό) κάθε χρόνο έπρεπε να "παρακαλάς" για να λάβεις ένα ποσό που ήταν απλά μια μικρή βοήθεια και τίποτα παραπάνω (ενώ 2 φορές το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε μόνο με τη συνδρομή ιδιωτών χορηγών). Και να παρακολουθείς κομήτες δημοτικούς συμβούλους να έχουν το θράσος να μην το ψηφίζουν στα δημοτικά συμβούλια ως θέμα (και ήταν δυστυχώς από τους μικρούς που ήθελαν να είναι διαφορετικοί) και να αφήνουν και διάφορες υπόνοιες. Και φυσικά η πλειονότητα των δημοτικών συμβούλων να μην έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους για να δουν από κοντά ένα πολιτιστικό γεγονός που είχε τη δική του διαδρομή στην πόλη.

Αυτή τη μεταχείριση (υπάρχουν και άλλα σημαντικά γεγονότα που δεν έτυχαν στήριξης και αναγνώρισης αλλά ας μιλήσουν οι ίδιοι) δεν είναι κάτι που ένας σοβαρός άνθρωπος μπορεί να την αντέξει για πολύ. Την άντεξα ως "θετικός" άνθρωπος που ήθελε να κάνει κάτι θετικό για το κοινό καλό και μια μέρα απλά ξύπνησα και είπα ότι δε θέλω άλλο.

Σε ένα περιβάλλον που η διαβούλευση και η δημοκρατία είναι άγνωστες λέξεις δε θα μιλήσω καν για αριστεία και καλές πρακτικές. Υπάρχουν απλά κάποιοι "τρελοί" που θέλουν να αφιερώνουν το χρόνο τους σε δράσεις που αφορούν πολλούς και με τα χρόνια έχουν πια μεγάλη εμπειρία. Και είναι αρκετοί σε κάθε πόλη. Οι δημοτικές αρχές δεν εκλέγονται εν λευκώ για να ανακαλύπτουν τον τροχό και να σπαταλάνε 4 χρόνια κάνοντας τρύπες στο νερό. Οφείλουν να εντοπίζουν αυτά τα ενεργά κύτταρα της κοινωνίας και να είναι οι βασικοί συνομιλητές τους. Να αναγνωρίζουν την προσφορά τους και να αξιοποιούν την εμπειρία τους για να καταφέρουμε να πηγαίνουμε μπροστά. 

Δε θέλω να νοσταλγώ αυτά που έχουν περάσει. Δε μου λέει τίποτα. Όπως λέει και ο καλός φίλος Γιάννης Μπ. είναι ωραίο ότι ζεις να το ζεις στο 100% ώστε μετά να μη νιώθεις νοσταλγία και να βλέπεις μπροστά.

ΥΓ: το σκίτσο δεν έχει και πολύ σχέση με τη δημοσίευση. Επειδή όμως είναι πρόσφατη ανακάλυψη στην Ηλεία ήθελα να το μοιραστώ καθώς μου άρεσε η αισθητική, το χιούμορ και η "αιχμηρή" πένα. Περισσότερα εδώ.

Όταν η Μαρία μιλάει για την Ελένη...

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

πρόσφατα άκουσα μια έκφραση η οποία φέρεται να έχει αγγλική προέλευση (αν και δεν κατάφερα να την εντοπίσω): "Όταν μιλάει η Μαρία για την Ελένη μαθαίνεις περισσότερα πράγματα για τη Μαρία παρά για την Ελένη".

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο δήμο Ήλιδας είναι πολύ λυπηρή. Μια δημοτική αρχή που όσο προχωράει ο καιρός συρρικνώνεται αναφορικά με τα πρόσωπα τα οποία συμμετέχουν στη διοίκηση του δήμου καθώς πολλά πρόσωπα έχουν παραιτηθεί επικαλούμενα ως επί το πλείστον "προσωπικούς λόγους" (διαβάστε εδώ προηγούμενη σχετική δημοσίευση).

Δεν θα μιλήσω ούτε για το δήμαρχο ούτε για τις πρόσφατες ανακοινώσεις που έχουν "πλημμυρίσει" τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο από διάφορα πρόσωπα που συμμετέχουν στην παράταξη της δημοτικής αρχής και άλλους.

Αυτοί που παραιτήθηκαν μιλούν για το δήμαρχο. Αυτοί που παρεξηγήθηκαν γιατί άλλαξε το οικονομικό καθεστώς της αιρετής θέσης τους μιλούν για το δήμαρχο. Αυτοί που βρίσκονται στην αντιπολίτευση μιλούν για το δήμαρχο. Τοπικά ΜΜΕ που άλλαξαν ρότα και από φανατικοί υποστηρικτές του, μιλούν τώρα εναντίον του (να τα λέμε και αυτά). Δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης της δημοτικής αρχής που ονειρεύονται από τώρα μεγαλεία (σε κλειστές παρέες/κλίκες) μιλούν για το δήμαρχο. Άλλοι που επίσης ονειρεύονται μεγαλεία και ήδη ξοδεύουν χρήμα μιλούν για το δήμαρχο.

Για να σας προλάβω, η κριτική μου απέναντί στη δημοτική αρχή και το δήμαρχο έχει ασκηθεί με ένταση από αυτό το βήμα και όποιος αναρωτιέται μπορεί απλά να ξοδέψει λίγο χρόνο και να διαβάσει.

Το ενδιαφέρον για μένα αυτή τη στιγμή είναι αυτό που μαθαίνουμε για τη Μαρία και όχι για την Ελένη. Εγώ αυτό που μαθαίνω πάντως είναι ότι απλά επιβεβαιώνεται αυτό που έχω πει και παλιότερα. Όσοι ασχολούνται ή θέλουν να ασχοληθούν με το δήμο δεν θα το κάνουν για να υπηρετήσουν το κοινό καλό. Έχουν άλλα πιο προσωπικά και φαύλα κίνητρα με όρους ηθικής και δεν αγχώνονται καν με την ευθύνη του ρόλου που ονειρεύονται να υπηρετήσουν.

Όλοι αυτοί που 2,5 και παραπάνω χρόνια πριν τις επόμενες εκλογές δεν είχαν το θάρρος από τη θέση τους να αγωνιστούν για το κοινό καλό και με περίσσεια δειλία κρύφτηκαν, θα έχουν το θράσος στο κοντινό μέλλον να ζητήσουν την ψήφο σας. Ένα μπορώ να υποσχεθώ. Όλοι αυτοί, ένας προς έναν από αυτό το βήμα θα "υποφέρουν" από την κριτική που θα τους ασκηθεί ονομαστικά και θα είμαι μάχιμα μαζί με τους θαρραλέους που ασχολούνται με τα κοινά για το καλό του τόπου.

Διότι μπορεί όλοι εσείς να σχολιάζετε και να κράζετε με άνεση το Μητσοτάκη, τον Τσίπρα ή τη Σαλαγκούδη επώνυμα στα social media αλλά δυστυχώς απέχετε από μια γόνιμη ονομαστική και επώνυμη κριτική για αυτά που βλέπετε μπροστά σας στο δήμο σας κάθε μέρα και υποβαθμίζουν τη ζωή σας και την προσωπικότητά σας.

Και επειδή και εγώ έχω μιλήσει για την Ελένη συχνά πυκνά είμαι ανοικτός στην κριτική. Άλλωστε το βήμα που δημοσιεύω είναι προσβάσιμο σε όλους και κάθε σχόλιο είναι δεκτό αρκεί να έχει τις απαραίτητες δόσεις πολιτικής, πολιτισμού και ειλικρίνειας και αν είμαι και τυχερός ακόμα και χιούμορ.

ΥΓ: αυτός που χάνει σε εκλογές, αυτός που παραιτείται και αυτός που υπηρέτησε κάποια στιγμή σε μια δημοτική αρχή δεν νοιώθει την ανάγκη κάποια στιγμή να κάνει έναν απολογισμό και να παραδεχτεί τα λάθη του; Ρητορικό το ερώτημα.

ΥΓ2: και άλλη μια φράση που άκουσα πρόσφατα και πραγματικά αντιπροσωπεύει αυτό το βήμα: είμαι υπεύθυνος για αυτά που γράφω και όχι αυτά τα οποία καταλαβαίνει όποιος με "διαβάζει".

Το πραγματικό Βόρειο Σέλας

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

την Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2021 πραγματοποιήθηκε από το Delta College Planetarium ζωντανή μετάδοση του φωτεινού ουράνιου φαινόμενο που παρατηρείται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και είναι ορατό κυρίως στους πόλους "Βόρειο Σέλας" (Aurora Borealis).

"Join us here live for a visual presentation about the Aurora Borealis! Mike Murray, Astronomer and Planetarium Manager, will explore what causes the phenomenon and how to observe them. This event is hosted *only* on the Delta College Planetarium FB page. "

Δείτε το βίντεο και ταξιδέψτε ως εκεί (από το 10:55 και μετά) και ακούστε πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το φαινόμενο.

Τι σημαίνει μια παραίτηση;

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

δεν παίρνω καμία ιδιαίτερη χαρά από το γεγονός, έστω και αν έχω ασκήσει κριτική σε συγκεκριμένα πρόσωπα που ανέλαβαν συγκεκριμένες θέσεις ευθύνης στη διοίκηση του δήμου. Η κριτική δεν είναι επίδειξη κακεντρέχειας διότι αν πράγματι αυτό που σε ενδιαφέρει είναι το κοινό καλό θα ήθελες περισσότερο από κάθε τι άλλο οι άνθρωποι που οδηγούν το τιμόνι του δήμου να επιτυγχάνουν.

Μπορεί να διαφωνούμε τόσο στον τρόπο που συγκεκριμένα πρόσωπα βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης όσο για τον τρόπο που λειτουργούν ασκώντας το ρόλο τους. Και η κριτική, όταν αποσκοπεί στο κοινό καλό, μπορεί να παίζει πάντα έναν γόνιμο ρόλο στον "έλεγχο" της εκάστοτε διοίκησης μόνο και μόνο για να την κάνει καλύτερη.

Δυστυχώς διακρίνω γύρω μου μια τεράστια παρακμή που ξεπερνά τα σημάδια της πανδημίας και αναδεικνύει ολοένα και περισσότερο την κατάπτωση των θεσμών. Η παραίτηση σίγουρα είναι μια σημαντική κίνηση αλλά από μόνη της δεν μπορεί να λειτουργήσει στη βελτίωση των λόγων που την προκάλεσαν. Ειδικά όταν παραιτούνται νέα πρόσωπα στη διοίκηση και στις ανοικτές επιστολές τους κάνουν λόγο για προσωπικούς λόγους, λόγους αρχών και διαφωνιών.

Είχα κάνει λόγο σε προηγούμενη δημοσίευση σε αυτό το βήμα για τη βαριά ευθύνη των δημοτικών συμβούλων (διαβάστε εδώ). Και συνεχίζοντας, είναι απαραίτητο μετά από τόσες παραιτήσεις στελεχών (πρωτόγνωρο για το δήμο) να γίνει κάτι γιατί πραγματικά ανησυχώ για το μέλλον του τόπου μέχρι τη λήξη της τρέχουσας θητείας της δημοτικής αρχής. Αυτοί που παραιτούνται έχουν την ευθύνη να τοποθετηθούν ανοικτά να ασκήσουν κριτική και να πιέσουν για αλλαγές. Αλλιώς η πράξη τους θα είναι απλά μια πράξη δειλίας και αποποίησης ευθυνών. Έχουν ευθύνη απέναντι σε αυτούς που τους επέλεξαν με την ψήφο τους να λογοδοτήσουν και να παλέψουν για ότι πιστεύουν ότι είναι δίκαιο και ορθό με βάση τις αρχές τους. Οι λόγοι που τους οδήγησαν στην παραίτηση θα συνεχίσουν να υπάρχουν και αύριο και δεν γίνεται κάποιος απλά να εθελοτυφλεί. Χρειάζεται δράση. Αναρωτιέμαι πως μετά από μια τέτοια κίνηση μπορεί κάποιος να είναι μέλος μιας παράταξης και να ψηφίζει στο δημοτικό συμβούλιο θέματα για τα οποία διαφωνεί.

Εκτός αν ξαφνικά δούμε κάτι που δεν έχει συμβεί την τελευταία 25ετία. Δηλαδή δημοτικούς συμβούλους που ψηφίζουν κατά συνείδηση και πιέζουν την αλλαγή στη λειτουργία των θεσμών. Σε μια τέτοια στάση προσωπικά θα είμαι πάντα σύμμαχος.

Ζούμε στην επαρχία και ακόμα μιλάμε για χαλίκι, άσφαλτο και πεζοδρόμια όταν σε αλλά σημεία της χώρας ο πήχης βρίσκεται αλλού. Είμαι σίγουρος ότι η Αμαλιάδα μέχρι τις επόμενες εκλογές θα είναι εργοτάξιο. Τι να το κάνεις αλήθεια όλο αυτό αν δεν εξυπηρετεί τίποτα και κανέναν; Αν δεν υπάρχει σχέδιο και όραμα για το μέλλον.

Αυτό που χρειάζεται ο κάθε τόπος είναι να γνωρίζει που πάει και με ποια προοπτική και στρατηγική. Και τότε μπορούμε να δουλέψουμε όλοι για να πάμε προς τα κει. Χρειάζεται διαφάνεια, αξιοκρατία, λογοδοσία, διαβούλευση και συναίνεση. Όποια δημοτική αρχή βασίζεται σε αυτές τις αρχές είναι καταδικασμένη να πετύχει κάτι πολύ απλό αλλά συνάμα και τόσο σημαντικό. Ότι από το κοινό καλό μπορούμε να κερδίσουμε όλοι και να αφήσουμε μια παρακαταθήκη για τους επόμενους.