για το Ντίνο...

Μου πήρε καιρό για να επανέλθω. Έτσι είναι αυτά. Ένα Blog είπαμε να φτιάξουμε όχι καθημερινή εφημερίδα. Όποτε το νοιώσεις γράφεις. Ακόμα και αν δεν τα καταφέρεις να γράψεις πολλές φορές σκέφτεσαι τόσα πολλά που είναι σαν να έγραψες. 

Μιλάω με φίλους που κινούνται στην αγορά πιο πολύ από μένα. Ακόμα και αν δε συμμετέχω τόσο ενεργά στα κοινά όπως παλιότερα απάντα έχω γνώση του τι συμβαίνει στην πόλη που ζω (Αμαλιάδα).

Έτσι ήρθε στα αυτιά μου αυτό που συνέβη στο κλειστό γυμναστήριο Αμαλιάδας (και όχι Ήλιδας, σε αυτό θα επανέλθω με άλλο δημοσίευμα στο Βόρειο Σέλας) πριν κάποιο διάστημα και με παρακίνησε να γράψω κάτι γιατί το χρωστούσα. Να με συγχωρέσουν οι φίλοι που τους είχα υποσχεθεί ότι θα επιστρέψω πολύ επιθετικά.

Και πριν το ξεκινήσω να αφήσω μια σκέψη. Πολύ θα γούσταρα κάποια στιγμή κάποιος που ξέρει πολλά και έχει και το ανάλογο ύφος να βγει και να τα πει ανοιχτά και ξάστερα σε μια γλώσσα που να καταλαβαίνει ο κόσμος. Βέβαια να έχει ως άτομο αξιοπιστία ώστε να γίνει πιστευτός και ανιδιοτέλεια ώστε να μην τα αποδώσουν σε ένα σκοτεινό κίνητρο (αν και θα το βρουν αυτοί που δεν έχουν άλλη δουλειά να κάνουν και ασχολούνται μόνιμα με τους άλλους). Να αποκτήσουμε ένα IliaLeaks ρε παιδί μου μπας και δούμε το φως μας. Μπας και ξεγυμνωθούν αυτοί που μας διοικούν και πάνε να βοσκήσουν πρόβατα (όχι ότι είναι εύκολο και αυτό αλλά λέμε τώρα) και να βρεθεί κάνας αξιος να βγάλει την Ηλεία από το βούρκο και την αφάνεια. Όλη την Ηλεία χωρίς εξαίρεση (και εσείς που μιλάτε για το brand name Ολυμπία μάθετε πρώτα my name is και μετά πιάστε στο στόμα σας και τίποτα πιο δύσκολο – θα επανέλθω στο θέμα branding προσεχώς).

Άλλο είναι το θέμα μου σήμερα (με αφορμή το αφιέρωμα στην εφημερίδα ΦΩΣ). Απλά μέσα στο μυαλό μου συμβαίνουν διάφορα και προσπαθώ να βάλω μια στοιχειώδη τάξη στο εν εντροπία σύστημα νόησής μου. Το θέμα μου είναι ο Κόροιβος (δεν είναι αυτό το θέμα μου αλλά θα γράψω και για αυτό) και πιο συγκεκριμένα ένας πρώην προπονητής του ο Ντίνος Καλαμπάκος που τώρα διαπρέπει στο Μεσολόγγι αφού η νυν ομαδα του υπό την καθοδήγησή του είναι έτοιμη να διαβεί τα σαλόνια της Basket League (Α1 για τους παλιότερους). Έμαθα ότι φιλοξενήθηκε ο Χαρίλαος Τρικούπης από τον Κόροιβο και νίκησε σχετικά εύκολα (shorturl.at/hvS46). Μερίδα των οπαδών (πόσοι ποιοι κτλ δεν ξέρω, θα πω του Πάνου να βάλει το κλειστό κύκλωμα να τους μετρήσουμε) επιτέθηκε φραστικά στο Ντίνο Καλαμπάκο (διαβάζοντας το άρθρο του ilialive και στο Γιάννη Σαχπατζίδη) που μαζί του ζήσαμε (όσοι πήγαν γήπεδο την τελευταία 2ετία της Α1-δεν είμαι μπασκετικός αλλά βρέθηκα εκεί επαγγελματικά) πολλές δυνατές στιγμές και καλές και άσχημες. Μένει σε πολλούς εκείνη η τελευταία στιγμή της ήττας από τα Τρίκαλα αλλά τι να κάνουμε έτσι είναι η ζωή πόσο μάλλον ένα παιχνίδι. Βρήκαν τότε πολλοί την αφορμή που μάλλον περίμεναν καιρό για να αρχίσουν οι θεωρίες συνομωσίας για το Ντίνο, τους παίχτες, τη διοίκηση και όποιον πάρει ο Χάρος.

Και τι έγινε ρε μάγκες της εξέδρας; Και τι έγινε; Έτσι απλά. Στο δικό σας το μυαλό που υπάρχουν όλες οι απαντήσεις για όλα, κάτι παίχτηκε… Λες και έπαιζε ο Ολυμιακός και έχασε στην έδρα του από τον Απόλλωνα Πατρών (τυχαίο το παράδειγμα). Και από 4 όμορφα χρόνια χρόνια διαρκούς υπέρβασης θέλετε να κρατήσετε την τελευταία στιγμή. Είπα ο Κόροιβος είναι άλλο κεφάλαιο που θα το θίξω κάποια άλλη στιγμή.

Ο Ντίνος όπως τον γνώρισα εγώ είναι ένας ωραίος τύπος, με ένα πλατύ χαμόγελο που μιλάει και θες να τον ακούς γιατί δεν διαβάζει από εγχειρίδιο. Είναι της πιάτσας παιδί. Μου είχε πει κάποια στιγμή πολύ αργότερα αυτό που ο πιο λογικός άνθρωπος σκεφτόταν και θα έλεγε στην παρέα του (το ίδιο έλεγα κι εγώ). Κάποια στιγμή ο Κόροιβος θα έπεφτε. Και συμφωνώ. Δεν μπορείς να κάνεις διαρκώς υπέρβαση και να ξεπερνάς τις δυνάμεις σου. Αυτό το παλικάρι που ήρθε στην Αμαλιάδα να μας κάνει λίγο μάγκες, με τον τρόπο του, με τις ατάκες του και κυρίως με το κοουτσάρισμά του που έφαγε τον Προμηθέα την προτελευταία χρονιά παραμονής του (αν έπεφτε ο Κοροιβος τότε δεν θα άνοιγε μύτη) δεν είχαμε την αξιοπρέπεια να τον υποδεχτούμε όπως του άξιζε. Όχι σαν ήρωα (δεν υπάρχουν τέτοιοι) αλλά σαν έναν παλιό φίλο. 

Αγαπητοί φίλοι και μη, το έχω ξαναπεί και θα το πω πολλές φορές ακόμα. Δεν είναι τυχαίο ότι η Ηλεία βρίσκεται στον πάτο και βουλιάζει όλο και πιο πολύ στην αφάνεια. Και όσοι ευλογάτε τα γένια σας και στουθοκαμηλίζετε διαρκώς και λέτε ότι είμαστε 30 χλμ από την Αρχαία Ολυμπία μπας και καταλάβει κάποιος σε ποια γωνιά του χάρτη βρισκόμαστε κι εμείς (εκτός αν σημείο αναφοράς έχετε την Κουρούτα, τη "Μύκονο της Πελοποννήσου - θα τα πούμε και για την Κουρούτα προσεχώς).

Θυμάμαι λοιπόν, ειδικά τη 2η χρονιά του Ντίνου στην ομάδα τις συναντήσεις μας στα αποδυτήρια (όχι των ομάδων, αυτά που βρίσκονταν απέναντι στο γήπεδο) που έτρεχα εγώ να ετοιμάσω τον Κοροιβάρα (τη μασκότ της ομάδας-μεγάλο προσωπικό κεφάλαιο αυτό) να βγει και πετύχαινα το Ντίνο στον καθρέφτη με το κοστούμι του να φοράει χαμογελαστός τη γραβάτα του και να μου λέει - Τι κάνετε κυριέ μου; Ίσως να ήταν η δική του προσωπική ιεροτελεστία πριν μπει στο γήπεδο αλλά τον πετύχαινα πάντα εκεί λίγο πριν πατήσει το γήπεδο και δεν το κρύβω, το χαμόγελό του πάντα μου έδινε αισιοδοξία.

Όταν πρωτοβγήκε στο γήπεδο ο Κοροιβάρας (ευτυχώς συνοδεύτηκε από νίκη η πρώτη του εμφάνιση αλλιώς ο Άρης θα τον έκανε μακαονάδα) του ζήτησα να βγάλουν μαζί μια φωτογραφία. 

Αντιμετώπιζε τους πάντες με σεβασμό και με χαμόγελο. Αυτά θα θυμάμαι από το Ντίνο στα 2 χρόνια που τον γνώρισα στην Αμαλιάδα.

Λυπάμαι για την υποδοχή αλλά η βλακεία ως γνωστόν είναι ανίκητη. Το ξέρω ότι είσαι αρκετά έξυπνος και μάγκας για να μείνεις εκεί και είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις ότι εδώ θα έχεις πάντα φίλους από αυτούς που τρως και πίνεις καλά και γελάς με την ψυχή σου…

Ξεκίνησες από τους αρχαίους (Κόροιβος), προχώρησες στους πιο σύγχρονους (Χαρίλαος Τρικούπης) και η πορεία σου θυμίζει ήδη την ελληνική ιστορία!!! Αναρωτιέμαι τι σε περιμένει μετά αλλά είμαι σίγουρος ότι κι αν είναι αυτό θα περάσεις φίνα…

[το κείμενο γράφτηκε το αεροπλάνο καθοδόν για Λονδίνο μια μέρα πριν πάω γήπεδο να δω το γάβρο απέναντι στην Arsenal - Ουδείς τέλειος!!!]

Σκασίλα μου μεγάλη και δέκα παπαγάλοι!

Δεν ξέρω αν ως παιδιά είχατε φαντασιώσεις, δηλαδή αν βλέπατε πράγματα που δεν έβλεπαν οι άλλοι ή σκεφτόσασταν πράγματα που δεν υπήρχαν για τους άλλους αλλά στο δικό σας κόσμο ήταν αληθινά και υπαρκτά.

Θυμάμαι ως παιδί, όταν ταξιδεύαμε και γράφαμε στην άσφαλτο εκατοντάδες χιλιόμετρα πολλές φορές το μοναδικό θέαμα που μπορούσες να παρατηρήσεις στη διαδρομή ήταν ατέλειωτες κολώνες της ΔΕΗ και αμέτρητα χιλιόμετρα καλωδίων που εναλλάσσονταν κατά διαστήματα και άλλαζαν φορά ανάλογα με την κατεύθυνση του δρόμου.

Πάνω στα καλώδια της ΔΕΗ πολλές φορές υπήρχαν διαφόρων λογής πουλιά που έκαναν στάση στο κοντινό ή πιο μακρινό ταξίδι τους και για ένα παιδί κάτι ζωντανό ανάμεσα στο άψυχο τοπίο που συνέθετε η άσφαλτος, οι κολώνες και τα καλώδια κέντριζε το ενδιαφέρον για αρκετή ώρα. Ειδικά αν ήταν σμήνη πουλιών που ξαφνικά ξεσηκώνονταν και με διάφορους σχηματισμούς προσέφεραν ένα πολύ όμορφο θέαμα.

Αλλά η φαντασία ενός παιδιού μπορεί να δώσει μια πιο εξωτική διάσταση στην πραγματικότητα. Χωρίς να μπορώ να αναγνωρίσω τις επιρροές μου μέχρι την ηλικία που ξεκίνησε η φοβερή μου ανακάλυψη, από κάποια στιγμή και μετά όταν έβλεπα ένα πουλί μετρίου προς μεγάλου αναστήματος σε μια απόσταση που ήταν ευδιάκριτο μόνο το περίγραμμα και όχι λεπτομέρειες στο μυαλό μου εδραιώθηκε η σιγουριά ότι πρόκειται για έναν μεγάλο παπαγάλο που το είχε σκάσει από κάπου και έτυχε μόνο εγώ να τον ανακαλύψω. Δεν αποκάλυψα ποτέ το μυστικό μου λες και αν το έλεγα κάπου θα σταματούσα να βλέπω παπαγάλους στο δρόμο (έστω και φανταστικούς). Αυτή η ανακάλυψη έκανε τα οικογενειακά ταξίδια πιο εξωτικά και κάθε φορά που ο μοναχικός παπαγάλος έκανε την εμφάνισή του εγώ είχα μια κρυφή χαρά, λες και ήταν η πρώτη φορά που έκανα την σπουδαία ανακάλυψή μου. Μετά από χρόνια σκέφτομαι ότι έκανα καλά που δεν το αποκάλυψα σε κανέναν γιατί αυτή η αίσθηση του μυστικού έμεινε ανεξίτηλη και δεν "καταστράφηκε" από κάποια κυνική ενήλικη διαπίστωση του τύπου "δεν υπάρχουν ελεύθεροι παπαγάλοι στην Ελλάδα, στη φαντασία σου είναι".

Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν αρκετές στιγμές και ως ενήλικας όπου βλέποντας το μοναχικό πουλί να κάθεται στο καλώδιο της ΔΕΗ χαμογελούσα λέγοντας από μέσα μου ότι μάλλον θα είναι ο παπαγάλος των παιδικών μου χρόνων που μου έκανε συντροφιά στα ταξίδια μας.

Μέχρι που πριν λίγες μέρες συνέβη μια μεγάλη ανατροπή που ξανάφερε την παιδική μου φαντασίωση στο προσκήνιο. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές (υπάρχουν στο τέλος του κειμένου) η Αθήνα φιλοξενεί περίπου 1500 πράσινους παπαγάλους σε πάρκα και άλση. Οι παπαγάλοι της Αθήνας είναι δραπέτες, κατεργάρηδες, με εξαιρετικές ικανότητες επιβίωσης. Λέγεται ότι ξεκίνησαν να εξαπλώνονται μετά από έναν ατυχή εκτελωνισμό στο αεροδρόμιο του Ελληνικού και από τότε έκαναν την Αθήνα και τις άλλες μεγαλουπόλεις της Ελλάδας πιο εξωτικές.

Τι να πω... Έμεινα άναυδος και μετά ξέσπασα στα γέλια. Λες; Λες να υπήρξε πράγματι ο παπαγάλος που μου έκανε συντροφιά στα παιδικά ταξίδια; Όπως και να 'χει για μένα ήρθε η δικαίωση 30 χρόνια μετά. Και αν δεν με πιστεύετε σκασίλα μου μεγάλη και 10 παπαγάλοι!

Μέρες που είναι είπα να χαλαρώσω λίγο. Καλή Χρονιά να έχουμε και το 2019 να είναι αρχή για κάτι καινούργιο για όλους μας.

Απολαύστε το βίντεο:

Πηγές: Καθημερινή, Lifo, Guardian

Αναρχικός πολυθεσίτης

Ασυνεπέστατος στο προσωπικό ραντεβού για το επόμενο κείμενο του blog (είχα πει ότι μετά το "Η πόλη σε κίνηση" θα ακολουθούσε το "Μια πόλη με ταυτότητα" - παρεπιπτόντως όποιος δεν έχει δει την έκθεση στον Πολυχώρο στην Αμαλιάδα μπορεί να το κάνει μέχρι τις 20 Δεκέμβρη) με αφορμή ένα βιβλίο που διαβάζω (Αναρχικός τραπεζίτης του Πεσόα) περιπλανιέμαι εδώ και καιρό σε διάφορες εποικοδομητικές ή αδιέξοδες σκέψεις που με οδήγησαν στα σημερινά γραφόμενα.

Προσωπική εκτίμηση είναι ότι η χώρα περνάει τη μεγαλύτερη σήψη και παρακμή σε πολιτικό επίπεδο της σύγχρονης ιστορίας της και αν ψάξει κανείς τις αιτίες όχι από την τηλεόραση και τα δελτία ειδήσεων αλλά μέσα από μια προσωπική αναζήτηση αλλά και διάλογο με φίλους και γνωστούς θα οδηγηθεί σε παρόμοια συμπεράσματα.

Τα κόμματα έχουν αποτύχει (θα ακολουθήσει ένα κομβικής σημασίας κείμενο στο blog με τίτλο "Είμαστε μια κοινωνία ΠΑΣΟΚ" - όλο εξαγγελίες κάνω, θα το κόψω στην πορεία) και παράλληλα έχουν φροντίσει να επιβαρύνουν και οικονομικά τη χώρα με την πολυσχιδή δράση τους. Αν ήταν επιχειρήσεις είναι σίγουρο ότι θα είχαν βάλει λουκέτο και κάποιοι θα είχαν λογοδοτήσει απέναντι στις δικαστικές αρχές. Όμως τα κόμματα επιζούν, μεταλλάσσονται, αλλάζουν ονόματα και πρόσωπα και προσαρμόζονται σε κάθε νέα πραγματικότητα και όσο και να μας φαίνεται περίεργο αντικατοπτρίζουν την πραγματική και όχι τη φαινομενική τρέχουσα κατάσταση της κοινωνίας μας.

Ο Έλληνας νομίζω ότι είναι μια ιδιαίτερη περίπτωση που χρήζει ανάλυσης. Προσωπική εκτίμηση και πάλι ότι όσο "αναρχικός" (την έννοια αν την ξέρεις από την τηλεόραση και μόνο θα δυσκολευτούμε να συνεννοηθούμε) είναι στην παρέα και στο καφενείο όπου δεν υπολογίζει κανέναν και "κατεβάζει" κυβερνήσεις για πλάκα άλλο τόσο οπισθοδρομικός και συντηρητικός είναι όταν υποκύπτει σε κάθε είδους εξυπηρέτηση που αφορά τον ίδιο ή την οικογένειά του και σε κάθε υποψία νέου Μεσσία που θα φέρει την αλλαγή σε κάθε εκλογική αναμέτρηση χαρίζει την ψήφο του (μου είπαν ότι γράφω πολύ μεγάλες προτάσεις που τελικά βλέπω ότι δεν μπορώ να αποφύγω - αν πάρετε μια βαθιά ανάσα όπως παίρνω εγώ όταν τις γράφω νομίζω ότι θα καταφέρετε να τις διαβάσετε). 

Σε αυτή τη λογική της αντίδρασης απέναντι στα κόμματα συνολικά συμμετέχει σε διάφορες πρωτοβουλίες π.χ. Αγανακτισμένοι (ήταν η πιο χαρακτηριστική) όπου είναι πολιτικά ή καλύτερα κομματικά "ουδέτερες" αλλά επειδή δεν έχουν τη σωστή δομή και οργάνωση (και άλλα χαρακτηριστικά που χρήζουν ανάλυσης) και αυτές με τις σειρά τους εξαφανίζονται από το προσκήνιο πολύ γρήγορα. Ειδικά στις τοπικές κοινωνίες είναι της μόδας να "κατεβαίνουν" στις εκλογές ανεξάρτητοι και κομματικά ουδέτεροι δήμαρχοι με στόχο μέσα από τον αποπροσανατολισμό της ουδετερότητας να μαζέψουν ψήφους από παντού, λες και η ιδεολογική υπόσταση του καθενός υποψηφίου δεν θα παίξει κανέναν ρόλο στην πορεία της διοίκησης αν εκλεγεί..

Διαβάζοντας το βιβλίο που προανέφερα μπαίνει κάποιος σε μια λογική για το πως μπορεί να προκύψει μια ελεύθερη κοινωνία, απαλλαγμένη από τις κατασκευασμένες από εμάς τους ίδιους κοινωνικές συμβάσεις (υποχρεώσεις, διαπλοκή, διαφθορά, συναλλαγή, κοινωνία ΠΑΣΟΚ, κλπ.) χωρίς μέσα από αυτή τη διαδικασία της εξυγίανσης οι ίδιοι οι εξυγιαντές να μην καταντήσουν οι δικτάτορες που θα την επιβάλλουν. Δύσκολες έννοιες αλλά παράλληλα πηγή προβληματισμού για το πως μπορεί να προκύψει ένας απεξαρτητοποιημένος πολίτης ο οποίος θα μπορεί να επιλέγει με γνώμονα το γενικό καλό και όχι με το στενά ιδιωτικό συμφέρον.

Προτάσεις
Αγαπητέ φίλε ή μη, δεν έχω να σου προτείνω κάτι σπουδαίο πέρα από αυτό που θεωρώ εγώ προφανές. Πες ΌΧΙ στην μικροεξυπηρέτηση του τοπικού άρχοντα που κάνει αυτό που είναι υποχρεωμένος να κάνει όταν π.χ. σου αλλάζει τη λάμπα στο δρόμο σου ή προσλαμβάνει με 8μηνο το παιδί σου που κόπιασες και ξόδεψες να μεγαλώσεις και να σπουδάσεις (τείνω να λαϊκίσω και το κόβω). Έχεις πολύ περισσότερη δύναμη από όσο νομίζεις αφού κάθε εξουσία ισχυροποιείται (και θεσμοθετείται) όσο συνεχίζεις να απαιτείς από αυτήν τα προφανή. Απλά πες περισσότερα ΟΧΙ και λιγότερα ΝΑΙ. Αυτό μπορεί να σε βάλει σε σκέψη και να δεις τα πράγματα αλλιώς. 

συμπλήρωμα #1
Αυτό που παθαίνει κάποιος όταν αποδέχεται τη μικροεξυπηρέτηση είναι ότι αφενός καθίσταται δέσμιος απέναντι σε αυτόν που του την παρέχει και αφετέρου κατά μία έννοια "δεσμεύει" την εκάστοτε διοίκηση σε αυτή τη μικροπολιτική αντί να την πιέσει να υλοποιήσει έργο που θα στοχεύει στο γενικό καλό, δηλ. στην ανάπτυξη και την προοπτική μιας ολόκληρης κοινωνίας.

συμπλήρωμα #2
Το παραπάνω κείμενο γράφτηκε έχοντας διαβάσει το μισό βιβλίο. Τώρα που το διάβασα όλο και για να υπάρχει σφαιρική αντίληψη για αυτά που πραγματεύεται αξίζει να παρατεθεί μια κριτική για αυτό:

"It is also a fascinating book to read when you think about politics and politicians. It makes you realize how a politician can convince you of something, step by step. He unfolds a reasoning in which each step holds some truth, he asks you to validate each step and one step after the other, he leads you to a path you would never have followed if you’d seen the whole journey on the map right from the start. It’s subtle and frightening and we’ve all heard politicians start with an assertion you cannot refute and then build something totally fallacious from it.

That’s what could happen to the reader here if the constant irony wasn’t a lifeline that reminds you that this reasoning is flawed.

The Anarchist Banker is also a masterful demonstration of how an idea can become the roots of a dictatorship, how radical changes in a society cannot be implemented because it’s impossible to do so everywhere at the same time and successfully. So the new system must be forcefed to the population and only an authoritative system can do it.

I really can’t tell you more about The Anarchist Banker. I highly recommend it as a masterpiece of literature but also as an educational read about all those politicians who want to attract voters through simplistic thinking."

Πηγή: Book Around the Corner

Η πόλη σε κίνηση

Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους

Ορίζοντας Γεγονότων - Εταιρεία πολιτιστικών δράσεων & συμβάντων

(2-20 Δεκεμβρίου, Πολυχώρος Πολιτισμού Δήμου Ήλιδας)

Ο πολιτιστικός οργανισμός Ορίζοντας Γεγονότων συναντά ξανά το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους, πάνω στην ίδια πρόθεση όπως πάντα: Να υπερβούμε τους εαυτούς μας, να προσφέρουμε στον τόπο -μας- νόημα όπως και το αντίστροφο. Να προσφέρουμε τόπο στο νόημα. Βλέποντας τον δημόσιο χώρο ως μια άλλου τύπου κινηματογραφική αφήγηση, καλλιτέχνες της Ηλείας -και όχι μόνο-, με την εικαστική τους ματιά, καλούνται να πλαισιώσουν και να εμψυχώσουν με δημόσια καλλιτεχνικά έργα την πόλη της Αμαλιάδας.

Η έκθεση παρουσιάζει προτάσεις που δείχνουν τη δυνητική εικόνα της πόλης μέσα από τις εικαστικές -και όχι μόνο- παρεμβάσεις. Μεγάλες τοιχογραφίες, γλυπτά, προβολές βίντεο, χρωματικές επεμβάσεις και άλλα εικαστικά μέσα με σκοπό την ανάδειξη και το ζωντάνεμα του δημόσιου χώρου. Μέσα από συμμετοχικές διαδικασίες και με σκοπό πάντα τον εικαστικό – δημοκρατικό διάλογο.

Σε “χρόνους ονείρου”. Με σκοπό να “βάλουμε την πόλη σε κίνηση”!

Συμμετέχουν: (Με προτάσεις, κείμενα και έργα τέχνης) 1ο Δημοτικό Σχολείο Αμαλιάδας, Αβραμοπούλου Ιφιγένεια, Αγγέλου Κωνσταντίνος, Αναστασάκος Μανώλης, Αξαόπουλος Κίμων, Αργυρακοπούλου Μαρία, Βαρτανιάν Ελίζα, Γαβριλιάδης Ανδρέας, Γκαρδιακός Σωτήρης, Παναγιώτης Γκρίτζος, Δημητροπούλου Μάρθα, Ευθυμίου Τζίμης, Ζαφειρόπουλος Σπύρος, Ζολώτα Μαριλένα, Καζάζης Γιώργος, Κόικας Σπύρος, Δημήτρης Κόκορης, Λαζάρου Σωτηρία, Λιλικάκης Κοσμάς, Μαραβελάκη Μαρίνα, Μαργαρώνη Λυδία, Μπαμπάσης Τάσος, Πανταζή Δέσποινα, Παπαδημητρίου Παρασκευή, Παππάς Στέργιος, Σπυρούλη Βαρβάρα, Σταγγίδης Αδριανός, Σχίζας Γιάννης, Φώτης Στάθης, Στουπάθης Κωνσταντίνος, Στυλίδης Ιορδάνης, Χανιώτη Αθηνά, Χατζηστεφάνου Άννα Μαρία, Χόρτη Καίτη, Χουρχούλης Γιώργος, Hellner Myrtia, WD (Wild Drawing).

Επιμέλεια έκθεσης: Γιώργος Χουρχούλης

Η συμμετοχή μου στην έκθεση

Active Citizen Intervention Urban Design

[Παρεμβατικός Σχεδιασμός Αστικού Τοπίου]

Ο ενεργός πολίτης/συλλογικότητα παρεμβαίνει στο σχεδιασμό της πόλης που ζει προτείνοντας ένα μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης που κάνει στη ζωή στην πόλη πιο ανθρώπινη δημιουργώντας και ενισχύοντας τους συνεκτικούς δεσμούς του κοινωνικού ιστού.

Ενάντια ή συμπληρωματικά στην αποσπασματικότητα των έργων που συντελούνται από την οποιαδήποτε αρχή, ο ενεργός πολίτης/συλλογικότητα προτείνει λύσεις που διακρίνονται για την λειτουργικότητα και χρηστικότητά τους σε καθημερινή βάση. Παράλληλα δεν υπάρχει χρονικός περιορισμός στη χρήση καθώς οι παρεμβάσεις «τοποθετούνται» στον ανοικτό και δημόσιο χώρο και λειτουργούν ως δίοδοι που ενοποιούν, συμπληρώνουν και τελικά αποδίδουν μια νέα ταυτότητα στον αστικό ιστό δίνοντας νέες ευκαιρίες για συνάντηση, δράση, ψυχαγωγία, στοχασμό και βελτίωση της ανθρώπινης και κοινωνικής ζωής.

Η ιδέα του Παρεμβατικού Σχεδιασμού Αστικού Τοπίου με τη συμμετοχή των ενεργών πολιτών μπορεί να αποτελέσει μια νέα πρόταση για το πως τα κέντρα λήψης αποφάσεων τοπικά ή κεντρικά μπορούν να λειτουργήσουν υιοθετώντας προτάσεις που συμβάλουν στην βιώσιμη ανάπτυξη και βελτίωση των συνθηκών ζωής και δεν προκύπτουν από τα συνήθη κανάλια διαμόρφωσης πολιτικών σχεδιασμού και ανάπτυξης.

CityID #1

Η ιδέα για τα Υπαίθρια Τραπέζια Επιτραπέζιας Αντισφαίρσης (Ping Pong) γεννήθηκε μετά από ένα ταξίδι μου στο Βερολίνο το 2005 όπου τέτοιες παρεμβάσεις εκεί ήταν κάτι συνηθισμένο και αποδεκτό. 

Έκτοτε η ιδέα έχει κάνει το ταξίδι της και ευελπιστώ ότι το τέλος του ταξιδιού θα είναι μια πόλη (ελπίζω η δική μας) να γεμίσει τραπέζια όπου άνθρωποι όλων των ηλικιών θα αθλούνται και θα διασκεδάζουν χωρίς χωρικό ή χρονικό περιορισμό.

CityID #2

Δίπλα στην Πλατεία Μπελογιάννη αξιοποιείται ένας τοίχος με ένα mural που απεικονίζει το διάσημο σκίτσο του Picasso για το Ν. Μπελογιάννη δημιουργώντας ένα σύγχρονο τοπόσημο με την αντικειμενική και σημειολογική υπόστασή του.

Μέσα από τη ραγδαία ανάπτυξη του αστικού ιστού που συντελείται τα τελευταία χρόνια, μια πόλη που αναζητά την ταυτότητά της αναδεικνύει και αποδέχεται με ένα σύγχρονο τρόπο τη σχέση της με την ιστορία της.

---

Λόγω της έκθεσης κάποια θέματα που είχα σκοπό να ανεβάσω θα πάρουν το χρόνο τους. Με αφορμή την έκθεση η επόμενη ανάρτηση θα έχει τίτλο "Μια πόλη με ταυτότητα"...

Η φαντασία στην εξουσία

Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει και αυτό το blog...

Κάποια προηγούμενη Παρασκευή είδα προς έκπληξή μου τοιχοκολλημένη αυτή την ανακοίνωση. Έχει ιδιαίτερη αξία να την διαβάσει κανείς προκειμένου να συνειδητοποιήσει μερικά σημαντικά πράγματα για τον τρόπο που λειτουργούν συγκεκριμένα κέντρα λήψης αποφάσεων και δη το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου μου (δήμος Ήλιδας) που δεν σταματά ποτέ να με εκπλήσσει (προφανώς όχι θετικά) και ταυτόχρονα να ενισχύει την πεποίθησή μου ότι τίποτα δεν πρόκειται να αλλάξει δραματικά ανεξαρτήτως ποιος είναι ο δήμαρχος και ποια δημοτική παράταξη έχει τον πρώτο λόγο κυρίως γιατί υπάρχει τρομερό έλλειμμα σε φαντασία στην κάθε μορφή εξουσίας.

Για να γίνω πιο συγκεκριμένος αρχικά θα δανειστώ κάποια λόγια (θα το κάνω και αυτό συχνά πυκνά) που διάβασα το πρωί...

"Η φαντασία μαζί με την έμπνευση μας επιτρέπει να διεργασθούμε τα διάφορα σενάρια και να πάμε κατευθείαν σε λύσεις που η βήμα-βήμα λογική φοβάται να δει. Η φαντασία είναι άμεσα συνδεδεμένη με τη βαθύτερη επιθυμία μας γι΄ αυτό και τα σενάρια που προτείνει είναι ενδεδυμένα με δημιουργικά ψυχικά φορτία (που κατά τη δυσκολία υλοποίησης μας στηρίζουν). Φυσικά, τα φανταστικά σενάρια χρειάζεται να μπουν, πριν την εκτέλεσή τους, στη δοκιμασία της αντικειμενικής πραγματικότητας. Αυτή η φαντασία, λοιπόν, η φαντασία της έμπνευσης και όχι της αυθυποβολής ότι όλα βαίνουν καλώς, μπορεί να είναι αυτό που η χώρα χρειάζεται." (Πηγή: Protagon.gr)

Καταρχήν δεν ξέρω τίνος ιδέα ήταν να κλείσουν οι υπηρεσίες του δήμου και μάλιστα αυτές που αφορούν τις συναλλαγές με το κοινό. Δεν ξέρω ποιοι ψήφισαν υπέρ ή κατά ή αν ήταν ομόφωνη η απόφαση (ακόμα χειρότερα) αλλά και ο λιγότερο λογικός άνθρωπος στον κόσμο θα πει μα τι σχέση μπορεί να έχει το κλείσιμο των υπηρεσιών του δήμου με το θέμα κατασκευής του νέου δρόμου Πατρών-Πύργου. Και εγώ θέλω να γίνει ο δρόμος και μάλιστα κάποια στιγμή είχα μετρήσει περίπου 130 εικονοστάσια από την Πάτρα μέχρι την Αμαλιάδα. Θα πει κανείς από αυτούς που το αποφάσισαν ότι είναι μια συμβολική κίνηση (θα ήταν παράφρων κάποιος να πιστεύει ότι μια τέτοια κίνηση θα ασκήσει κάποιου είδους πίεση στον σχετικό με το θέμα Υπουργό). Το Δημοτικό Συμβούλιο λοιπόν εκφράζει την αγανάκτηση των πολιτών και τονίζει ότι η καθυστέρηση υλοποίησης του δρόμου Πάτρα-Πύργος δεν μπορεί να γίνει ανεκτή. Και επειδή δεν μπορεί να γίνει ανεκτή και κινδυνεύει η σωματική μας ακεραιότητα κλείνουμε τις υπηρεσίες του δήμου. 

Τι μου φταίει σε όλο αυτό που κατέγραψα πιο πάνω. Μου φταίνε πολλά. Αρχικά με ενοχλεί το γεγονός ότι ο πολίτης στο όνομα του οποίου κλείνουν οι υπηρεσίες θα ταλαιπωρηθεί χωρίς λόγο μια ημέρα. Με ενοχλεί που δεν θα ερωτηθεί για αυτό. Δεν θα κάνω τον κόπο να ρωτήσω αν αυτό είναι νόμιμο. Ας ερωτηθούν οι τόσοι πολλοί νομικοί που έχουν μαζευτεί σε αυτό το Δημοτικό Συμβούλιο να μας πουν. Αλλά μπορώ να το ξεπεράσω αυτό, αν το ηθικό πρόταγμα έχει τέτοιο μέγεθος ώστε να προσπεράσουμε τις τεχνικές λεπτομέρειες περί νομιμότητας. Έχει όμως αυτό το μέγεθος;

Θα κλείσω με κάποιες προτάσεις. Πολιτικά μιλάμε. Μπορεί κάποια στιγμή να είμαι υποψήφιος. Να μην ξέρετε τις προτάσεις μου;

Προτάσεις

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα μπορεί να πραγματοποιείται μια έρευνα σε δημοτικό επίπεδο που να αποτυπώνονται οι τάσεις σε αυτά που οι πολίτες θεωρούν προτεραιότητα και να σταματήσει πια η αντίληψη ότι η μόνη σφυγμομέτρηση είναι οι εκλογές και πρέπει να περιμένουμε τις επόμενες για να εκφραστούμε.

Ας πραγματοποιηθεί μια φορά και ένα δημοψήφισμα για ένα μεγάλο ζήτημα του δήμου (π.χ. σκουπίδια) για να δουν οι εκπρόσωποι του δήμου όποιοι και αν είναι αυτοί τι ζητάει η κοινωνία.

Αντί να γίνει το εύκολο, το ανούσιο , το "παλιοκομματικό" το χωρίς καμία φαντασία (κλείσιμο υπηρεσιών) και αυτοί που ψήφισαν να συνεχίσουν εκείνη τη μέρα κανονικά τη ζωή τους ας αποφασίσουν πρωτοβουλίες στις οποίες συμμετέχουν πρώτα οι ίδιοι, που ξεβολεύονται πρώτα οι ίδιοι για να δουν και οι συμπολίτες τους το παράδειγμα που πρέπει να ακολουθήσουν προκειμένου σύσσωμη η τοπική κοινωνία να αντιδράσει (θυμηθείτε σε κάθε μεγάλο θέμα π.χ. κλείσιμο Νοσοκομείου, κλείσιμο ΤΕΙ ποιος αντιδρά και πως). Θα μου πεις τι θα μπορούσαν να κάνουν; Μου έρχονται 1-2 ιδέες που θα μπορούσαν να "παίξουν" ακόμα και πρώτο θέμα στα αθηναϊκά δελτία ειδήσεων. Κλείστε την εθνική οδό για ένα 24ωρο και στήστε σκηνές πάνω στο δρόμο και κοιμηθείτε εκεί (τις άλλες ιδέες δεν θα τις πω γιατί είναι αρχή ακόμα και δεν έχω ζεσταθεί καλά).

Χτίστε ένα πλαίσιο στρατηγικής συνεργασίας με τους άλλους δήμους. Αν έκλειναν οι υπηρεσίες όλων των δήμων της Ηλείας ταυτόχρονα (πάλι θα διαφωνούσα αλλά κάτι διαφορετικό θα φαινόταν από μια τέτοια ενέργεια) ίσως η κίνηση να ήταν πραγματικά συμβολική. Αξιοποιήστε την ΠΕΔ Ηλείας (Περιφερειακή Ένωση Δήμων) ως θεσμικό όργανο για να προγραμματίζετε συγχρονισμένες κινητοποιήσεις ως Νομός. Αλλά όσα και να φαίνεται ότι ενώνουν τους δήμους της Ηλείας άλλα τόσα τους χωρίζουν γι αυτό και δεν έχει υπάρξει ενιαίο μέτωπο ποτέ. Γιατί δεν γίνονται ανοικτές συζητήσεις και διαβουλεύσεις για να καταστρωθεί ένα σχέδιο (μόνο τυχαίο δεν είναι ότι αυτός ο νομός είναι τελευταίος σε όλα, οι ευθύνες είναι διαχρονικά πολιτικές) σε επίπεδο Νομού ώστε να καταστρωθεί ένα κοινό σχέδιο. Μέχρι στιγμής ο καθένας για την πάρτη του. Και το αποτέλεσμα το βλέπουμε καθημερινά.

Υπάρχει μια κυβέρνηση που έχει στην Ηλεία τους τοπικούς εκπροσώπους της. Η συνεργασία μαζί τους είναι μονόδρομος. Όποτε κάτι στραβώνει κηρύσσουμε ανεπιθύμητους τους βουλευτές της κυβέρνησης (θυμηθείτε πόσες φορές το έχετε ακούσει από δημάρχους της περιοχής). Ας σταματήσουμε τους εντυπωσιασμούς και ας δούμε ένα πραγματικό σχέδιο στρατηγικής και ανάπτυξης.

Περισσότερη έμπνευση και φαντασία στην όποια μορφή εξουσίας τοπική ή κεντρική (οξύμωρο σχήμα ειδικά αν δεις το ποιοι μας εκπροσωπούν (αυτό είναι θέμα για επόμενο κείμενο) είναι σαν να ζητάς από τον Στίβι Γουόντερ να οδηγήσει).

---

Σας αφήνω για σήμερα με ένα τραγουδάκι του Παύλου που μιλάει για τη φαντασία στην εξουσία...