Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει και αυτό το blog...
Κάποια προηγούμενη Παρασκευή είδα προς έκπληξή μου τοιχοκολλημένη αυτή την ανακοίνωση. Έχει ιδιαίτερη αξία να την διαβάσει κανείς προκειμένου να συνειδητοποιήσει μερικά σημαντικά πράγματα για τον τρόπο που λειτουργούν συγκεκριμένα κέντρα λήψης αποφάσεων και δη το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου μου (δήμος Ήλιδας) που δεν σταματά ποτέ να με εκπλήσσει (προφανώς όχι θετικά) και ταυτόχρονα να ενισχύει την πεποίθησή μου ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει δραματικά ανεξαρτήτως ποιος είναι ο δήμαρχος και ποια δημοτική παράταξη έχει τον πρώτο λόγο κυρίως γιατί υπάρχει τρομερό έλλειμμα σε φαντασία στην κάθε μορφή εξουσίας.
Για να γίνω πιο συγκεκριμένος αρχικά θα δανειστώ κάποια λόγια (θα το κάνω και αυτό συχνά πυκνά) που διάβασα το πρωί...
"Η φαντασία μαζί με την έμπνευση μας επιτρέπει να διεργασθούμε τα διάφορα σενάρια και να πάμε κατευθείαν σε λύσεις που η βήμα-βήμα λογική φοβάται να δει. Η φαντασία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη βαθύτερη επιθυμία μας γι΄ αυτό και τα σενάρια που προτείνει είναι ενδεδυμένα με δημιουργικά ψυχικά φορτία (που κατά τη δυσκολία υλοποίησης μας στηρίζουν). Φυσικά, τα φανταστικά σενάρια χρειάζεται να μπουν, πριν την εκτέλεσή τους, στη δοκιμασία της αντικειμενικής πραγματικότητας. Αυτή η φαντασία, λοιπόν, η φαντασία της έμπνευσης και όχι της αυθυποβολής ότι όλα βαίνουν καλώς, μπορεί να είναι αυτό που η χώρα χρειάζεται." (Πηγή: Protagon.gr)
Καταρχήν δεν ξέρω τίνος ιδέα ήταν να κλείσουν οι υπηρεσίες του δήμου και μάλιστα αυτές που αφορούν τις συναλλαγές με το κοινό. Δεν ξέρω ποιοι ψήφισαν υπέρ ή κατά ή αν ήταν ομόφωνη η απόφαση (ακόμα χειρότερα) αλλά και ο λιγότερο λογικός άνθρωπος στον κόσμο θα πει μα τι σχέση μπορεί να έχει το κλείσιμο των υπηρεσιών του δήμου με το θέμα κατασκευής του νέου δρόμου Πατρών-Πύργου. Και εγώ θέλω να γίνει ο δρόμος και μάλιστα κάποια στιγμή είχα μετρήσει περίπου 130 εικονοστάσια από την Πάτρα μέχρι την Αμαλιάδα. Θα πει κανείς από αυτούς που το αποφάσισαν ότι είναι μια συμβολική κίνηση (θα ήταν παράφρων κάποιος να πιστεύει ότι μια τέτοια κίνηση θα ασκήσει κάποιου είδους πίεση στον σχετικό με το θέμα Υπουργό). Το Δημοτικό Συμβούλιο λοιπόν εκφράζει την αγανάκτηση των πολιτών και τονίζει ότι η καθυστέρηση υλοποίησης του δρόμου Πάτρα-Πύργος δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Και επειδή δεν μπορεί να γίνει ανεκτή και κινδυνεύει η σωματική μας ακεραιότητα κλείνουμε τις υπηρεσίες του δήμου.
Τι μου φταίει σε όλο αυτό που κατέγραψα πιο πάνω. Μου φταίνε πολλά. Αρχικά με ενοχλεί το γεγονός ότι ο πολίτης στο όνομα του οποίου κλείνουν οι υπηρεσίες θα ταλαιπωρηθεί χωρίς λόγο μια ημέρα. Με ενοχλεί που δεν θα ερωτηθεί για αυτό. Δεν θα κάνω τον κόπο να ρωτήσω αν αυτό είναι νόμιμο. Ας ερωτηθούν οι τόσοι πολλοί νομικοί που έχουν μαζευτεί σε αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο να μας πουν. Αλλά μπορώ να το ξεπεράσω αυτό, αν το ηθικό πρόταγμα έχει τέτοιο μέγεθος ώστε να προσπεράσουμε τις τεχνικές λεπτομέρειες περί νομιμότητας. Έχει όμως αυτό το μέγεθος;
Θα κλείσω με κάποιες προτάσεις. Πολιτικά μιλάμε. Μπορεί κάποια στιγμή να είμαι υποψήφιος. Να μην ξέρετε τις προτάσεις μου;
Προτάσεις
Ανά τακτά χρονικά διαστήματα μπορεί να πραγματοποιείται μια έρευνα σε δημοτικό επίπεδο που να αποτυπώνονται οι τάσεις σε αυτά που οι πολίτες θεωρούν προτεραιότητα και να σταματήσει πια η αντίληψη ότι η μόνη σφυγμομέτρηση είναι οι εκλογές και πρέπει να περιμένουμε τις επόμενες για να εκφραστούμε.
Ας πραγματοποιηθεί μια φορά και ένα δημοψήφισμα για ένα μεγάλο ζήτημα του δήμου (π.χ. σκουπίδια) για να δουν οι εκπρόσωποι του δήμου όποιοι και αν είναι αυτοί τι ζητάει η κοινωνία.
Αντί να γίνει το εύκολο, το ανούσιο , το "παλιοκομματικό" το χωρίς καμία φαντασία (κλείσιμο υπηρεσιών) και αυτοί που ψήφισαν να συνεχίσουν εκείνη τη μέρα κανονικά τη ζωή τους ας αποφασίσουν πρωτοβουλίες στις οποίες συμμετέχουν πρώτα οι ίδιοι, που ξεβολεύονται πρώτα οι ίδιοι για να δουν και οι συμπολίτες τους το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουν προκειμένου σύσσωμη η τοπική κοινωνία να αντιδράσει (θυμηθείτε σε κάθε μεγάλο θέμα π.χ. κλείσιμο Νοσοκομείου, κλείσιμο ΤΕΙ ποιος αντιδρά και πως). Θα μου πεις τι θα μπορούσαν να κάνουν; Μου έρχονται 1-2 ιδέες που θα μπορούσαν να "παίξουν" ακόμα και πρώτο θέμα στα αθηναϊκά δελτία ειδήσεων. Κλείστε την εθνική οδό για ένα 24ωρο και στήστε σκηνές πάνω στο δρόμο και κοιμηθείτε εκεί (τις άλλες ιδέες δεν θα τις πω γιατί είναι αρχή ακόμα και δεν έχω ζεσταθεί καλά).
Χτίστε ένα πλαίσιο στρατηγικής συνεργασίας με τους άλλους δήμους. Αν έκλειναν οι υπηρεσίες όλων των δήμων της Ηλείας ταυτόχρονα (πάλι θα διαφωνούσα αλλά κάτι διαφορετικό θα φαινόταν από μια τέτοια ενέργεια) ίσως η κίνηση να ήταν πραγματικά συμβολική. Αξιοποιήστε την ΠΕΔ Ηλείας (Περιφερειακή Ένωση Δήμων) ως θεσμικό όργανο για να προγραμματίζετε συγχρονισμένες κινητοποιήσεις ως Νομός. Αλλά όσα και να φαίνεται ότι ενώνουν τους δήμους της Ηλείας άλλα τόσα τους χωρίζουν γι αυτό και δεν έχει υπάρξει ενιαίο μέτωπο ποτέ. Γιατί δεν γίνονται ανοικτές συζητήσεις και διαβουλεύσεις για να καταστρωθεί ένα σχέδιο (μόνο τυχαίο δεν είναι ότι αυτός ο νομός είναι τελευταίος σε όλα, οι ευθύνες είναι διαχρονικά πολιτικές) σε επίπεδο Νομού ώστε να καταστρωθεί ένα κοινό σχέδιο. Μέχρι στιγμής ο καθένας για την πάρτη του. Και το αποτέλεσμα το βλέπουμε καθημερινά.
Υπάρχει μια κυβέρνηση που έχει στην Ηλεία τους τοπικούς εκπροσώπους της. Η συνεργασία μαζί τους είναι μονόδρομος. Όποτε κάτι στραβώνει κηρύσσουμε ανεπιθύμητους τους βουλευτές της κυβέρνησης (θυμηθείτε πόσες φορές το έχετε ακούσει από δημάρχους της περιοχής). Ας σταματήσουμε τους εντυπωσιασμούς και ας δούμε ένα πραγματικό σχέδιο στρατηγικής και ανάπτυξης.
Περισσότερη έμπνευση και φαντασία στην όποια μορφή εξουσίας τοπική ή κεντρική (οξύμωρο σχήμα ειδικά αν δεις το ποιοι μας εκπροσωπούν (αυτό είναι θέμα για επόμενο κείμενο) είναι σαν να ζητάς από τον Στίβι Γουόντερ να οδηγήσει).
Σας αφήνω για σήμερα με ένα τραγουδάκι του Παύλου που μιλάει για τη φαντασία στην εξουσία...
Αγαπητέ Σπύρο, σε βρίσκω άδικο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιστεύω απόλυτα πως τα πρόσωπα κάνουν τη διαφορά. Στην κεντρική εξουσία, στην αυτοδιοίκηση, στις δημόσιες υπηρεσίες, στο δημόσιο λόγο.
Όσο για τη «φαντασία στην εξουσία», δεν ξέρω αν είναι αυτό που λείπει. Θεωρώ άλλα προσόντα της «εξουσίας» σημαντικότερα: την καθαρή αντίληψη της πραγματικότητας, τη ρήξη με τις παλαιοκομματικές συμβάσεις, την αποτελεσματικότητα, την ανιδιοτέλεια. Και βέβαια, το να δίνει χώρο και βήμα σ’ όσους διαθέτουν φαντασία.
Η ανεκδιήγητη θυροκολλημένη ανακοίνωση (από την έμπνευση ως το περιεχόμενο, τη λεκτική διατύπωση και την … ανάρτηση) είναι η πιο ξεκάθαρη απόδειξη του πόσο λείπουν σήμερα ΟΛΑ αυτά.
Πόσω μάλλον ένα «πραγματικό σχέδιο στρατηγικής και ανάπτυξης».
Τέτοιο σχέδιο γνωρίζεις ότι υπήρχε, υπάρχει και ασφαλώς απαιτεί συμμαχίες και διάλογο με όλο το νομό. Οι πολύ σημαντικές πρωτοβουλίες στη διαχείριση απορριμμάτων, την ύδρευση της βόρειας Ηλείας, την ίδρυση του Τ.Ε.Ι., που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια (και κόλλησαν ασυγχώρητα) είναι σοβαρά δείγματα, που προχώρησαν με δυσκολίες και αντισυμβατικές πρακτικές.
Όταν αύριο ανοίξει η ωραία κι ενδιαφέρουσα έκθεση στην οποία συμμετέχεις, ρίξε μια ματιά και πες μου αν έλειπε η φαντασία, η αποτελεσματικότητα, το πάθος και η αγάπη για τον τόπο, απ’ τους ανθρώπους που ονειρεύτηκαν, διεκδίκησαν, δούλεψαν και κατάφεραν να μεταμορφώσουν ένα κτίριο φυλακών σε ένα χώρο ανοιχτό, όπου μπορούν να εκφράζονται όσοι διαθέτουν φαντασία.
Αγαπητή Σοφία συγνώμη για την καθυστέρηση της δημοσίευσης του σχολίου (περίμενα ότι το "σύστημα" θα με ειδοποιούσε).
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι σε γενικές γραμμές δε λέμε κάτι διαφορετικό. Ίσως να είναι διαφορετική η αφετηρία μέσα από την οποία προσεγγίζουμε τα πράγματα αλλά σίγουρα θα συμφωνήσω στις συμμαχίες και στο διάλογο σε επίπεδο νομού μπας και κάποια στιγμή αφού σοβαρευτούμε πρώτα εμείς μας πάρουν και οι άλλοι στα σοβαρά ως νομό.
Στο κομμάτι που αναφέρεσαι στα πρόσωπα δεν θα με βρεις σύμφωνο. Θα έπρεπε οι θεσμοί να λειτουργούν ανεξάρτητα από τα πρόσωπα ώστε να υπάρχει συνέχεια στη δημόσια διοίκηση και τα πρόσωπα να κάνουν απλά τη διαφορά. Η επιτυχία της λειτουργίας μια διοίκησης είναι να κληροδοτεί ένα "σύστημα" που δουλεύει και συνεχίζει και την επόμενη μέρα ανεξάρτητα από την "κεφαλή".
Τέλος (αν και δεν κλείνουν έτσι απλά τόσο μεγάλα ζητήματα) σε ότι αφορά το οποιοδήποτε όραμα (εννοείται ότι ένας χώρος που αλλάζει χρήση και μετατρέπεται να έναν ανοικτό χώρο μπορεί να αποτελέσει ένα όραμα για μια πόλη) πρέπει να συνοδεύεται από διάλογο και συναίνεση προκειμένου να βρει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας ως σύμμαχο και όχι ως αντίπαλο.
Στο επόμενο διάστημα θα διατυπώσω το δικό μου όραμα για την πόλη/δήμο μέσα από την εμπειρία που προέκυψε την τελευταία 10ετία μέσα από συλλογικότητες που έδρασαν εθελοντικά και με ανιδιοτέλεια με κύριο στόχο την ενεργοποίηση των πολιτών και τη βελτίωση της ζωής και της ποιότητας της καθημερινότητάς μας (χωρίς απαραίτητα να είμαι υποψήφιος!). Αυτό αφορά βέβαια τους λίγους που διαβάζουν αυτά που γράφω και δεν αρκούνται στις φανφάρες των μαϊντανών των Κοινωνικών Δικτύων που πληθαίνουν καθημερινά και έχουν απήχηση στους συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν τα κοινά ως ένα μεγάλο χαβαλέ και όχι σαν μια σημαντική πράξη που θα αλλάξει τη ζωή τους!