Τσιμέντο παντού

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

έχω πει και το παρελθόν ότι έχω αρκετά κουσούρια. Ένα από αυτά είναι να παρακολουθώ τα κοινά σε τοπικό επίπεδο τα τελευταία 20 χρόνια. Αυτό που κερδίζεις μέσα από αυτή την εμπειρία είναι να αποκτάς μια γνώση για να μη μπω σοφία να μπορείς να βλέπεις ανάμεσα στις γραμμές σε ότι αφορά την παρουσία διαφόρων προσώπων που θέλουν να μας "κυβερνήσουν".

Τα πραγματικά κίνητρα, η μεθοδολογία, τα μέσα αποκαλύπτονται εύκολα αν έχει παρακολουθήσει τη διαδρομή ενός ανθρώπου, τουλάχιστον σε ότι έχει σχέση με τα κοινά. Αυτό θα πει κανείς είναι δουλειά δημοσιογράφου που παρακολουθεί τα κοινά και παρεμβαίνει προς όφελος της αλήθειας και του κοινού καλού ή ακόμα και δημόσιου συμφέροντος.

Όσοι παρακολούθησαν τη συνέντευξη υποψηφίου για τις επόμενες εκλογές του δήμου Ήλιδας (πατήστε εδώ αν έχετε κουράγιο να την παρακολουθήσετε σε 4 δόσεις) θα καταλάβατε ότι δεν γίνεται να προκύψουν σοβαρά ερωτήματα προς κάθε διεκδικητή της εξουσίας από διάφορους τύπους που αυτοαποκαλούνται "δημοσιογράφοι". Εδώ αξίζει να αναφέρω, όπως με έχουν ενημερώσει σοβαροί φίλοι από τον έντυπο τύπο, ότι για τις Ιστοσελίδες δεν ισχύει σχεδόν τίποτα για θέματα δεοντολογίας συγκριτικά με τον έντυπο τύπο. Ένα τεράστιο ξέφραγο αμπέλι με τεράστια αυθαιρεσία και με την ευκολία να παρουσιάζεσαι κάπου και να λες ότι είσαι δημοσιογράφος επειδή αναρτάς κείμενα αμφιβόλου ποιότητας και αξιοπιστίας σε μια Ιστοσελίδα.

Για μένα τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Είσαι μηχανικός, διότι έχεις σπουδάσει σε Πολυτεχνείο, έχεις εγγραφεί στο Τεχνικό Επιμελητήριο, έχεις άδεια άσκησης επαγγέλματος και πληρώνεις ασφάλιση στο ΤΣΜΕΔΕ. Όλα αυτά χρειάζονται για να μπορείς να ασκείς το επάγγελμα του μηχανικού. Ψάξτε λίγο τι χρειάζεται για να είσαι δημοσιογράφος...

Κλείνω αυτή την παρένθεση για ξέρουμε τι λέμε και συνεχίζω. Επειδή υπάρχει συγκεκριμένη καταγγελία (αυτή που βλέπετε πιο πάνω) πριν κάνω την κριτική μου σε αυτά που άκουσα (όσα άντεξα βέβαια να ακούσω) καλό θα ήταν ο συγκεκριμένος να απαντήσει δημόσια στην καταγγελία διότι μέχρι στιγμής το να θες να παρουσιαστείς ως κάτι καινούργιο αλλά ο τρόπος σου είναι πιο παλιός και από μπαούλο θα πρέπει να το δεις γιατί σε περιμένει μεγάλη αναποδιά στην πορεία. Ειδικά αν βρεθεί κανένας σοβαρός απέναντί σου και σε βαράει όπως το καμουτσίκι την ελιά...

Σε ότι αφορά το περιεχόμενο (όσο άντεξα να ακούσω, με απωθεί και το ύφος του συγκεκριμένου, ναι είμαι εμπαθής) συγκράτησα τα ακόλουθα (συγνώμη αν γελάω που όταν τα γράφω αλλά είπαμε ότι είμαι εμπαθής, έχω αφήσει την αντικειμενικότητα στους "δημοσιογράφους" του νομού) (τα σχόλιά μου με έντονη γραφή):

1. Τα χωριά δε θα ζητάνε πια χαλίκι διότι θα τσιμεντωθούν όλοι οι αγροτικοί δρόμοι
   Πρέπει να ήταν ηλίθιοι όλοι οι προηγούμενοι που δεν σκέφτηκαν αυτή την πρωτοποριακή λύση
2. Η Αμαλιάδα είναι μια αγροτική πόλη στην οποία δεν χρειάζονται πεζόδρομοι και μαγαζιά καθώς οι άνθρωποι κατεβαίνουν με το αγροτικό ή το τρακτέρ
   Προτείνω τα μπαρ της πόλης να μετατραπούν σε σαλούν και απέξω να υπάρχουν αυτές οι ωραίες βάσεις που έχουμε δει στα γουέστερν για να δένουν τα άλογα οι κάπουμποις της περιοχής
3. Το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων στο οποίο είμαστε χρεωμένοι, αντί να πληρώνουμε 600.000€ (ανά έτος αν δεν κάνω λάθος) μετά από πρόταση του συγκεκριμένου υποψηφίου το Ταμείο δέχτηκε να δίνουμε 100.000€ χωρίς καμία επιβάρυνση και ο τέως δήμαρχος, όπου ο συγκεκριμένος ήταν δημοτικός σύμβουλος της παράταξής του, ήταν τόσο χαζός που δεν το δέχτηκε
   Τα ακούω και δεν τα πιστεύω. Αν αυτό είναι το καινούργιο και λέει τέτοια πως θα ήταν αν εκπροσωπούσε το παλαιό, αναρωτιέμαι. Μιλάμε για σανό, πολύ σανό...
4. Άκουσα και το θεαματικό "αντισταθμιστικά" οφέλη. Κάθε εταιρία που κάνει ένα μεγάλο έργο στο δήμο Ήλιδας θα την υποχρεώνουμε να φτιάξει και ένα γήπεδο ή ένα πολιτιστικό κέντρο ή μια παιδική χαρά ή ένα σχολείο...
   Δηλαδή οι προηγούμενοι δήμαρχοι μπορούσαν να το κάνουν και δεν το έκαναν. Πες μας ξεκάθαρα. Γιατί δεν το έκαναν; Ήταν χαζοί ή έπαιξε τίποτα άλλο; Επειδή έχω περπατήσει κι εγώ την Ελλάδα (όχι σαν τον υποψήφιο που την έχει περπατήσει όλη, και επειδή την έχει ψωνίσει από τώρα μπορεί να πει τίποτα και για περπάτημα στο νερό-αυτό προς το τέλος της εκστρατείας) η μόνη περίπτωση που ξέρω και υπήρξε έργο ανταποδοτικό ύψους 1εκ ευρώ στο δήμο Λουτρακίου από το Καζίνο, ήταν η δωρεά ενός τεράστιου πολιτιστικού κέντρου (το οποίο υπήρχε στο νόμο ίδρυσης του).
5. Η παράταξη μαζεύει μέλη και μετά η διοίκηση της παράταξης (δηλαδή ο ίδιος ο υποψήφιος) θα επιλέξει τους υποψηφίους για τα ψηφοδέλτια 
   Φοβερό μοντέλο, νεωτεριστικό και έντονα δημοκρατικό και συμμετοχικό. Οι αρχές δηλαδή που μεγαλώσαμε όλοι...

Όταν ανεβαίνει κάποιος σε ένα βήμα, έτοιμος να μας πάρει όλους στο λαιμό του, πρέπει όσοι είναι από κάτω και αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι, αλλά και όσοι δημοκράτες πολίτες τους ακούν, πρέπει να τους κάνουν να ιδρώνουν με τα ερωτήματά τους. Να το ξανασκεφτούν πριν ξαναπιάσουν μικρόφωνο.

Βλέπω όλα αυτά και θλίβομαι. Και παράλληλα αναρωτιέμαι για όλους τους μεσσίες που θέλουν να μας σώσουν από τα δεινά του παρελθόντος. Όταν και οι ίδιοι είναι κομμάτι αυτού του ίδιου παρελθόντος και δεν έχουν φαντασία, όραμα και λόγο που θα εμπνεύσει και απλά θα αρκεστούν να ταΐσουν με σανό τους πολίτες μιας αγροτικής πόλης όπως λένε χαρακτηριστικά.

Καλό βόλι. Μας περιμένουν ακόμα χειρότερες μέρες και νύχτες.  

Έφηβοι: Πολίτες Β' κατηγορίας (Αφρικάνικες παροιμίες #1)

Αγαπητοί φίλοι και μη,

πρόσφατα "έπεσα" πάνω σε μια αφρικάνικη παροιμία: "Το παιδί το οποίο δεν καλωσορίζεται στο χωριό θα το κάψει για να νοιώσει τη ζεστασιά του" (ή κάπως έτσι πάει η μετάφραση/απόδοση) η οποία ενέτεινε την ανάγκη που είχα να γράψω αυτό το κείμενο.

Εδώ και καιρό έχω την αίσθηση ότι γύρω μου δε λειτουργεί τίποτα. Σκουπίδια, ανοργανωσιά, μετριότητα γενικώς και μέτριοι άνθρωποι που έχοντας καβαλήσει καλάμι θέλουν να επιπλέουν στην επικαιρότητα σαν τα κούτσουρα.. Παράλληλα, λόγω επαγγέλματος, συναντώ εφήβους και προσπαθώ πέρα από τη δουλειά να αξιοποιήσω την ευκαιρία και να δω πως σκέφτονται οι νέοι άνθρωποι εν μέσω πανδημίας.

Τους έχω συναντήσει και άλλες φορές τυχαία σε παιδικές χαρές, που ενώ πηγαίνεις ένα πολύ μικρό παιδί, πολλές φορές διαπιστώνεις ότι οι παιδικές χαρές είναι γεμάτες από εφήβους που σε έναν χώρο ακατάλληλους για αυτούς φαίνεται ότι είναι έτοιμοι να διαλύσουν ότι υπάρχει εκεί.

Χρειάζεται κόπο και τρόπο για να τους προσεγγίσεις και στο τέλος να καταφέρεις να συνυπάρξεις αρμονικά ώστε αφενός να τους κάνεις να καταλάβουν ότι αν τα διαλύσουν όλα δε θα μείνει τίποτα για τα μικρά παιδιά (κάποτε όχι πολύ παλιά και οι ίδιοι ήταν μικρά παιδιά) και αφετέρου να μην είσαι ο ξενέρωτος μεγάλος που αρχίζει τις υποδείξεις και τους κανόνες. Δεν έχω παράπονο.Τα βρίσκουμε.

Ξέρω όμως ότι αυτό δεν είναι λύση. Κάποια στιγμή και θα διαλύσουν κάτι και θα γεμίσουν την παιδική χαρά με σκουπίδια έτσι για το χαβαλέ. Αν συζητήσεις μαζί τους το πρώτο πράγμα που θα καταλάβεις είναι ότι τους λείπει ο δικός τους χώρος στην πόλη. Ότι νοιώθουν ότι κανείς δεν τους σκέφτεται ώστε να έχει προβλέψει κάτι που να τους ταιριάζει.

Εδώ φυσικά δεν μπορώ να μην αναφερθώ στην τελευταία 25ετία όπου ποτέ δεν έγινε κάτι συστηματικό και οργανωμένο για τη νεολαία της εφηβείας. Ναι, καλό είναι το Δημοτικό Στάδιο αλλά δεν μιλάμε για οργανωμένο αθλητισμό. Μιλάμε για χώρους φιλικούς με δραστηριότητες που μπορείς να κάνεις για να διασκεδάσεις και να ψυχαγωγηθείς.

Τι χρειάζονται; Έναν χώρο μεγάλο, να έχει μια τύπου εξέδρα για να "αράζουν" (τύπου Σκακιέρας), να κάνουν κόλπα με ποδήλατο ή σκέϊτ, μια μπασκέτα να ρίχνουν κάνα σουτάκι και αν βρεις περισσότερους σίγουρα θα ακούσεις και άλλες ιδέες.

Αλήθεια όταν ένας δήμος σκέφτεται να πάει μπροστά πως μπορεί να το πετύχει αν δεν διαβουλευτεί με όλες τις ηλικίες για να ακούσει τους πολίτες τους για τις συνθήκες που θέλουν να ζουν; Πότε έγινε πραγματική διαβούλευση σε αυτή την πόλη και συμμετοχικός σχεδιασμός;

Και τα λέω αυτά, διότι οι μέτριοι, που θα είναι πάλι παρόντες θα αρχίσουν τις υπερβολές δηλ. φούμαρα (νοσοκομείο, πανεπιστήμιο, τρένο, δρόμος, τουρισμός, κλπ.) ενώ στην ουσία μιλάνε για χαλίκι, άσφαλτο και λάμπες χωρίς καμία ουσιαστική πρόταση για πρόοδο και ανάπτυξη.

Ας ακούσουμε τα νέα παιδιά και κυρίως ας τα κάνουμε συμμέτοχα των αποφάσεων για θέματα που τα αφορούν. Πως αλλιώς μπορείς να περιμένεις κάτι από αυτά εκτός από αδιαφορία και αποχή;

 

Ο πιο παλιός, ο παλιός και ο νέος που ήτανε παλιός

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

συνηθίζω να περπατώ μέχρι τη Φραγκαβίλα 2-3 φορές τη βδομάδα. Όχι δεν ψάχνω για παρέα και δεν το γράφω για αυτό.

Το τελευταίο διάστημα η πολύ όμορφη διαδρομή δεν είναι καθόλου όμορφη. Υπάρχουν τόσα σκουπίδια αριστερά και δεξιά του δρόμου (κυρίως πλαστικά μπουκάλια και καφέδες) που πραγματικά είναι να λυπάσαι τόσο για την κατάντια των συμπολιτών σου που δε σέβονται το περιβάλλον και τους άλλους όσο και του δήμου που τα έχει αφήσει όλα στο έλεός τους.

Το ίδιο συμβαίνει αριστερά και δεξιά του δρόμου προς Καρδαμά και πάει λέγοντας. Ειδικά αν αποφασίσουν να "ξαρίσουν" βάτα ή χορτάρια τότε αποκαλύπτεται ένα βουνό από σκουπίδια που παρέμεναν κρυμμένα... Ο δήμος δε βρωμάει απλά, ο δήμος ζέχνει από τα σκουπίδια παντού.

Για το δάσος της Μαραθιάς τα έχω γράψει και παλιότερα.

Δεν ξέρω αν πάντα ήταν έτσι αλλά μου φαίνεται ότι το κακό μεγαλώνει. Τι φταίει για αυτή την παρακμή και την ασυδοσία και το μηδαμινό ενδιαφέρον για το περιβάλλον;

Φταίμε όλοι.

Πως μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση;

Δεν είναι καθόλου εύκολο να αλλάξει. Και έχω εστιάσει στους λόγους...

Αν στις επόμενες εκλογές είναι υποψήφιοι οι παλιοί + τους καινούργιους που και αυτοί είναι παλιοί επί της ουσίας υπογράφουμε την καταδίκη μας ως πολίτες για την επόμενη 20ετία. Και δε φταίνε μόνο όσοι οδηγούν την κούρσα. Κυρίως αυτοί που τους ακολουθούν και τους στηρίζουν. Και τι σχέση έχουν αυτά με τα προηγούμενα. ΜΕΓΑΛΗ.

Κανείς από τους "παλιούς"  δεν θέλει να βάλει τάξη. Δεν θέλει σοβαρούς και υπεύθυνους πολίτες. Δεν θέλει δυνατή και ανεξάρτητη Δημοτική Αστυνομία που να βοηθήσει στη θέσπιση κανόνων. Κανείς δεν έχει διάθεση να αναλάβει σοβαρές καμπάνιες στα σχολεία για το περιβάλλον και την ανακύκλωση, τη βιώσιμη κινητικότητα ώστε να δει κάτι να αλλάζει από τις επερχόμενες γενιές μετά από 10 χρόνια.

Δεν μπορούν να δουν τόσο μακρυά διότι δεν τους ενδιαφέρει. Σημασία έχει να πουλήσουμε φύκια για μεταξωτές κορδέλες σε όλους παραμονές των εκλογών και να μπαλώσουμε υποχρεώσεις που δημιουργήσαμε όταν εκλεγούμε... Αυτό είναι το μοντέλο της τοπικής αυτοδιοίκησης στο δήμο μας αλλά και ευρύτερα ίσως στην Ηλεία.

Δυστυχώς δεν γίνεται ομελέτα χωρίς να σπάσεις αυγά. Προς το παρόν ας απολαύσουμε νερόβραστα αυγά...

ΥΓ: πραγματικά δεν ξέρω πως μπορούμε να βγούμε από μια κατάσταση που χρειάστηκε 25 ολόκληρα χρόνια για να χτιστεί. Ειδικά όταν βλέπω, ανεξαρτήτως δημοτικής αρχής, ότι μαζικά οι συμπολίτες απαξιώνουν την ίδια τους τη ζωή καθημερινά ενώ ονειρεύονται μεγαλεία ανάπτυξης.

ΥΓ2: ποια ανάπτυξη αναρρωτιέμαι... Σε λίγο η Ηλεία πέρα από όλα τα άλλα δεινά (δρόμος, τρένο, πανεπιστήμιο, νοσοκομείο, κλπ.) θα καταντήσει ένας απέραντος σκουπιδότοπος και αυτό θα είναι η οριστική ταφόπλακα...

ΥΓ3: αυτό που είπα πιο πριν το εννοώ βαθύτατα και στις επόμενες δημοτικές εκλογές θα το διατυμπανίζω. Αυτοί που ηγούνται πλέον μυρίζουν ναφθαλίνη. Όσοι θα τους στηρίξετε αυτή τη φορά μόνο και μόνο από προσωπική φιλοδοξία δηλ. ματαιοδοξία θα την ακούσετε κανονικά. Τουλάχιστον από αυτό το βήμα. Καλύτερα να μείνετε σπίτι σας. Πιο πολύ προσφέρετε έτσι στο κοινό καλό.

Έτσι θα φύγει ο professor

Αγαπητοί φίλοι και μη,

σήμερα θα ασχοληθώ λίγο με δύο πρόσωπα που με διαφορετικό ρόλο υπηρετούν τον ίδιο πολύπαθο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Όλοι ενημερώνεστε και διαβάζετε αθλητικές ειδήσεις από κάπου και έχετε καταλήξει τι σας ταιριάζει. Προσωπικά μου ταιριάζει ο Κάρπετ (KARPET SHOW - Μπάλα και άλλα) διότι γράφει αξιόλογο τρόπο (δεν θα πω αντικειμενικά) που θα ταίριαζε περισσότερο στην Αγγλία παρά στην Ελλάδα. Αυτό που μπορεί να διακρίνει μέσα από τη στήλη του είναι ότι αγαπάει το ποδόσφαιρο και περιμένει περισσότερο να διαψευστεί σε αυτά που γράφει παρά να επιβεβαιωθεί. Ίσως για αυτό και μόνο λόγο να τον συμπαθώ ακόμα περισσότερο.

Ακολουθεί ένα μικρό απόσπασμα από το τελευταίο του άρθρο Σκουπίδια κάτω από το χαλί ή sweep nasty things under the carpet (όπως θυμάμαι τη φράση από τότε που την είχα μάθει πιτσιρικάς στη Νάρνου!!!).

Σκουπίδια κάτω από το χαλί

"Το μεγάλο συμπέρασμα είναι ότι καμία από τις ομάδες που θέλουν να κάνουν πρωταθλητισμό δεν έχει λύσει τα προβλήματα της – ίσα ίσα που οι πιο πολλές ομάδες βρίσκουν και καινούργια. Το αληθινά ενδιαφέρον είναι ότι τα προβλήματα όλων είναι διαφορετικά. Το κοινό σημείο είναι κατά τη γνώμη μου η κακή προσέγγιση της σεζόν: όλοι μοιάζουν να πιστεύουν πως οι νίκες είναι η λύση για όλα και πως αρκούν για να απομακρύνουν την γκρίνια. Ενώ δεν είναι έτσι ακριβώς.

Γιατί οι ομάδες που θέλουν να πρωταγωνιστήσουν δυσκολεύονται να χτίσουν μια εικόνα υπεροχής; Γιατί έχουν δώσει λίγη (έως καθόλου) προσοχή στο ίδιο το παιγνίδι: μοιάζει να είναι επιλογή τους να μην παίζουν καλά. Ακόμα και σε παιγνίδια που αυτό το προσπαθούν, η όποια προσπάθεια τους δεν αφορά τα 90 λεπτά τα ματς, παρά μόνο κομμάτια του παιγνιδιού. Άλλος μπορεί να αρχίσει καλά και να φρενάρει, άλλος να πιέσει στο τέλος μπας και σώσει το πράγμα κι άλλος να προσπαθήσει να παίξει απλά κατενάτσιο για να κρατήσει το αποτέλεσμα. Κανονικό ποδόσφαιρο, με προσοχή στην άμυνα, ένταση στη μεσαία γραμμή, αποτελεσματικότητα και θεαματικότητα στην επίθεση δεν έχουμε δει από κανένα."

Και περνάω στο 2ο πρόσωπο που έχω συμπαθήσει τα τελευταία χρόνια, τον professor Perdo Martins, όπου όπως και την πρώτη του χρονιά στον Ολυμπιακό αρχίζω να νοιώθω ότι ίσως φέτος να είναι και η τελευταία του στον Ολυμπιακό.

Εκείνη την πρώτη χρονιά πραγματικά ευχόμουν να μείνει στον Ολυμπιακό παρά το γεγονός ότι η ομάδα είχε χάσει το πρωτάθλημα και ευτυχώς έμεινε πολύ παραπάνω. Πέρα από το ωραίο ποδόσφαιρο που παίξαμε στην Ελλάδα και έφερε τίτλους, οι ευρωπαϊκές βραδιές θα μείνουν αξέχαστες ειδικά αν τις έχεις ζήσει και από κοντά. Ευρωπαϊκές βραδιές κατά τις οποίες ο Ολυμπιακός κοίταξε στα μάτια τεράστια club με παγκόσμια εμβέλεια ενώ κατάφερε να αποκλείσει και κάποια από αυτά. Παίζοντας ωραίο, σύγχρονο ποδόσφαιρο όπου ο καλύτερος παίκτης δεν ήταν ο τερματοφύλακας (θυμηθείτε Νικοπολίδη και Ρομπέρτο από το πρόσφατο παρελθόν).

Δύο ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά που ξεχώριζα πάντα σε αυτό τον προπονητή. Ότι το αποτέλεσμα θα συνοδευόταν από καλό και ενίοτε θεαματικό ποδόσφαιρο, κυρίως σύγχρονο, και ότι κάθε νέος παίκτης θα έπαιρνε φανέλα βασικού μόνο όταν θα το άξιζε πραγματικά και αφού είχε ενσωματωθεί με το σύνολο (θυμηθείτε πότε έπαιξε ο Γκιγιέρμε). Ο λόγος που βλέπω αυτή ως την τελευταία του χρονιά (όπως και ο Κάρπετ γράφω με την ελπίδα να διαψευσθώ και όχι να επαληθευτώ) ο Pedro απομακρύνεται από αυτά τα δύο στοιχεία και δεν το επισημαίνω λόγω των αποτελεσμάτων (δεν έχει γίνει κάτι τραγικό ακόμα) αλλά λόγω της εμφάνισης της ομάδας και της παρουσίας τόσο πολλών νέων προσώπων που δεν έχουν καν προσαρμοστεί.

Ο κόσμος του Ολυμπιακού (όσοι τουλάχιστον κουβαλάνε τα δικά μου μυαλά) δεν θα ζητήσουν να φύγει ο προπονητής λόγω αποτελεσμάτων. Ο μόνος λόγος θα είναι αν ο προπονητής ξεχάσει πως μας κέρδισε όταν τον πρώτο χρόνο έχασε το πρωτάθλημα γεμίζοντας το Καραϊσκάκης μέχρι την τελευταία αγωνιστική.

Μακάρι professor αυτοί που είναι δίπλα σου απλά να στο θυμίσουν αν το έχεις ξεχάσει...

Μετονομασία της Κουρούτας σε Μύκονο της Πελοπονήσου

Αγαπητοί φίλοι και μη,

στην προσπάθειά μου να γράφω πολιτικά κείμενα σε αυτό το προσωπικό βήμα καταλήγω στο μαύρο χιούμορ γιατί πραγματικά δεν μπορώ πάρω στα σοβαρά αυτά που συμβαίνουν γύρω μου.

Αν αληθεύει το δημοσίευμα (δεν το βρήκα πουθενά αλλού για αυτό το λέω) φέρνει στο προσκήνιο ένα θέμα που καιρό τώρα ήθελα να γράψω.

Όταν έγιναν οι συγχωνεύσεις των δήμων του νομού Ηλείας λόγω του Καλλικράτη πολλά ονόματα πόλεων εξαφανίστηκαν από τα ονόματα των νέων δήμων: Αμαλιάδα, Λεχαινά, Γαστούνη, Βαρθολομιό, κλπ. ενώ μόνο 3 δήμοι διατήρησαν την ονομασία τους: Πύργου, Ζαχάρως, Αρχαίας Ολυμπιας.

Προσωπικά ήμουν αντίθετος εξαρχής με τη μετονομασία του δήμου Αμαλιάδας σε δήμο Ήλιδας (που παρέσυρε μετονομασίες υπηρεσιών και λοιπών φορέων μέχρι και αθλητικών σωματείων) διότι η αλλαγή ονόματος από μόνη της δεν μπορεί να αποφέρει καρπούς σε ότι αφορά το brand name του τόπου. Από τότε, δεν υπάρχει ακόμα ούτε επαρκής σηματοδότηση μέχρι το μουσείο της Ήλιδας το οποίο υπολειτουργεί με όρους επισκεψιμότητας σε ετήσια βάση.

Αντίθετα θεωρούσα ότι το όνομα Αμαλιάδα ήταν και είναι πιο ισχυρό από αυτό της Ήλιδας. Καρπούζι Αμαλιάδας και πάσης Ελλάδας και μη νομίζετε ότι αστειεύομαι. Το ότι κανείς δεν αξιοποίησε αυτά που ήδη είχαμε αλλά μηδένισε το κοντέρ επενδύοντας ΜΟΝΟ και μόνο σε ένα νέο όνομα θα ήταν χρήσιμο να μας πει ποιο ήταν το κέρδος του τόπου την τελευταία δεκαετία.

Αν αληθεύει το δημοσίευμα θα έπρεπε να συνοδεύεται από ένα τεράστιο ΣΥΓΝΩΜΗ για τις λαθεμένες επιλογές του παρελθόντος αλλά και μια επαρκέστατη αιτιολόγηση αυτής της νέας πρότασης.

Η πρότασή μου είναι μία και πολύ συγκεκριμένη. Δημοψήφισμα!!! Και στην πρόταση να προστεθεί η μετονομασία της Κουρούτας σε Μύκονο της Πελοπονήσου και όποια άλλη μετονομασία μπορεί να σκεφτεί κανείς. Ας τα αλλάξουμε όλα. Λες και έχουμε τίποτα πιο σοβαρό να κάνουμε;

Να αποφασίσει ο σοφός λαός του δήμου πως θέλει να τον αποκαλούν. Αρκετές φαεινές ιδέες μας τάισαν οι ειδικοί της 25ετίας. Αλήθεια αυτό το δημοτικό συμβούλιο υπάρχει ή έχουν παραιτηθεί όλοι μέχρι τέλος Αυγούστου για να κάνουν ανενόχλητοι διακοπές;

ΥΓ: θέλω να ακούσω υποψήφιο δήμαρχο να δηλώνει: όταν εκλεγούμε θα το καταργήσουμε. Αυτό θα έκανα εγώ από δω και πέρα μέχρι τις εκλογές. Μου φαίνεται ως η πιο υγιής αντιπολίτευση :) 

 

Αδελφοποίηση του δήμου Ήλιδας με το δήμο Μαϊάμι

 

Αγαπητοί φίλοι και μη, και κυρίως ΜΗ,

μετά από σύσκεψη και εισήγηση της αρμόδιας επιτροπής που ευθύνεται για την Αρχιτεκτονική Τοπίου του Δήμου Ήλιδας στην οποία συμμετέχουν επιφανή στελέχη με μεταπτυχιακά και διδακτορικά στον ιδιαίτερο αυτό τομέα, αποφασίστηκε η αδελφοποίηση του Δήμου Ήλιδας με το Δήμο Μαϊάμι.

Στο πλαίσιο αυτό της πολύ σημαντικής απόφασης για αδελφοποίηση με το Δήμο Μαϊάμι αποφασίστηκε τιμής ένεκεν να τοποθετηθούν Φοίνικες στην είσοδο της Πόλης για να σηματοδοτήσουν το μέγεθος αυτής της μεγάλης συμφωνίας.

Μετά την Κουρούτα, Μύκονο της Πελοποννήσου, μπορούμε πλέον να μιλάμε για την Αμαλιάδα, το Μαϊάμι της Δυτικής Ελλάδας.

Προσεχώς αναμένονται τα εγκαίνια. Για το λόγο αυτό ξεριζώθηκε το άγαλμα από την κυκλική "πλατεία" στην είσοδο της Κουρούτας και φυτεύτηκε δίπλα στους Φοίνικες ως επιστέγασμα της εκδήλωσης για τα εγκαίνια. Μετά την τελετή αναμένεται να επιστρέψει στην προηγούμενη θέση του.

Μέσα Αυγούστου αναμένεται αντιπροσωπεία από το Δήμο Μαϊάμι την οποία αποτελούν ο δήμαρχος Μαϊάμι και οι πρωταγωνιστές της τηλεοπτικής σειράς Baywatch όπου μετά τα εγκαίνια θα κάνουν ασκήσεις επίδειξης στην Κουρούτα.

Να μη λησμονήσουμε να αναφέρουμε ότι αυτές οι αποφάσεις πάρθηκαν μετά από σχετικό δημοψήφισμα που διενεργήθηκε και φιλοξενήθηκε στην επίσημη Ιστοσελίδα του Δήμου Ήλιδας. 

Τίποτα δεν θα ήταν εφικτό αν ο τοπικός τύπος δεν πρόβαλε την είδηση μέσα από αλλεπάλληλα ρεπορτάζ και ζωντανές συνδέσεις με το χώρο.

ΥΓ: πόσο πήγε άραγε το μαλλί δεν θα μάθουμε...

ΥΓ2: το ενεργό δημοτικό συμβούλιο του δήμου το ψήφισε ομόφωνα;

ΥΓ3: επειδή η Ηλεία έχει καταντήσει πια έρημος χρειαζόταν μια όαση στην εθνική οδό για να σταματάνε τα καραβάνια με τις καμήλες διότι έτσι όπως το πάμε αυτό θα είναι το μεταφορικό μέσο του μέλλοντος σε αυτόν τον τόπο.

Να μιλάμε με στοιχεία

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

σ' αυτό τον τόπο όλοι έχουν άποψη για όλα. Και καλά να είσαι στο καφενείο σου και να λες τις αρλούμπες σου μεταξύ φίλων, όταν όμως έχεις αναλάβει να εκπροσωπείς τους συμπολίτες σου σε οποιοδήποτε θεσμικό όργανο πρέπει αν μη τι άλλο να είσαι διαβασμένος.

Όπως έχω ξαναπεί η εποχή του χύμα και της γιούριας έχει παρέλθει και όποιος ακόμα συγκινείται από λόγια γεμάτα ένταση και κούφια επιχειρημάτων δεν θα πρέπει να αναρρωτιέται γιατί ο νομός Ηλείας είναι στο πάτο.

Αν έτυχε να παρακολουθήσετε διαδικτυακά την κοινή συνεδρίαση των δημοτικών συμβουλίων Ήλιδας και Πύργου (για όσους έχασαν το υπερθέαμα μπορούν να το παρακολουθήσουν εδώ) θα διαπιστώσατε πέρα από τον επαρχιώτικο και αρλούμπικο λόγο που διατύπωσαν ορισμένοι απλά για να πουν κάτι αυτό που έλειψε και λείπει πάντα είναι η συγνώμη όλων αυτών που κέρδισαν εκλογές υποσχόμενοι ότι οι Σχολές θα παραμείνουν. Όλων αυτών που στη δική τους θητεία μετρούσαν πρόβατα πάνω από το φράχτη λίγο πριν κοιμηθούν.

Φταίνε μόνιμα οι άλλοι. Ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι βουλευτές κλπ. Ο νομός Ηλείας είναι στον πάτο όχι μόνο γιατί διοικείται από ανίκανους. Μπορεί να είναι ικανοί. Έχουν όμως επιτελεία ανίκανων που τα πληρώνουν χωρίς να έχουν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω από μια διαχείριση που θα την έκανε και ένας απλός απόφοιτος λυκείου. Και φυσικά τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα και οι υποσχέσεις για θέματα που δεν περνάνε από το χέρι τους (Πανεπιστήμιο, Νοσοκομείο, δρόμος, κλπ.). Σε αυτό τον τόπο ο καθένας μόνος του και όλοι στο γκρεμό.

Για να επανέλθω στο ζήτημα. Στον Πίνακα πιο πάνω θα δείτε τις 20 Σχολές με τη χαμηλότερη βάση εισαγωγής το 2020.

Θυμίζω ότι η βάση εισαγωγής για Αμαλιάδα και Πύργο το 2020 ήταν 5.075 και 7.025 αντίστοιχα. Η βάση εισαγωγής δείχνει το πόσο περιζήτητη είναι μια σχολή και είναι και μια ένδειξη για το πόσοι φοιτητές τελικά θα σπουδάσουν με στόχο να αποφοιτήσουν.

Προφανώς δεν μπορεί να πάρει κανείς στα σοβαρά ένα Υπουργείο όπου αποφασίζει την αναστολή εισακτέων μόνο για κάποιες Σχολές ενός Πανεπιστημίου χωρίς να ανήκουν σε αυτές με τη χαμηλότερη βάση εισαγωγής. Δεν μπορώ να φανταστώ ποιο ήταν το σκεπτικό αλλά δεν πρόκειται και να προσχωρήσω σε θεωρίες συνωμοσίας ότι κάποιοι έχουν βαλθεί να αφανίσουν τον νομό Ηλείας.

Αυτά είναι ανέκδοτα που χρησιμοποιούν όσοι στερούνται επιχειρημάτων για να αιτιολογήσουν τη θέση τους.

Το λέω δημόσια ότι δεν πιστεύω κανέναν αγώνα που γίνεται με αυτούς τους όρους όχι στο παρά πέντε αλλά στο και πέντε από ανθρώπους που δεν έχουν τη γνώση αλλά ούτε και την πολιτική δύναμη.

Αυτό που θα πρέπει κυρίως να αναρρωτηθούμε είναι το τι είχαμε και τι χάσαμε πραγματικά. Και ποια είναι η πραγματική προτεραιότητα των πανεπιστημιακών σχολών. Οι φοιτητές και το μέλλον τους ή οι τοπικές κοινωνίες; Θα προσπαθήσω να το αναλύσω προσεχώς...

Θα καθαρίσω μόνος μου

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

όσοι διαβάζουν καιρό αυτό το blog θα έχουν καταλάβει το χιούμορ μου που βασικό του χαρακτηριστικό είναι οι αναφορές που για όποιον τις καταλαβαίνει του είναι και φυσικό  να γελάσει. Όποιος ξεκινάει την ανάγνωση, ίσως ήδη να χαμογελάει από τον τίτλο.

Εγώ πάλι καθόλου. Το εννοώ κυριολεκτικά. Κάτι που ίσως δεν γνωρίζετε για μένα είναι ότι αγαπώ πραγματικά το δάσος της Μαραθιάς. Το πονάω πραγματικά. Και συμβαίνει αρκετά χρόνια πια. Οι μόνοι που με συναγωνίζονται στις επισκέψεις μου στο δάσος είναι όσοι καλοί άνθρωποι έρχονται και φροντίζουν τα ζώα και κάποιες εποχές του χρόνου οι υπάλληλοι του δασαρχείου που κάνουν περιπολίες για την υλοτομία. Ίσως είναι το μόνο μέρος που ξεχνιέμαι και νοιώθω ότι δεν βρίσκομαι στην επαρχία. Αυτό όμως που με επαναφέρει στην πραγματικότητα είναι η καφρίλα των ντόπιων που επισκέπτονται το δάσος και αφήνουν πίσω τα σκουπίδια τους.

Το έχω ξαναπεί. Αν νομίζετε ότι φταίει κάποιος συγκεκριμένα που η Ηλεία είναι στο πάτο θα σας πω ότι φταίμε όλοι, ή τουλάχιστον οι περισσότεροι. Πως είναι δυνατόν να θέλουμε τουρισμό (όσοι τον θέλουν τέλος πάντων) και το μοναδικό δάσος δίπλα στη θάλασσα το βρομίζουμε σε ελεεινό βαθμό.  Και εκεί δε φταίει ούτε ο δήμαρχος,ούτε ο βουλευτής. Αν μη φίλε μου είσαι κάφρος, κάγκουρας και κοπρίτης θα φροντίσεις να κάνεις αισθητή την παρουσία σου σε ένα πανέμορφο μέρος με το χειρότερο τρόπο. Με τη βρωμιά σου. Και στο λέω εγώ που μαζί με άλλους 50-100-200 την έχουμε καθαρίσει το παρελθόν (βλέπε δράσεις του Δικτύου Αφύπνισης Πολιτών) και έχουμε δει και συνεχίζουμε να βλέπουμε πράγματα εξωφρενικά.

Στο δάσος της Μαραθιάς πηγαίνουν οι άνθρωποι για τους εξής λόγους:

1. Να κάνουν περίπατο, τρέξιμο, ποδηλασία, ιππασία, κλπ.(άθληση)
2. Για κάνουν μπάνιο στη θάλασσα (το Καλοκαίρι)
3. Να φροντίσουν τα αδέσποτα
4. Για κυνήγι
5. Για να κάνουν σεξ
6. Για διασκέδαση (καφέ, μπύρε, κλπ)
7. Για να πετάξουν σκουπίδια (μπάζα, κλπ.)
8. Για άλλους λόγους που δεν μπορώ να φανταστώ

Η μεγαλύτερη καφρίλα προέρχεται από τους τελευταίους.

Πήρα λοιπόν την απόφαση μέσα στη 2η καραντίνα να ξεκινήσω μόνος μου να καθαρίζω το δάσος. Οι εικόνες που βλέπετε είναι το μέρος που καθάρισα (ας είναι καλά αυτό το εργαλείο που με βοηθά να μη σκύβω και να μην έρχομαι σε επαφή με τη βρωμιά) και το αποτέλεσμα του καθαρισμού ήταν αυτή η μεγάλη σακούλα σκουπιδιών που έριξα στον μοναδικό κάδο πριν την καντίνα.

Στην 1η καραντίνα έφτιαξα το loveKourouta και σας ευχαριστώ για τη διάδοσή του. Το hashtag #loveKourouta έχει αναφερθεί χιλιάδες φορές στο Faebook και πιστεύω ότι είναι μια καλή διαφήμιση για την Κουρούτα.

Στη 2η καραντίνα δημιουργώ το #respectForMarathia και προτρέπω όποιον καλό άνθρωπο επισκέπτεται το δάσος για υγιή σκοπό να πάρει μια σακούλα και αν έχει όρεξη να απαλλάξει την ομορφιά από την καφρίλα. Ανεβάστε μια φωτό με το hashtag #respectForMarathia σε Facebook ή Instagram και κάντε για λίγο το σύμπαν να χαμογελάσει.

Το ότι δεν τράβηξα selfie με τα σκουπίδια είναι για να μην κάνετε άσχημους συνειρμούς και με συγκρίνετε με διάφορα σούργελα που φωτογραφίζονται παντού και πάντα.

Και αν τύχει και είσαι ένας από τους κάφρους που περιέγραψα πιο πάνω θα ήθελα να πιστεύω ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα και για σένα. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και τι δεν πρέπει να κάνεις. Δεν είσαι πια μικρό παιδί.

Καλή δύναμη αδέρφια...

Ένας κάτοικος Αμαλιάδας που δεν πήγε στην πορεία

Αγαπητοί φίλοι και μη,

η βασική και απαράβατη συνθήκη για να πραγματοποιηθεί μια δημόσια συγκέντρωση/εκδήλωση/πορεία διαμαρτυρίας που σέβεται τη δημοκρατία και τους όρους λειτουργίας μιας οποιασδήποτε συλλογικότητας είναι όταν κάποιος ή κάποιοι επώνυμα να αναλάβουν την ευθύνη της διοργάνωσης.

Από τη στιγμή μάλιστα που υπάρχουν άτομα που καλούν τα τοπικά ΜΜΕ για να καλύψουν τα γεγονότα και τα οποία προβαίνουν σε δηλώσεις δημόσια αμέσως μετά, αναρωτιέμαι γιατί πρέπει να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας; Μια συλλογικότητα όπως και αν την βαφτίσεις, εν προκειμένω "Πρωτοβουλία κατοίκων Αμαλιάδας", οφείλει να έχει διαδικασίες και πρόσωπα όπου επώνυμα αναλαμβάνουν τις ευθύνες συγκέντρωσης πλήθους σε δημόσιο χώρο ειδικά εν μέσω πανδημίας που τέτοιες συγκεντρώσεις θεωρούνται παράνομες και τιμωρούνται με πρόστιμο τόσο οι διοργανωτές όσο και οι συμμετέχοντες. Βέβαια αυτό που έχουμε δει στην πράξη και αγγίζει τα όρια του παραλογισμού από την τρέχουσα κυβέρνηση είναι ότι ποινικοποιεί τη διασκέδαση δηλ. τα κορονοπάρτι ενώ στέκεται σε απόσταση από συγκεντρώσεις/διαδηλώσεις/πορείες γιατί πολύ απλά φοβάται το πολιτικό κόστος που θα έχει η αστυνομική παρέμβαση.

Πραγματικά προσπαθώ να είμαι αντικειμενικός αν και πολιτικά έχω θέση. Απλά προσπαθώ να προσεγγίσω το θέμα από μια συγκεκριμένη οπτική. Αυτή της ευθύνης. Δεν παίρνω θέση για όσους επιλέγουν να λάβουν μέρος σε εκδηλώσεις που "κανείς" δεν διοργανώνει γιατί πολύ απλά μπορεί να μην τους απασχολεί αλλά το βλέπουν σαν ένα μέσο έκφρασης και αντίδρασης αφού προηγουμένως φαντάζομαι ότι έχουν συμφωνήσει με το κείμενο και τα αιτήματα του καλέσματος.

Η πόλη μας είναι μικρή και καλώς ή κακώς λίγο πολύ γνωριζόμαστε όλοι μεταξύ μας ώστε να αντιλαμβανόμαστε ποια είναι τα ενεργά μέλη που παίρνουν θέση και αγωνίζονται για το κοινό καλό με τόλμη αλλά κυρίως με διάρκεια.

Ο "αγώνας" υπό την απειλή των λουκέτων μοιάζει με χαμένη μάχη. Όμως κάθε πράξη ή κινητοποίηση πετυχαίνει κάτι βασικό, άσχετα με τις προθέσεις ή το κίνητρο των διοργανωτών. Να γίνει ένας διάλογος ειλικρινής και ρεαλιστικός. Σε αυτό  θα ήταν χρήσιμο και κρίσιμο να συμμετέχουν όσο γίνεται περισσότεροι κυρίως αυτοί που είχαν και έχουν την  πολιτική ευθύνη για αυτά που συμβαίνουν τον τελευταίο καιρό στην Ηλεία.

Κλείνοντας, για να μην τα μπερδεύουμε ενώ δεν υπάρχει λόγος, οι εκδηλώσεις/συγκεντρώσεις/πορείες που ανακοινώθηκαν έχουν σαφές πολιτικό και κομματικό πρόσημο. Ας μην παριστάνουμε τις αθώες περιστερές ότι δήθεν οι ενεργοί πολίτες εξεγέρθηκαν. Το είπα και πιο πάνω. Αυτό θέλει τόλμη και διάρκεια και κυρίως ανάληψη στοιχειωδών ευθυνών. Και δεν το λέω αρνητικά περί πολιτικού και κομματικού προσήμου. Απλά αναρωτιέμαι γιατί ο συγκεκριμένος πολιτικός χώρος που "φωτογραφίζεται" μέσω των ανακοινώσεων δεν παίρνει δημόσια θέση και κυρίως δεν αναλαμβάνει δράση.

Γιατί αν γαβγίζει σαν σκύλος, δαγκώνει σαν σκύλος, τρώει σαν σκύλος αν μου πείτε ότι είναι γάτα δεν θα σας πιστέψω.

Κλείνοντας θα ήθελα να εκφράσω τη συμπαράστασή μου σε όλους όσους αντιστέκονται, αντιδρούν και δρουν με γνώμονα την υγιή λειτουργία της κοινωνίας μας, μακρυά από παραγοντισμό, μικροπολιτική και κάθε είδους συμφέροντος.

ΥΓ: για το θέμα του επικείμενου λουκέτου στα πανεπιστημιακά τμήματα της Ηλείας θα τοποθετηθώ προσεχώς

ΥΓ2: μια μέρα ξύπνησα και όλα τα ΜΜΕ του νομού Ηλείας έπαθαν "αριστερά", μέχρι την πρώτη ευκαιρία που θα στρίψουν πάλι

ΥΓ3: η αναλογία του αμερικανικού κινηματικού "I can't breathe" με το ελληνικό "Πονάω" δυστυχώς είναι ελλιπής και ολιγοβαρής καθώς στην Αμερική είχαμε μια βάναυση δολοφονία που ξεσήκωσε τη μισή χώρα. Αντιστοιχία θα μπορούσα να δω μόνο στη δολοφονία Γρηγορόπουλου. Έχει σημασία και η συνθηματολογία τόσο σημειολογικά όσο και ουσιαστικά.

 
 

Οι μισοί τουλάχιστον χρειαζόμαστε εντατική ψυχοθεραπεία

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

για όσους δε γνωρίζετε η επαγγελματική μου ιδιότητα είναι Σύμβουλος Σταδιοδρομίας και ένα κομμάτι της δουλειάς αφορά τη συμβουλευτική σε προκηρύξεις για εύρεση εργασίας στο δημόσιο.

Σήμερα το μεσημέρι έληγε η προθεσμία υποβολής αιτήσεων για το επικουρικό προσωπικό για τα νοσοκομεία και μετά από 2 εβδομάδες έντονης προσπάθειας ολοκληρώθηκαν με επιτυχία οι αιτήσεις των πελατών που είχαμε αναλάβει ως Κέντρο Ακαδημαϊκής και Επαγγελματικής Σταδιοδρομίας. Αυτή η δουλειά χρειάζεται μεγάλη προσοχή διότι διακυβεύεται η επαγγελματική αποκατάσταση και η καλή συνεργασία και εμπιστοσύνη συνήθως οδηγεί σε καλά αποτελέσματα.

Τις περισσότερες φορές μου τηλεφωνούν κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή για να αναλάβω την αίτησή τους και τις λίγες φορές που συμφώνησα οδηγήθηκα σε έναν κυκεώνα άγχους και πίεσης οπότε αποφάσισα να θέσω τα όρια και να μην αναλαμβάνω κάποιον πελάτη που το θυμήθηκε τελευταία στιγμή. Η εμπειρία έχει δείξει ότι αυτοί που σε παίρνουν τηλέφωνο τελευταία στιγμή δεν είναι πολύ σοβαροί ή αν ακόμα και αν δεν τίθεται θέμα σοβαρότητας πάντα κάποιο έγγραφο λείπει και καταλήγουμε να τρέχουμε σα το Βέγγο.

Η στιχομυθία που ήδη διαβάσετε έλαβε χώρα αργά χθες βράδυ στην επαγγελματική μου Σελίδα στο Facebook και είχε την κλιμάκωση που βλέπετε...

Γράφω ευγενικά και με σοβαρότητα όπως θα έκανε ένας επαγγελματίας που σέβεται τον εαυτό του. Η συγκεκριμένη ενώ δέχεται αυτά που γράφω και καληνυχτίζει φαίνεται να στέλνει το μήνυμά μου σε κάποιον γνωστό της και το συνοδεύει με μια βρισιά. Μένω λίγο... παγωτό στην αρχή και της απαντώ. Περνάει κάποια ώρα και μετά λαμβάνω το τελευταίο μήνυμα στο οποίο επιλέγω να μην απαντήσω.

Αν ήταν αληθινή η φωτογραφία στο προφίλ της φαινόταν νέος άνθρωπος..

Μπορείτε να βγάλετε τα συμπεράσματά σας.

Εγώ θα πω τα εξής. Σε μια κοινωνία άναρχη πια εργασιακά (και όχι μόνο) η βία λεκτική και μη παραμονεύει από τον καθένα που δεν έχει καν συναίσθηση των πράξεών του αλλά του φταίνε μόνιμα οι άλλοι.Πολλά κακά δεν οφείλονται σε μας. Είναι αλήθεια. Όμως όταν αυτά που περνάνε από το χέρι μας επιλέγουμε να τα κάνουμε με τρόπο μακιαβελικό χωρίς να μας νοιάζουν οι άλλοι τότε είμαστε σίγουροι συνένοχοι.

Δεν έχω πρόβλημα να με βρίσει κάποιος ως αντίδραση σε κάτι που πω ή κάνω. Έχω βρίσει και εγώ κόσμο. Όταν όμως νέοι άνθρωποι που ψάχνουν για δουλειά λειτουργούν σαν άγρια ζώα, σε κάνει λίγο απαισιόδοξο. Βλέποντας την κλιμάκωση του διαλόγου σίγουρα η ψυχοθεραπεία είναι μια πρώτη προσέγγιση. Κάποιοι άνθρωποι πρέπει πρώτα να τα βρουν με τον εαυτό τους πριν τολμήσουν να πλησιάσουν άλλους ανθρώπους.

Όπως έλεγε και ένας φίλος μετά τις 10 το βράδυ μην απαντάς σε κανέναν ούτε στο τηλέφωνο ούτε πουθενά...

Γιατί κριτική δε σημαίνει καταστροφή

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

είμαι τυχερός γιατί έχω αρκετούς καλούς φίλους τους οποίους και συμβουλεύομαι κατά καιρούς καθώς μπορεί να βλέπουν τα πράγματα από μια άλλη οπτική. Αν δεν ακούς δεν μπορείς να προοδεύσεις σαν άνθρωπος και να γίνεις καλύτερος στον τρόπο με τον οποίο λειτουργείς.

Ο φίλος μου Χ. (άσχετο το γράμμα για να μην παραπέμπει κάπου συγκεκριμένα) αφού με διαβεβαίωσε ότι διαβάζει Βόρειο Σέλας μου μετέφερε μια εικόνα ότι άνθρωποι που με γνωρίζουν με έχουν συνηθίσει πιο θετικό και δημιουργικό και το blog βγάζει αρκετό αρνητισμό.

Επειδή σέβομαι πολύ τον Χ. το σκέφτηκα αρκετά αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είναι κάτι που σκέφτομαι πρώτη φορά καθώς αυτά που γράφω δεν τα γράφω συνήθως εν θερμώ και τα διαβάζω 2-3 φορές πριν τα δημοσιεύσω. Οπότε τον αρνητισμό που δημιουργεί η κριτική σε πρόσωπα μπορώ να τον καταλάβω ως αίσθηση.

Αν ήταν ακριβώς έτσι θα το είχα γυρίσει. Δεν με εμπνέει ο αρνητισμός και δεν είναι ότι ψάχνω στους άλλους κάτι αρνητικό για να τους προσάψω. Δυστυχώς αν ασχολήθηκα με συγκεκριμένα πρόσωπα και τους άσκησα δριμεία κριτική δεν είχε ποτέ να κάνει με τους ανθρώπους παρά για τους θεσμικούς ρόλους που αντιπροσωπεύουν και τις επιλογές τους στη χάραξη πολιτικής στα δρώμενα του δήμου Ήλιδας. Και η ανάγκη να το κάνω επώνυμα ήταν για μένα μονόδρομος κυρίως διότι δεν υπάρχει κανείς άλλος που να το κάνει (που να είναι κάτοικος του δήμου). Αν λειτουργούσαν τα θεσμικά όργανα που ελέγχουν την εκάστοτε διοίκηση, αν υπήρχαν σοβαρά ΜΜΕ που προσέγγιζαν την πραγματικότητα αντικειμενικά και ουδέτερα με κίνητρο το κοινό καλό, αυτά που γράφω στο Βόρειο Σέλας θα ήταν περιττά ίσως και γραφικά καθώς θα τα είχαν πει άλλοι.

Υπάρχει και κάτι άλλο. Στα περισσότερα κείμενα εκτός από σκληρή κριτική υπάρχουν πολύ σοβαρές προτάσεις που προκύπτουν από μακρόχρονη επαγγελματική και κοινωνική εμπειρία. Βλέπετε να ακούει κανείς; Βλέπετε να συγκινείται κανείς;

Εκτός αν τελικά η δημοτική αρχή διαβάζει φανατικά Βόρειο Σέλας και σε όσους ασκήθηκε σκληρή κριτική φρόντισε να τους απομακρύνει. Μαύρο χιούμορ για όποιον δεν το κατάλαβε.

Θα κλείσω με μια προσωπική ιστορία που εξηγεί ότι βρίσκομαι ακριβώς εκεί που θέλω και το έχω επιλέξει, διότι απλά είναι μια φυσιολογική εξέλιξη.

Στο διάστημα 2010-2020 διοργάνωσα 8 Φεστιβάλ Μουσικής (Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής). Δεν θα σας πω ούτε για τις 100άδες μουσικούς που συμμετείχαν ούτε τις 1000άδες θεατών που παρακολούθησαν εκδηλώσεις υψηλής ποιότητας χωρίς να χρειαστεί να πληρώσουν εισιτήριο. Δεν θα σας πω για τον προσωπικό κόπο και την αγωνία.

Θα σας πω μόνο ότι για 500 ευρώ χορηγία από το δήμο (άλλες φορές λίγο παραπάνω το ποσό) κάθε χρόνο έπρεπε να "παρακαλάς" για να λάβεις ένα ποσό που ήταν απλά μια μικρή βοήθεια και τίποτα παραπάνω (ενώ 2 φορές το φεστιβάλ πραγματοποιήθηκε μόνο με τη συνδρομή ιδιωτών χορηγών). Και να παρακολουθείς κομήτες δημοτικούς συμβούλους να έχουν το θράσος να μην το ψηφίζουν στα δημοτικά συμβούλια ως θέμα (και ήταν δυστυχώς από τους μικρούς που ήθελαν να είναι διαφορετικοί) και να αφήνουν και διάφορες υπόνοιες. Και φυσικά η πλειονότητα των δημοτικών συμβούλων να μην έχουν πατήσει ποτέ το πόδι τους για να δουν από κοντά ένα πολιτιστικό γεγονός που είχε τη δική του διαδρομή στην πόλη.

Αυτή τη μεταχείριση (υπάρχουν και άλλα σημαντικά γεγονότα που δεν έτυχαν στήριξης και αναγνώρισης αλλά ας μιλήσουν οι ίδιοι) δεν είναι κάτι που ένας σοβαρός άνθρωπος μπορεί να την αντέξει για πολύ. Την άντεξα ως "θετικός" άνθρωπος που ήθελε να κάνει κάτι θετικό για το κοινό καλό και μια μέρα απλά ξύπνησα και είπα ότι δε θέλω άλλο.

Σε ένα περιβάλλον που η διαβούλευση και η δημοκρατία είναι άγνωστες λέξεις δε θα μιλήσω καν για αριστεία και καλές πρακτικές. Υπάρχουν απλά κάποιοι "τρελοί" που θέλουν να αφιερώνουν το χρόνο τους σε δράσεις που αφορούν πολλούς και με τα χρόνια έχουν πια μεγάλη εμπειρία. Και είναι αρκετοί σε κάθε πόλη. Οι δημοτικές αρχές δεν εκλέγονται εν λευκώ για να ανακαλύπτουν τον τροχό και να σπαταλάνε 4 χρόνια κάνοντας τρύπες στο νερό. Οφείλουν να εντοπίζουν αυτά τα ενεργά κύτταρα της κοινωνίας και να είναι οι βασικοί συνομιλητές τους. Να αναγνωρίζουν την προσφορά τους και να αξιοποιούν την εμπειρία τους για να καταφέρουμε να πηγαίνουμε μπροστά. 

Δε θέλω να νοσταλγώ αυτά που έχουν περάσει. Δε μου λέει τίποτα. Όπως λέει και ο καλός φίλος Γιάννης Μπ. είναι ωραίο ότι ζεις να το ζεις στο 100% ώστε μετά να μη νιώθεις νοσταλγία και να βλέπεις μπροστά.

ΥΓ: το σκίτσο δεν έχει και πολύ σχέση με τη δημοσίευση. Επειδή όμως είναι πρόσφατη ανακάλυψη στην Ηλεία ήθελα να το μοιραστώ καθώς μου άρεσε η αισθητική, το χιούμορ και η "αιχμηρή" πένα. Περισσότερα εδώ.

Όταν η Μαρία μιλάει για την Ελένη...

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

πρόσφατα άκουσα μια έκφραση η οποία φέρεται να έχει αγγλική προέλευση (αν και δεν κατάφερα να την εντοπίσω): "Όταν μιλάει η Μαρία για την Ελένη μαθαίνεις περισσότερα πράγματα για τη Μαρία παρά για την Ελένη".

Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στο δήμο Ήλιδας είναι πολύ λυπηρή. Μια δημοτική αρχή που όσο προχωράει ο καιρός συρρικνώνεται αναφορικά με τα πρόσωπα τα οποία συμμετέχουν στη διοίκηση του δήμου καθώς πολλά πρόσωπα έχουν παραιτηθεί επικαλούμενα ως επί το πλείστον "προσωπικούς λόγους" (διαβάστε εδώ προηγούμενη σχετική δημοσίευση).

Δεν θα μιλήσω ούτε για το δήμαρχο ούτε για τις πρόσφατες ανακοινώσεις που έχουν "πλημμυρίσει" τον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο από διάφορα πρόσωπα που συμμετέχουν στην παράταξη της δημοτικής αρχής και άλλους.

Αυτοί που παραιτήθηκαν μιλούν για το δήμαρχο. Αυτοί που παρεξηγήθηκαν γιατί άλλαξε το οικονομικό καθεστώς της αιρετής θέσης τους μιλούν για το δήμαρχο. Αυτοί που βρίσκονται στην αντιπολίτευση μιλούν για το δήμαρχο. Τοπικά ΜΜΕ που άλλαξαν ρότα και από φανατικοί υποστηρικτές του, μιλούν τώρα εναντίον του (να τα λέμε και αυτά). Δημοτικοί σύμβουλοι της παράταξης της δημοτικής αρχής που ονειρεύονται από τώρα μεγαλεία (σε κλειστές παρέες/κλίκες) μιλούν για το δήμαρχο. Άλλοι που επίσης ονειρεύονται μεγαλεία και ήδη ξοδεύουν χρήμα μιλούν για το δήμαρχο.

Για να σας προλάβω, η κριτική μου απέναντί στη δημοτική αρχή και το δήμαρχο έχει ασκηθεί με ένταση από αυτό το βήμα και όποιος αναρωτιέται μπορεί απλά να ξοδέψει λίγο χρόνο και να διαβάσει.

Το ενδιαφέρον για μένα αυτή τη στιγμή είναι αυτό που μαθαίνουμε για τη Μαρία και όχι για την Ελένη. Εγώ αυτό που μαθαίνω πάντως είναι ότι απλά επιβεβαιώνεται αυτό που έχω πει και παλιότερα. Όσοι ασχολούνται ή θέλουν να ασχοληθούν με το δήμο δεν θα το κάνουν για να υπηρετήσουν το κοινό καλό. Έχουν άλλα πιο προσωπικά και φαύλα κίνητρα με όρους ηθικής και δεν αγχώνονται καν με την ευθύνη του ρόλου που ονειρεύονται να υπηρετήσουν.

Όλοι αυτοί που 2,5 και παραπάνω χρόνια πριν τις επόμενες εκλογές δεν είχαν το θάρρος από τη θέση τους να αγωνιστούν για το κοινό καλό και με περίσσεια δειλία κρύφτηκαν, θα έχουν το θράσος στο κοντινό μέλλον να ζητήσουν την ψήφο σας. Ένα μπορώ να υποσχεθώ. Όλοι αυτοί, ένας προς έναν από αυτό το βήμα θα "υποφέρουν" από την κριτική που θα τους ασκηθεί ονομαστικά και θα είμαι μάχιμα μαζί με τους θαρραλέους που ασχολούνται με τα κοινά για το καλό του τόπου.

Διότι μπορεί όλοι εσείς να σχολιάζετε και να κράζετε με άνεση το Μητσοτάκη, τον Τσίπρα ή τη Σαλαγκούδη επώνυμα στα social media αλλά δυστυχώς απέχετε από μια γόνιμη ονομαστική και επώνυμη κριτική για αυτά που βλέπετε μπροστά σας στο δήμο σας κάθε μέρα και υποβαθμίζουν τη ζωή σας και την προσωπικότητά σας.

Και επειδή και εγώ έχω μιλήσει για την Ελένη συχνά πυκνά είμαι ανοικτός στην κριτική. Άλλωστε το βήμα που δημοσιεύω είναι προσβάσιμο σε όλους και κάθε σχόλιο είναι δεκτό αρκεί να έχει τις απαραίτητες δόσεις πολιτικής, πολιτισμού και ειλικρίνειας και αν είμαι και τυχερός ακόμα και χιούμορ.

ΥΓ: αυτός που χάνει σε εκλογές, αυτός που παραιτείται και αυτός που υπηρέτησε κάποια στιγμή σε μια δημοτική αρχή δεν νοιώθει την ανάγκη κάποια στιγμή να κάνει έναν απολογισμό και να παραδεχτεί τα λάθη του; Ρητορικό το ερώτημα.

ΥΓ2: και άλλη μια φράση που άκουσα πρόσφατα και πραγματικά αντιπροσωπεύει αυτό το βήμα: είμαι υπεύθυνος για αυτά που γράφω και όχι αυτά τα οποία καταλαβαίνει όποιος με "διαβάζει".

Το πραγματικό Βόρειο Σέλας

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

την Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2021 πραγματοποιήθηκε από το Delta College Planetarium ζωντανή μετάδοση του φωτεινού ουράνιου φαινόμενο που παρατηρείται στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και είναι ορατό κυρίως στους πόλους "Βόρειο Σέλας" (Aurora Borealis).

"Join us here live for a visual presentation about the Aurora Borealis! Mike Murray, Astronomer and Planetarium Manager, will explore what causes the phenomenon and how to observe them. This event is hosted *only* on the Delta College Planetarium FB page. "

Δείτε το βίντεο και ταξιδέψτε ως εκεί (από το 10:55 και μετά) και ακούστε πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το φαινόμενο.

Τι σημαίνει μια παραίτηση;

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

δεν παίρνω καμία ιδιαίτερη χαρά από το γεγονός, έστω και αν έχω ασκήσει κριτική σε συγκεκριμένα πρόσωπα που ανέλαβαν συγκεκριμένες θέσεις ευθύνης στη διοίκηση του δήμου. Η κριτική δεν είναι επίδειξη κακεντρέχειας διότι αν πράγματι αυτό που σε ενδιαφέρει είναι το κοινό καλό θα ήθελες περισσότερο από κάθε τι άλλο οι άνθρωποι που οδηγούν το τιμόνι του δήμου να επιτυγχάνουν.

Μπορεί να διαφωνούμε τόσο στον τρόπο που συγκεκριμένα πρόσωπα βρίσκονται σε θέσεις ευθύνης όσο για τον τρόπο που λειτουργούν ασκώντας το ρόλο τους. Και η κριτική, όταν αποσκοπεί στο κοινό καλό, μπορεί να παίζει πάντα έναν γόνιμο ρόλο στον "έλεγχο" της εκάστοτε διοίκησης μόνο και μόνο για να την κάνει καλύτερη.

Δυστυχώς διακρίνω γύρω μου μια τεράστια παρακμή που ξεπερνά τα σημάδια της πανδημίας και αναδεικνύει ολοένα και περισσότερο την κατάπτωση των θεσμών. Η παραίτηση σίγουρα είναι μια σημαντική κίνηση αλλά από μόνη της δεν μπορεί να λειτουργήσει στη βελτίωση των λόγων που την προκάλεσαν. Ειδικά όταν παραιτούνται νέα πρόσωπα στη διοίκηση και στις ανοικτές επιστολές τους κάνουν λόγο για προσωπικούς λόγους, λόγους αρχών και διαφωνιών.

Είχα κάνει λόγο σε προηγούμενη δημοσίευση σε αυτό το βήμα για τη βαριά ευθύνη των δημοτικών συμβούλων (διαβάστε εδώ). Και συνεχίζοντας, είναι απαραίτητο μετά από τόσες παραιτήσεις στελεχών (πρωτόγνωρο για το δήμο) να γίνει κάτι γιατί πραγματικά ανησυχώ για το μέλλον του τόπου μέχρι τη λήξη της τρέχουσας θητείας της δημοτικής αρχής. Αυτοί που παραιτούνται έχουν την ευθύνη να τοποθετηθούν ανοικτά να ασκήσουν κριτική και να πιέσουν για αλλαγές. Αλλιώς η πράξη τους θα είναι απλά μια πράξη δειλίας και αποποίησης ευθυνών. Έχουν ευθύνη απέναντι σε αυτούς που τους επέλεξαν με την ψήφο τους να λογοδοτήσουν και να παλέψουν για ότι πιστεύουν ότι είναι δίκαιο και ορθό με βάση τις αρχές τους. Οι λόγοι που τους οδήγησαν στην παραίτηση θα συνεχίσουν να υπάρχουν και αύριο και δεν γίνεται κάποιος απλά να εθελοτυφλεί. Χρειάζεται δράση. Αναρωτιέμαι πως μετά από μια τέτοια κίνηση μπορεί κάποιος να είναι μέλος μιας παράταξης και να ψηφίζει στο δημοτικό συμβούλιο θέματα για τα οποία διαφωνεί.

Εκτός αν ξαφνικά δούμε κάτι που δεν έχει συμβεί την τελευταία 25ετία. Δηλαδή δημοτικούς συμβούλους που ψηφίζουν κατά συνείδηση και πιέζουν την αλλαγή στη λειτουργία των θεσμών. Σε μια τέτοια στάση προσωπικά θα είμαι πάντα σύμμαχος.

Ζούμε στην επαρχία και ακόμα μιλάμε για χαλίκι, άσφαλτο και πεζοδρόμια όταν σε αλλά σημεία της χώρας ο πήχης βρίσκεται αλλού. Είμαι σίγουρος ότι η Αμαλιάδα μέχρι τις επόμενες εκλογές θα είναι εργοτάξιο. Τι να το κάνεις αλήθεια όλο αυτό αν δεν εξυπηρετεί τίποτα και κανέναν; Αν δεν υπάρχει σχέδιο και όραμα για το μέλλον.

Αυτό που χρειάζεται ο κάθε τόπος είναι να γνωρίζει που πάει και με ποια προοπτική και στρατηγική. Και τότε μπορούμε να δουλέψουμε όλοι για να πάμε προς τα κει. Χρειάζεται διαφάνεια, αξιοκρατία, λογοδοσία, διαβούλευση και συναίνεση. Όποια δημοτική αρχή βασίζεται σε αυτές τις αρχές είναι καταδικασμένη να πετύχει κάτι πολύ απλό αλλά συνάμα και τόσο σημαντικό. Ότι από το κοινό καλό μπορούμε να κερδίσουμε όλοι και να αφήσουμε μια παρακαταθήκη για τους επόμενους.

 

Χρειάζεται λίγη ευαισθησία

 

Αγαπητοί φίλοι και μη,

σας εύχομαι καλή χρονιά με υγεία και να μπορέσουμε να επιστρέψουμε κάποια στιγμή και κάποιου είδους κανονικότητα. Μέχρι τότε να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά και να παρεμβαίνουμε όταν συμβαίνουν τα στραβά μπας και ισιώσουν και αυτά κάποτε.

Κάποιοι ίσως ήδη να  έχουν ενημερωθεί για μια προκήρυξη που δημοσίευσε ο δήμος Ήλιδας για την πρόσληψη 7 ατόμων με Σύμβαση Ορισμένου Χρόνου (12 μήνες) για τις κοινωνικές δομές του.

Θυμηθείτε εδώ το πως περιήλθαν στη διαχείριση του δήμου από τη νυν δημοτική αρχή και πως είχε διαχειριστεί το θέμα η προηγούμενη: διαβάστε εδώ.

Η προκήρυξη 10/2020 του δήμου Ήλιδας, από ότι με ενημέρωσαν ενδιαφερόμενοι που επικοινώνησαν με τους αρμόδιους, θα επαναδημοσιευτεί διότι κάποια στοιχεία που εμπεριέχει πρέπει να τροποποιηθούν με βάση τις οδηγίες του ΑΣΕΠ.

Το κακό είναι ότι είναι ακόμα αναρτημένη και το χειρότερο είναι ότι δεν αντιλαμβανόμαστε ότι εν μέσω μεγάλης κρίσης και πανδημίας η εύρεση εργασίας είναι κάτι σχεδόν ιερό που θα έπρεπε να δίνεται πολύ μεγάλη προσοχή και ευαισθησία ώστε οι διαδικασίες να ολοκληρώνονται το γρηγορότερο.

Αντίστοιχη προσέγγιση (μη ευαισθησίας και έλλειψη σοβαρότητας) είχε η δήθεν ανακοίνωση του δήμου ότι προκηρύχτηκαν 79 θέσεις στο Νοσοκομείο Αμαλιάδας χωρίς να υπάρχει προκήρυξη (διαβάστε εδώ).

Δεν πρόκειται να κάνω μάθημα σε κανέναν ειδικά αν δεν είναι έτοιμος να ακούσει. Ούτε θέλω να είμαι μίζερος και κάθε τι που λέω να είναι αρνητικό.

Ζητώ σοβαρότητα, ευθύνη και ευαισθησία. Τίποτα παραπάνω, τίποτα λιγότερο.

ΥΓ1: Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να καταστήσω σαφές (για άλλη μια φορά) ότι σε αυτό το δημοτικό συμβούλιο προσωπικά δεν έχω καμία εκπροσώπηση. Και πλέον δεν εξαιρώ κανέναν. Σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιες φωνές λογικής αλλά διαλέγουν το δρόμο της παραταξιακής γραμμής χωρίς να αντιδρούν σε τίποτα. Και αυτό λέγεται συνενοχή... Θεωρώ ότι η σύνθεση του δημοτικού συμβουλίου είναι ένα ταξίδι στη δεκαετία του ΄80. Παλιές αντιλήψεις, απουσία οράματος και στρατηγικής και κυρίως παντελής έλλειψη φαντασίας για το καινούργιο και το σύγχρονο εν έτη 2021 (το έχω ξαναγράψει και θα το επαναλαμβάνω διαρκώς).

ΥΓ2: Οι δημοσιεύσεις σε αυτό το blog δεν έχουν στόχο να υποκαταστήσουν θεσμικούς ρόλους όπως αυτός της αντιπολίτευσης της τρέχουσας δημοτικής αρχής ή ακόμα και των ΜΜΕ. Αυτό το ρόλο τον έχουν άλλοι και καλό είναι να τον υπηρετούν για το καλό της δημοκρατίας, της διαφάνειας και του ελέγχου της εκάστοτε εξουσίας. Εδώ παρουσιάζονται θέματα, τρέχοντα και μη, προκειμένου να υπάρχει και μια διαφορετική ανάγνωση της πραγματικότητας με επιχειρηματολογία, αρκετές δόσεις κριτικής και προτάσεις όπου κρίνεται απαραίτητο.

ΥΓ3: Αν πιστεύετε ότι για να ασκεί κάποιος κριτική πρέπει να είναι άγιος τότε μάλλον πρέπει να ελέγξετε την ημερομηνία λήξης στα χάπια που μπορεί να σας χορηγούνται. Όπως όλοι, έτσι κι εγώ είμαι "αμαρτωλός" αλλά δεν ζήτησα ποτέ μέχρι τώρα την ψήφο σας και δεν ανέλαβα να σας εκπροσωπώ. Αυτοί που το έπραξαν γνωρίζουν πολύ καλά ότι πέρα από την αναγνωρισιμότητα και την επαγγελματική καταξίωσή τους μέσα από τη συμμετοχή στα κοινά (τι κατάντια θεέ μου...) υπάρχει κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό που λέγεται ΕΥΘΥΝΗ. Αν είμαι εδώ, φωνή βοώντος εν τη ερήμω για να τους το θυμίζω, προς το παρόν μου αρέσει ο ρόλος και θα συνεχίσω ακάθεκτος.